رحمت رحمانی ماه رجب‌

به گزارش خبرنگار ایرنا، خدایا مغلوب نفس اماره و سرگردان صحرای سیاهی ام و مست سودای سکوت، چاه چمرم دهان باز کرده و گرگ گناه در تعقیبم است.

تاریکی دل ، زینت ماهم را تسخیر و شیطان شب رحمت روزم را به یغما برده است.

الهی، اندیشه ام استحاله شده ، عذاب افکار بر بام رفتارم چیره ، دیو درون رغبتم را به حسرت تبدیل ، زاغ افساد باغ ارشادم را دچار آفت کرده و بلای "بَل هُم اَضَل" گل امیدم را پژمرده است.

معبودا، درخت عدل تو بلند و درفش عقل من کوتاه ست، جام سخن چین من مسدود ولی بام جهان بین تو نامحدود.

ای قادر متعال، در زلال رحمت و رجحان رجبت یاریم کن تا در بیابان بی کسی طعمه طاغیان نگردم.

کریما، مولود زیبای امیدم ساقط ، ماه خوشم در محنت بدآوری مخدوش ، شور فراق شیرینی وصالم را پنهان و هلاکت جدایی حلاوت همراهی را به یغما برده است.

کردگارا، آفت فطرت ، عشق عترتم را دچار حریق کرده ، بت نفس راه نجاتم را کند و غبار تکفیر عذار تقدیرم را مکدر نموده است.

بار الها، در ماه تکریم و تحلیه "رجب" کعبه دل را از اوهام و اصنام نفس تخلیه کن.

ای خدای خوبی ها، ما به رحمانیتت و نبوت مصطفی (ص) و امامت علی (ع) دل بسته ایم و از عملکردمان خسته ایم.

خدایا، سطح تعامل و تعاون ، میزان مشارکت و مساعدت، معیار محبت و مهربانی و همدلی و همزبانی رخت بر بسته و دیگر بنی آدم اعضای یکدیگر نیستند و برای همدیگر بی قراری نمی کنند.

به قول خداوندگار غزل پارسی ایران "حافظ شیرازی"

دیگر رنجاندن دیگران طریق کافری نیست و وعاظ بی عمل چون زنبوران بی عسل لب ساقی و جام می را به تاراج داده و آیینه اسکندری را متکدر نموده اند.

آری؛ واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند ، چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند

آتش اقرار و شمع اعتراف ، فانوس فاجعه و تش طغیانمان شعله ور و رتل رسواییمان عالم گیر شده است.

ای مهربان خدای، تو کریمی و ما نیز کمرآویز کرم توییم ، مدح سلیمان از زبان مور نامقدور و رویت نور با دل کور نامیسور است.

پس امتحان را اندکی آسان کن تا اشرف مخلوقات در آزمون معروفات مردود و مطرود درگاهت نشود.

ای کرام الکاتبین، در خوان خدایی رجب، بنگار سرنوشت سبزمان ، بپیچان عطر یادت در وجودمان و شمیم هدایتت را در سجودمان ، بگستران سجاده سرخ شهادت در ساحل آرام شهیدان تا نماز رضا را به مقتدای مکتب خویش اقتدا کنیم و شاهد نابودی گل عیش و می ناب و نقد جوانی خود در خیابان خطا و بیابان فنا نباشیم.