امیر شایان مهر در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، ضمن بیان این مطلب گفت: تقریبا یک سال درگیر نوشتن این فیلمنامه بودیم. یک طرح کلیشه ای به دستم رسید که من نپسندیدم و یک ایده دیگری دادم. اول قرار بود زندگی شهید ستاری مطرح بشود. دوستان گفتند می خواهیم روی عملیات والفجر هشت و اتفاق های پاور بیشتر کار کنیم. در نتیجه ژانر کار عوض شد. ژانر درام بیوگرافی به سمت ژانر تاریخی رفت. یکی دو طرح دیگر زدیم و به این ایده رسیدیم. خیلی کلاسیک جلو رفتیم و از طرح چهار صفحه ای به سیناپس رسیدیم. در نهایت نگارشش حدود چهل روز طول کشید.
وی افزود: فیلمی که ساخته شده بیش از صد دقیقه است که شما هشتاد دقیقه اش را می بینید. یک سری سکانس ها نوشته بود که در شورای عالی دفاع می گذشت. شخصیت های تاریخی را می دیدیم که کلا آن سکانس ها حذف شد. به نظر من حدود ۷۰ درصد فیلمنامه روایت شده است.
شایان مهر در پاسخ به این سوال که آیا شما سفارشی نویس هستید بیان کرد: حرفه من نوشتن است و از یک کلید هم می توانم داستان بنویسم. یاد گرفتم که راجع به هر چیزی قصه بسازم. این کار از ابتدا قرار نبود برای سینما باشد. اول قرار بود برای تلویزیون باشد. در نهایت به سینما رسید. اگر از اول می دانستیم برای سینماست اصول سینمایی را بیشتر در کار می گنجاندیم. من چون سفارشی نویس هستم، وقتی سفارش هایم را تحویل می دهم دیگر پیگیری نمی کنم. سر صحنه نمی‌روم که دخالت کنم. اعتراف می کنم که کارم اشتباه است. چون چند کار که ساخته شده با آنچه در ذهنم بوده متفاوت است. اگر سر صحنه بودم به دوستان تذکر می دادم.
وی درباره انتخاب نام فیلم گفت: های پاور یک اصطلاح در پدافند است. عملیاتی که شهید ستاری انجام داده به این اسم شهرت پیدا کرده است. عملیات والفجر هشت یک عملیات کلی بوده که همه در آن حضور داشته اند. یک بخش خاصش به های پاور معروف است.
این نویسنده درباره احتمال دریافت سیمرغ توضیح داد: رقبای سخت در این جشنواره زیاد داریم. مخاطبان و داورانی که در جشنواره هستند، جذب موضوعات ملتهب و خط قرمزی می شوند. در حالی که های پاور یک فیلم ساده است که موضوع ملتهب و عجیب و غریبی ندارد. شیوه روایتش هم خاص نیست. فیلم ها یا به دلیل سوژه یا ساختار مورد توجه واقع می شوند که این فیلم هیچ کدامش را ندارد. من در این فیلم تلاش کرده بودم به استانداردهای فیلمنامه نویسی وفادار بمانم.
نظر شما