۲۸ بهمن ۱۴۰۱، ۱۸:۰۴
کد خبر: 85033040
T T
۰ نفر

برچسب‌ها

سلامِ آسمان و زمین بر فخر انبیا

۲۸ بهمن ۱۴۰۱، ۱۸:۰۴
کد خبر: 85033040
سلامِ آسمان و زمین بر فخر انبیا

بندرعباس - ایرنا - مبعث بهاری‌‏ترین فصل گیتی، عید بزرگ نجات انسان از حیرت و سرگردانی و بزرگترین نعمت خداوند به بشریت است و در این روز آسمان و زمین بر فخر انبیا، محمد مصطفی (ص) سلام و درود می‌فرستند.

به گزارش ایرنا، مبعث؛ روز فخر انبیا و سرآغاز روایت عشق در مکتب رﺳﻮلی است که بال ملائک هم به گَرد قدمش نرسید و روزی که فرشته‌ها همه پروازکنان اطراف غار حرا بر او سلام و تهیت ‌فرستادند؛ روزی که به یُمن نام او زمین پربرکت شد، چشمه‌ها پرآب، درختان پرشکوفه، کوه‌ها استوارتر و سنگ‌ها هم مهربان و درخشان‌تر شدند.

بعثت؛ روز بشارت بر همه مادران داغدیده از زنده به گورکردن برکت وجودشان و روزی که خدا هم دلش برای زمین سوخت و مصطفی را با پرچم ‏«ﺍﺷﻬﺪ ﺍﻥ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﺍﻟﻠّﻪ‏» فرستاد تا به جهانی که عشق کم داشت، نور امیدی از انوار الهی خویش بتاباند.

ماه رجب در مکه مکرمه که برکت آن در شب بیست و هفتم به کمال خود رسید؛ روز انتخاب آخرین فرستاده خداوند نور و رحمت؛ یادآور صلح، آرامش و ایمان از سوی پیام آور دین اسلام، مژده دهنده صلح و رحمت در بین زمینیان است.

«محمد» علت پیدایش هستی مبعوث شد چونکه ذات حق می‌خواست در آئینه رسولش حُسن خود را به تمامی عالم بنمایاند و برای خاک، آب حیاتی و با نام محمد برکاتی...

۲۷ رجب سال ۱۳ پیش از هجرت، بعثت بزرگمردی است که در سرزمین مکه و در بین قبایل بت پرست عرب و در سرزمینی که مردمانش در کنار کعبه مقدس ترین مکان و یادگار ابراهیم و اسماعیل و در حالی که سجده‌گاهشان بت‌های «هبل» - نخستین بت عرب- «لات» و «منات» و «عزی» بود، او غار حرا را برای عبادت با خدای یکتای خود انتخاب کرد.

مردی که نوه ابراهیم بت ‏شکن خلیل خدا و اسماعیل ذبیح و فرزند هاشم سید و سرور عرب و نوه عبدالمطلب بزرگ و دانای قریش بود، مردی که نه تنها بتی را سجده نکرد، بلکه در تمامی دوران کودکی و جوانی اش، از هرگونه آلودگی پاک بود.

و این روز به واقع روز تجلی رحمت الهی و روزی که پیامبر نور و رحمت با دمیدن نور ایمان در وجود تشنه مردمان عرب و جهان آغاز کرد مکارم ‎‌الاخلاق را و برحذر داشت، بت پرستان را از کردار زشت، و مردمان این سرزمین را به مبدا آفرینش سفارش کرد.

محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در چنین روزی مبعوث شد، او از کودکی در میان قوم جاهل روزگار خویش، به صدق و راستگویی، درستی و پاکی معروف بود تا آنجا که او را «محمّد امین» می نامیدند و شاعران به یمن این جشن بندگی غزل سرودند و قصیده‌ها در وصف او که همه ﻫﺴﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﯼ ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺮﺩ و ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺗﺸﻨﻪ‌ﺩﻻﻥ ﻣﺜﻞ ﭼﺸﻤﻪ ﺟﻮﺷﯿﺪ و ﻗﺎﻣﺖ ﺟﻬﻞ از ﻋﺰﻡ و اراده او ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺍﻓﺘاد.

رسول مهربانی آخرین پیامبر نور و رحمت در روز ۲۷ رجب در مکه مکرمه دعوت به خدا را از بین خویشاوندان و نزدیکانشان حضرت علی(ع) و حضرت خدیجه(س) آغاز و حرکت خود را در مسیر توحید با دعوت مردم مکه به مهربانی، اخلاق و محبت ادامه داد و در این راه سال‌های زیادی مرارت و سختی‌ها را تحمل کرد.

روز عید بزرگ مبعث روز بر خواستن پیام خیزش انسان از خاک به افلاک، روز تجلی رحمت الهی و عید بزرگ مسلمانان جهان و سالروز پیروزی انقلاب بزرگ عدالت و آزادی بشر بر جهل، گمراهی و تباهی است؛ چنان که امیرمومنان علی علیه السلام در خطبه ۳۳ نهج البلاغه، بعثت پیامبر اکرم(ص) را چنین توصیف کرده است: «خداوند پاک، محمد(ص) را به پیامبری فرستاد درحالی که میان عرب کسی نبود که کتابی خوانده، یا دعوی پیامبری کرده باشد پس محمد(ص) آنان را رهبری نمود به جایی که باید نشانید و به عرصه رستگاریشان رسانید تا احوالشان چونان نیزه‌هایشان استقامت پذیرفت و جای پا استوار کردند».

و امام خمینی (ره) که خود بزرگترین انقلاب را در ایران رقم زد، مبعث حضرت ختمی مرتبت را بزرگترین حادثه عالم نامیده است.

ایشان در عظمت این روز بزرگ گفته است: «روز بعثت رسول اکرم(ص) در سرتاسر دهر -من الازل الی الابد- روزی شریف‌تر از آن نیست، برای اینکه حادثه‌ای بزرگ‌تر از این حادثه اتفاق نیفتاده است، مانند آن، روزی دیگر در ازل و ابد نداریم و نخواهیم داشت».

رهبر فرزانه انقلاب اسلامی نیز ۲۳ مهرماه سال ۱۳۸۰ در دیدار کارگزاران نظام، «مبعث» را روز برافراشته شدن پرچم علم و معرفت دانسته و فرمودند: بعثت با «إقرء» شروع شد: «إقرء باسم ربّک الّذی خلق» و با «ادع إلی سبیل ربّک بالحکمة و الموعظة الحسنة» ادامه یافت؛ یعنی دعوت همراه با حکمت.

«یادآوری بعثت به معنای یادآوری یک حادثه‌ تاریخی نیست، بلکه تکیه‌ بر این خاطره‌ پرشکوه در حقیقت مرور یک درس فراموش‌نشدنی استایشان مردادماه سال ۸۷ نیز در دیدار دیگری «یادآوری بعثت» را یک درس فراموش‌نشدنی دانسته و بیان کرده‌اند که؛ «یادآوری بعثت به معنای یادآوری یک حادثه‌ تاریخی نیست، بلکه تکیه‌ بر این خاطره‌ پرشکوه در حقیقت تکرار و مرور یک درس فراموش‌نشدنی است؛ در درجه‌ اول برای خود امت اسلامی؛ چه آحاد امت، چه برجستگان و نخبگان امت -سیاستمداران، دانشمندان، روشنفکران- و در درجه‌ بعد برای همه‌ آحاد بشریت. این، تکرار یک درس است، تکرار یک سرمشق است، یادآوری یک حادثه‌ درس‌آموز است.

به راستی سرانجام جهان چه می‌شد اگر روشنایی دین مِهر محمد(ص) نبود؟ او که از وجودش هزار معنا از آن «بخوان» اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ... می‌ریخت» و او که بنابر آیه ۱۰۷ سوره انبیا مصداق «رحمةٌ للعالمین» و بشارت دهنده و چراغ روشنی بخش برای جهانیان است.

آری برگزیده شدن پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به مقام رسالت برای همه‌ انسان‌ها در همه‌ دوران‌ها و تمامی مکان‌ها رحمت و بزرگترین نعمت است.

امروز هرچند بعد از گذشت قرن‌ها از تاریخ ظهور اسلام، گسترش این دین پاک در جهان باعث نگرانی شرق و غرب شده است اما باز هم به محض شنیدن نامش سلام و صلوات بر خود و آلش فضا را عطرآگین می‌کند به نور الهی. «ٱللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»

اخبار مرتبط