به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «ساینس الرت»، اگر سیاره زهره را یک سیاره عجیب و غریب بنامیم، تا حدی مساله را درک خواهیم کرد. این سیاره خیلی مشابه زمین است و در عین حال بسیار با زمین تفاوت دارد. یکی از این تفاوت ها پوسته یا لیتوسفر (lithosphere) سیاره زهره یا همان قشر سخت خارجی آن است. روی زمین، لیتوسفر تکه تکه و متحرک است که به صفحات ساختمانی (tectonic ) تقسیم شده است که موجب می‌شود گرمای داخل زمین به بیرون سرایت کند.
در مقابل، لیوسفر سیاره زهره یکپارچه است که این موجب می‌شود مکانیزم‌های پشت سرمایش این سیاره یک راز باشد. یک مطالعه جدید حاکی است که زهره ممکن است در واقع یک لیتوسفر نسبتا نرم داشته باشد که بطور منظم به روی سطح این سیاره می‌آید. مطالعه این مکانیزم ها پیچیده و دشوار است؛ ونوس دارای یک اتمسفر ضخیم سمی است که در آن باران اسیدی می‌بارد و دمای سطح آن را در میانگین ۴۷۵ درجه سانتیگراد نگاه می‌دارد.
داده‌های جمع‌آوری شده توسط مدارگرد «ماژلان» (Magellan) در چند دهه گذشته ممکن است در تمام این مدت اسرار ونوس را در خود نهفته داشته باشد. این فضاپیما از رادار برای نفوذ در ابرهای ضخیم ونوس و تصویربرداری از سطح سیاره استفاده کرده است و اکنون دانشمندان از آن داده ها برای کشف این مساله استفاده کرده اند که لیتوسفر ونوس ممکن است نازک‌تر از تصورات قبلی باشد.
گروهی از محققان به رهبری «سوزان اسمرکر» از لابراتوار سازمان «ناسا» با استفاده از داده‌های «ماژلان» اقدام به مطالعه دقیق ویژگی‌های سطحی آتش‌فشانی به نام «کورونا» و برآمدگی‌های نواحی اطراف آنها کردند. آنان دریافتند در جایی که برآمدگی‌ها به هم نزدیکتر هستند، لیتوسفر احتمالا کاملا نازک و انعطاف پذیر است و بطور میانگین ۱۱ کیلومتر است.
مدل‌سازی نشان می‌دهد که جریان گرما از میان سطح در این نقاط بالاتر از میانگین جریان گرما روی زمین است.
دانشمندان برای مدتی طولانی بر این گمان بودند که زهره در حال حاضر تحولات درونی زیادی ندارد اما مطالعات اخیر به طور فزاینده‌ای حکایت از ماجرایی دیگر دارد. کورونا یکی از این سرنخ ها است. تحلیل و بررسی دقیق‌تر نشان داده که اینها در واقع در ماهیت خود آتش فشانی و ناشی از مواد مذاب داخلی سیاره ونوس هستند.
سطح سیاره زهره ۸۰ درصد متشکل از صخره های آتش فشانی است و این نشان از نوعی مکانیزم برای بیرون دادن سطوح داخلی سیاره در گذشته نه چندان دور دارد. سرنخ های دیگری نیز حاکی است که چنین فعالیت آتش فشانی خیلی هم جدید یا متاخر نیست بلکه مداوم است و موجب می‌شود که سطح سیاره جوان بماند.
این تحقیقات از این فرضیه حمایت کرده است که از دست دادن مداوم گرما در مناطق کورونایی زهره اشاره به فعالیت مداوم زمین شناختی (geological) در سطوح زیرین دارد. سازمان ناسا در نظر دارد در سال ۲۰۲۷ یک ماموریت فضایی را برای بررسی بیشتر ونوس آغاز کند و دانشمندان امیدوارند که قادر باشند نگاه نزدیکتر و دقیق‌تری به کوروناهای عجیب این سیاره بیاندازند.
نظر شما