به گزارش ایرنا، کسب نشان المپیک و پارالمپیک آن هم از نوع مرغوب آن طلا نهایت آمال و آرزوی ورزشکاران حرفه ای است، چیزی که شاید با وجود سالها تلاش و زحمت برای بسیاری از قهرمانان و ملی پوشان رقم نخورد و در حد یک آرزو باقی بماند.
با این وجود ورزشکارانی هستند که لذت کسب مدال المپیک را چشیده اند و تلاش می کنند تا این موفقیت بزرگ را تکرار کرده و خود را در جادوانه کنند.
مرتضی رمضانی ملی پوش قزوینی یکی از این ورزشکاران است، او به همراه تیم ملی والیبال نشسته کشورمان با عملکرد خیره کننده در پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو به نشان طلا دست پیدا کرد و این روزها تلاش می کند تا با حفظ آمادگی خود و قرارگیری در تیم ملی خود را برای دوره بعدی این بازی ها و کسب دوباره نشان طلا و تاریخ سازی آماده کند.
خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) با این ملی پوش قزوینی به گفت و گو نشست که ماحصل آنرا در زیر می خوانید.
ایرنا: متولد چه سالی هستید و از چه سالی ورزش را شروع کردید؟
متولد سال ۱۳۶۳ هستم و در سن ۲۰ سالگی ورزش را با والیبال نشسته به طور حرفه ای آغاز کردم و اکنون ۱۸ سال است که در این رشته ورزشی مشغول به فعالیت هستم.
ایرنا: علت معلولیت خود را توضیح بفرمایید.
من سالم به دنیا آمدم اما تزریق آمپول اشتباه در درمانگاه موجب شد تا از ناحیه پای چپ دچار معلولیت بشوم.
ایرنا: از حضور در تیم ملی والیبال نشسته و اولین عنوان ورزشی خود بگویید.
سال ۱۳۸۵ برای نخستین بار به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم و درخشش در اردو موجب شد تا سال بعد عازم مسابقات قهرمانی جوانان جهان در برزیل بشویم.
اولین عنوان قهرمانی من با تیم ملی والیبال نشسته با کسب نشان طلا در این مسابقات بدست آمد، موضوعی که باعث شد تا انگیزه زیادی برای ادامه حضور در تیم ملی پیدا کنم و به فکر کسب موفقیت های بزرگتری همچون حضور در مسابقات جهانی بزرگسالان و پارالمپیک بیافتم.
ایرنا: در زمینه باشگاهی سابقه فعالیت در کدام تیم ها را دارید؟
در طول ۱۸ سال فعالیت حرفه ای خود در این رشته ورزشی، به همراه تیم های والیبال نشسته نفت آبادان، ماشین سازی تبریز، گسترش فولاد تبریز، شهرداری تبریز و ذوب آهن اصفهان در ادوار مختلف لیگ برتر شرکت داشته ام.
ایرنا: برنامه و هدفی که برای ادامه فعالیت حرفه ای خود در والیبال نشسته دارید چیست؟
حفظ آمادگی روحی و روانی و بدنی برای تداوم حضور در تیم ملی و تکرار قهرمانی در پاراالمپیک را در سر می پرورانم و هدف اصلی این است که اولین ورزشکار تاریخ استان قزوین باشم که دوبار به طلای پارالمپیک دست پیدا کرده است.
ایرنا: با وجود افتخارآفرینی تیم ملی والیبال نشسته در پارالمپیک و سایر آوردگاه ها نگاه ها به این رشته ورزشی تغییر کرده است؟
نگاه ها نسبت به این رشته ورزشی در مقایسه با سالیان قبل بهتر شده است و خیلی از مسوولان و مردم به ما ابراز محبت دارند با این وجود هنوز برای جلب نظر مسوولان و جامعه برای حمایت از تیم های پارالمپیکی جای کار زیادی وجود دارد.
نگاه ها باید به سمت و سوی حمایت از ورزشکاران و قهرمانان هدایت شود به طوری که ملی پوشانی که در بزرگترین رویداد ورزش دنیا برای کشور افتخارآفرینی می کنند فقط دغدغه تمرین و تکرار موفقیت داشته باشند و درگیر سایر مسایل از جمله موضوعات مالی و بحث امکانات و سایر موارد نباشند.
ایرنا: وضعیت تیم ملی والیبال نشسته چطور است؟
تیم ملی در وضعیت خوبی قرار دارد و اردوها براساس برنامه ریزی فدراسیون در حال پیگیری است، در مرحله قبل ۳۰ ورزشکار به اردو فراخوانده شده بودند که خیلی از آنها را والیبالیست های جوان و جویای نام تشکیل می دادن که نشان از پوست اندازی و جوان گرایی تیم ملی دارد.
اردوی بعدی از اواسط اسفند آغاز خواهد شد و در این مرحله تعداد ورزشکاران به ۲۰ نفر کاهش می یابد و بدون شک در این مرحله رقابت سخت و تنگاتنگی بین افراد دعوت شده به اردو برای حضور در فهرست ۱۲ نفره وجود خواهد داشت.
ایرنا: سطح فنی لیگ والیبال نشسته باشگاه های کشور را چطور ارزیابی می کنید؟
خدا را شکر لیگ پویایی داریم که این مساله به تیم ملی نیز کمک می کند، امسال رقابت خوبی بین مدعیان وجود داشت و تیم ها نزدیک و جنگنده بازی می کردند.
من امسال در تیم والیبال نشسته ذوب آهن اشتغال داشتم و موفق به کسب رتبه سوم شدیم.
ایرنا: ورزش معلولان و والیبال نشسته قزوین در چه سطحی قرار دارد و چه افقی برای آن پیش بینی می شود؟
ورزشکاران معلول و جانباز قزوین از جمله در والیبال نشسته از سطح فنی بالا و استعداد فراوانی برخوردار هستند اما مهم ترین مشکل این ورزشکاران و تیم های آنها نبود حامی مالی است.
قزوین ملی پوشان زیادی در رشته های جانبازان و معلولان به ورزش کشور معرفی کرده اما اگر حمایت های مالی در سطح قابل قبولی قرار بگیرد این روند حفظ و تقویت می شود.
نظر شما