فریاد نیاز به کبریا

این روزها دیار قومیت ها حال و هوای دیگری دارد غروب که می‌شود همه قرآن به دست می‌گیرند و راهی نزدیکترین خلوتگه برای راز و نیاز با خدای خود می‌شوند.

شب قدر برترین و مهم‌ترین شب سال در فرهنگ اسلامی است. بنا بر روایتی از پیامبر(ص)، شب قدر از موهبت‌های خدا بر مسلمانان است و هیچیک از امت‌های پیشین از این موهبت برخوردار نبوده‌اند.

در قرآن کریم، سوره‌ای کامل به توصیف و ستایش شب قدر اختصاص یافته و به نام (سوره قدر) خوانده شده است. در این سوره، ارزش شب قدر بیشتر از هزار ماه دانسته شده است. آیات یکم تا ششم سوره دخان نیز به اهمیت و رخدادهای شب قدر می‌پردازد.

وقوع برخی حوادث همانند ضربت خوردن امام علی(ع) در شب نوزدهم و شهادت وی در شب ۲۱ رمضان، بر اهمیت این شب‌ها، نزد شیعیان افزوده است و آنان در این شب‌ها در کنار اهتمام به اعمال مستحب مخصوص این شب‌ها برای آن امام نیز سوگواری می‌کنند.

در هر مسجد و حسینیه که قدم بگذاری لب‌ها از نیایش جاری است و صدای «الغوث، الغوث» آرامشی بهاری برفضا حاکم می‌کند.

ساعتی را با صدها عاشق که در محفلی گردهم آمده تا فریاد نیازشان را به کبریا برسانند، همراه شویم. از هر چشمی اشکی سرازیر است و از هر گوشه‌ای نیز زمزمه دلتنگی به گوش می‌رسد.

این شب ها وروزها ساعت‌ها لحظه‌اند و لحظه‌ها کم، پیر و جوان آمده‌اند تا هوای نفسانی‌شان را در پیشگاه قرآن قربانی کرده و دست نیاز به سوی پروردگار دراز کنند، آمده‌اند تا در این شب‌های قدر، کوله بار گناهانشان را تکانی داده و اندکی از آن بکاهند آری اینجا همه برای بندگی آمده‌اند.

شب‌ها و روزها حلول ملائکه است و روح!

سلام بر همه فضایل؛ به اذن پروردگاری که بشر را به مقصد تکامل آفرید و جهت داد، ربی که عرصه ربوبیت خود را عمومیت بخشید تا راه بندگی بر همگان گسترده بماند.

سلام بر همه فضایل تا طلوعی که در بهشت به تماشایش خواهیم نشست، بارالها این روزهای پاک و فرود آسمانیان است و تو خود خوب می دانی که دست گنهکار ما کوتاه‌تر از آن است که به آسمان برسد و این بود که شبی آسمانیان را به زمین فرود آوردی تا میهمانان تو از برچیدن میوه‌های آسمان بی‌ نصیب نمانند.

این روزها و شب ها زمان احیای دل است و ما در میان صفحات جوشن کبیر دنبال توایم، قرآن را بر سر می‌گیریم تا آتش برخاسته از درون مان، جهان را نسوزاند.

"یا مدبر الاُمُور یا باعثَ مَن فی القُبُور"، چگونه قاری سوره قدر باشم، حال آنکه از شناختن قدر تو غافل هستیم و چگونه در معنای سوره عنکبوت، تو را دریابیم.

و در این میان، نام علی (ع) همچون خورشید بر دریای سرخ اندوه جانمازها و مساجد می‌ تابد، غروب است یا شب؟

چه زود سحر در راه است، همان شبی است که در انتظارش بودی مگر چیزی به تو نهیب نمی‌ زد که برگردی و روی کویر فقیر گناهانت، خط پشیمانی بکشی، این ساعات، همان زمانی است که می‌ شود در آن تمام روزهای سیاهت را ورق بزنی، شاید امشب پیمودن راه‌های صد ساله به یک شب تمام شود.

این روزها، زمان میهمانی رازها بود، چگونه خواب، سرزمین چشم‌هایم را فتح کند، وقتی که به استقبال واژگان نور می‌روند، در این ایام معنوی پنجره‌ ها ستاره می‌ چینند تا جوشن‌ کبیر، با تمام عظمتش آغاز شود.

ای کاش دیشب دیرتر سپیده می شد تا شاید دمی را بیشتر قدر بدانیم همه برای استجابت آمده و دست نیاز به سوی پروردگار گشوده بودند.

خدایا تو خود گفتی در قدر بیایید و اینک بندگان تو آمده اند تا گناهانشان را نادیده گیری و رحمت واسعه ات را دریغ نفرمایی.

خدایا، در این دیار که نه بلکه در سرتاسر این سرزمین پهناور، هر کسی در هر گوشه در میان جمع بیشمار به خواستی دنیایی هم آمده، یکی شفای بیمارش را می طلبد، یکی دوای درد درونیش، آن یکی گم گشته اش را می خواهد و اما این شب ها تنها زمانی است که شاید بندگان او که همواره زندگی و دنیا وجودشان را پر کرده، لحظاتی و ساعاتی طعم شیرین نزدیکی و تقرب به او را می چشند.

باشد که در این ساعات استجابت شود دعا!

آری باید قدرشناس لحظات سرنوشت‌ساز شب قدر بود و از خوابیدن و یا در خواب غفلت ماندن پرهیز نمود تا در این ساعات، سرنوشت زیبا و سعادت‌آفرین نصیب انسان شود.