به گزارش ایرنا، حس استقلال و وابسته نبودن به دیگری تمام آن چیزی است که با هر یک از معلولان که صحبت می‌شود خواهان آن هستند و البته خود به درستی تاکید می‌کنند، اولین گام برای رسیدن به همین حس فاخر استقلال، مناسب سازی معابر و اماکن عمومی شهر است که به آنها کمک می‌کند از خانه به سمت اجتماع حرکت کنند.
تلخی واقعیت وضعیت نامطلوب مناسب سازی را می‌توان از روزمرگی‌های زندگی افراد دارای معلولیت مشاهده کرد، رنج راه آنچنان ناهموار و سخت است که آنها را در این ماندن و دوری از بیرون مصمم‌تر می‌کند، کوچه و خیابان‌هایی که عبور و مرور از آنها نه فقط برای افرادی دارای مشکلات جسمی و حرکتی هستند که برای کودکان و آنهایی که سالم هستند هم گاه سخت می‌شود اما همین مشکلات برای افرادی که دچار معولیت‌های جسمی و حرکتی هستند که گاه آنچنان راه رفتن را سخت می‌کند که ترجیح را بر ماندن در محدودیت خانه می‌دهند.
در شرایطی که گفته می‌شود شمار معلولیت‌ها روز به روز بنا به دلایلی اعم از حوادث و تصادفات رو به افزایش است، مناسب سازی معابر و اماکن عمومی و ادارات و سازمان‌ها نیز باید به عنوان یک ضرورت به آن نگاه شود، در عین حال نباید فراموش کرد که معلولیت اتفاق دور از ذهنی نیست و سلامتی مطلق نیست گاه با اتفاقی و حادثه‌ای معلولیت رخ می‌دهد و باید شرایط زندگی توام با رفاه که امکان حضور در جامعه و اجتماع را داشته باشد، را برای او فراهم کرد.
براساس آمارهای جهانی حدود ۱۵ درصد هر جامعه را افراد معلول تشکیل می دهند یعنی از هر ۶ نفری که در اطراف ما هستند یک نفر دارای نوعی از معلولیت‌ها است، اما آیا به پیرامون مان که نگاه می کنیم و در کوچه و خیابان که می گذریم اینگونه است که این افراد را ببینیم، پاسخ به نظر منفی می آید زیرا این افراد اغلب از شرایط کوچه و خیابان فاصله گرفته اند و در کنج خانه‌هایشان به سر می‌برند، همین در خانه ماندن به مرور افرادی را که دچار مشکلات جسمی و حرکتی هستند، عصبی و کم حوصله می کند.
زهرا موسوی از افراد توانخواهی که در اندام حرکتی دچار مشکل است می‌گوید: به علت ساختار نامناسب فضای شهری افراد معلول و به خصوص آنهایی که از ویلچر استفاده می‌کنند قادر به تردد داخل شهر نیستند بطوری‌که بیشتر آنها خانه نشین شده‌اند و از فعالیت‌های اجتماعی محروم هستند.
وی افزود: خیابان‌های باریک و ناهموار و نبود پل برای عبور راحت، تردد را سخت تر کرده است و در مورد فضاهای تفریحی و بوستان‌ها هم باید گفت که این مکان ها و اماکن برای معلولان نیست.
موسوی گفت: ساختمان‌های اداری، موسسات، بانک‌ها و سایر جاهایی که برای انجام کارهای اداری گذرمان به آنها می‌افتد همراه با مانع پله‌اند و بیشتر این جاها فاقد رمپ و آسانسور است.
علی سوری که او نیز در اندام حرکتی دچار معلولیت خفیف است می‌گوید: گذاشتن یک رمپ کنار پله‌ها در برخی ادارات و موسسات و بانک یک ضرورت است که نه فقط معلولان بلکه سالمندان نیز با وجود رمپ راحت تر خواهند بود که متاسفانه رعایت نمی‌شود.
وی گفت: شرایط عبور ومرور برای معلولان آنقدر سخت شده که در بسیاری مواقع مگر در صورت ضرورت از خانه بیرون بیایند که تداوم این وضعیت به انزوای آنها از اجتماع می‌انجامد، مواردی که باید مناسب سازی شوند را نیز بارها به جامعه معلولان و یا بهزیستی گزارش می‌دهیم ولی آنها از ما می‌خواهند از همان نقطه عکس بگیریم که این عکس گرفتن برای ما پیش آمده است که اجازه تصویر گرفتن نداده‌اند و باید در فرصتی مناسب و خلوت عکس گرفت که این کار سختی‌های خاص خودش را برای شخصی که دچار مشکلات جسمی و حرکتی است، دارد.
هفت هزار مددجوی بهزیستی بروجرد و ضرورت مناسب سازی
بنا بر گفته رییس اداره بهزیستی بروجرد هم اکنون هفت هزار معلول با معلولیت‌های مختلف شامل جسمی، حرکتی، شنوایی، ضایعه نخاعی و از کارافتادگی تحت پوشش بهزیستی این شهرستان هستند که مناسب سازی یکی از مطالبات اولیه این قشر از جامعه است و باید رعایت شود، با توجه به اینکه امروز علاوه بر معلولان، جانبازان و سالمندان و برخی بیماران با شرایط خاص در خصوص مناسب سازی با مشکل مواجه هستند، ضرورت این مسئله بیشتر می‌شود.
کرم رضا پیردایه افزود: شهرداری یکی از اعضای مهم ستاد مناسب سازی است که مناسب‌سازی اماکن عمومی، دولتی و غیر دولتی، معابر و فضاهای عمومی، بوستان‌ها و پیاده‌روها را دنبال می‌کند، شرط اولیه صدور پروانه ساختمان یا پایان کار تمامی اماکن عمومی دولتی و غیردولتی منوط به رعایت اصول مناسب‌سازی و دسترسی آسان برای جامعه هدف بهزیستی است.
وی بیان کرد: رعایت ضوابط و اصول مناسب‌سازی، مسئلهای است که باید به‌عنوان یک اولویت همیشه مورد توجه قرار گیرد.
فرهنگ مناسب سازی فضاهای عمومی باید در جامعه نهادینه شود
معاون عمرانی فرمانداری بروجرد گفت: با توجه به اینکه مناسب‌سازی فضاهای عمومی، اماکن دولتی و معابر زمینه را برای حضور فعال‌تر معلولان در اجتماع فراهم می‌کند، این فرهنگ باید در جامعه نهادینه شود.
یاسر امیرسرداری با تاکید بر رعایت حقوق شهروندی و برقراری عدالت اجتماعی، بیان کرد: تلاش می‌کنیم در حوزه ماموریتی این نواقصی که در زمینه مناسب‌سازی برای معلولان وجود دارد، را برطرف کنیم.
وی افزود: با وجود هفت هزار معلول در این شهرستان و جمعیت جانبازان و سالمندان امروزه اهمیت مناسب بودن فضاهای شهری برای گروه‌های مختلف استفاده کننده از این فضاها، بر کسی پوشیده نیست.
وی تصریح کرد: کاربری‌های شهری مناسب و کارآمد نه تنها می‌تواند موجب ارتقای کیفیت محیط شهری شود، بلکه می‌تواند تاثیر مطلوبی بر ذهن شهروندان و به‌ویژه معلولان و جانبازان بگذارد، برخی مدیران احساس مسوولیت و دلسوزی که باید در مورد مسئله مناسب‌سازی وجود داشته باشد را ندارند و حتی در کمیته مربوطه هم شرکت نمی‌کنند.
امیر سرداری با بیان اینکه ادارات، بانک‌ها و دستگاه‌های مختلف باید مقررات مناسب‌سازی را رعایت کنند، افزود: مناسب‌سازی سطح شهر برای معلولان بسیار لازم و ضروری است.
معاون عمرانی فرمانداری بروجرد بیان کرد: خیلی از ساختمان‌ها در زمان قدیم ساخته شده و کارها بدون توجه به افق دید آینده انجام شده استمدیران ادارات نیز نسبت به مناسب‌سازی اداره خود اقدام کنند.در راستای مناسب سازی اقداماتی انجام شده ولی با استانداردهای جهانی فاصله داریم، مناسب بسازی نه تنها برای معلولان برای افراد سالم نیز مناسب نیست.
مناسب سازی و حقوق شهروندی
فضاهای شهری از آنجا که بستر زندگی و فعالیت شهروندان است بیشترین ارتباط را با آنها و محیط زندگی‌شان برقرار می‌کند و با توجه به تنوع ویژگی‌ها، گروه‌های سنی، جنسی و اجتماعی باید محیطی امن، سالم و جذاب باشد و به نیازهای مختلف همه گروه‌های اجتماع پاسخی شایسته دهد که این نیاز به خصوص در مورد توانخواهان اهمیت بیشتری دارد.
پژوهشگر اجتماعی می گوید: انسان به‌عنوان موجودی اجتماعی همواره در اندیشه ارتباط گرفتن با فضای پیرامون خود است، برقراری ارتباط و انجام فعالیت‌های انسانی از رهگذر حضور در محیط و دسترسی به فضاهای پیرامون میسر می‌شود.
سلمان احمدوند افزود: بخشی از زندگی روزمره شهروندان در محیط‌های شهری سپری می‌شود؛ از این رو لازم است که این فضاها به لحاظ امکانات کمی و کیفی پذیرای گروه‌های متنوع اجتماعی در زمان‌های مختلف باشد، نادیده گرفتن نیازهای اصلی و اساسی انسان‌ها، بی‌اعتنایی به احساسات و رفتارهای آنها در زندگی روزمره، در نظر نگرفتن شرایط جسمانی و روانی در کنار ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی شهروندان مختلف و بسیاری از مسائل اساسی دیگر در طراحی فضاهای شهری به ایجاد فضاهایی ناامن و آسیب‌پذیر می انجامد.
این پژوهشگر اجتماعی گفت: گاهی مناسب نبودن فضای شهری و غیراستاندارد بودن زیرساخت‌های آن، حق مشارکت فعالانه و زندگی معمولی در شهر را از معلولان سلب می‌کند و آنان را از افرادی توانمند و برخوردار از ظرفیت‌های فکری و احساسی سرشار، به افرادی مـنـزوی و محروم از حقوق پایه شهروندی تبدیل می‌کند؛ بدین ترتیب مناسب‌سازی معابر و ارتقای کیفیت دسترسی‌ها که ذیل مفهوم بهسازی مبلمان شهری توضیح داده می‌شود، در صدر همه خدماتی است که باید به این گروه از شهروندان ارائه داده شود، چرا که شهر سالم شهری است که تمامی شهروندان بتوانند از خدمات آن بهره‌مند شوند.
به گفته وی مدیران شهری باید با تامین مبلمان و طراحی استاندارد، بیشترین خدمات خود را به اقشار آسیب‌پذیر به‌خصوص توانخواهان ارائه دهند تا این گروه مهم اجتماعی، از عرصه عمومی حذف نشوند؛ چه آنکه مناسب‌سازی فضای شهر، افزون بر اینکه مسیر دستیابی همه شهروندان به فرصت‌های برابر برای پویایی و تحرک در سطح شهر و دسترسی به تمامی فضاهای شهری است، از لوازم اصلی رشد و توسعه جامعه به شمار می‌رود.
این جامعه شناس یادآور شد: در مواد ۲ و پنج منشور حقوق شهروندی از حق قانونی توانخواهان در برخورداری از امکانات درمانی و توانبخشی برای بهبودی یا توانمند شـدن در جهت زندگی مستقل و مشارکت در جنبه‌های زندگی سخن رفته است، در ماده دوم این منشور آمده است: "شهروندان از حق زندگی شایسته و لـوازم آن همچون آب بهداشتی، غذای مناسب، ارتـقـای سـلامـت، بهداشت محیط، درمـــان مناسب، دسترسی به دارو، تجهیزات، کالاها و خدمات پزشکی، درمانی و بهداشتی منطبق بـا معیارهای دانــش روز و اسـتـانـداردهـای ملی، شرایط محیط زیستی سالم و مطلوب بـرای ادامــه زندگی برخوردارند"
آنچه که همواره در بحث مناسب‌سازی مطرح می شود این است که معلولیت یک تهدید بالقوه است، تصادف، سقوط از ارتفاع و حوادث کار همیشه وجود دارد و سالمندان، کودکان و بانوان در مقاطعی کم‌توان می‌شوند، بر این اساس، امر مناسب‌سازی باید به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود و نظارت مستقیم مهندسان ناظر این حساسیت را ایجاد می کند تا ضوابط مناسب‌سازی رعایت شود.
نظر شما