مدیر هنری نگارخانه بلوط در این ارتباط به خبرنگار ایرنا گفت: در این نمایشگاه هشت نفر از اساتیدی که در زمینه قلمزنی مشغول به فعالیت هستند حضور دارند که علاوه بر این افراد تعدادی از آثار استاد مرحوم «علی‌اکبر عین القضایی» از اساتید برجسته ایران حضور دارد.
«نغمه شهلایی» افزود: در این نمایشگاه آثار اساتیدی همچون «حبیب الله معتمدی»،«شاهین معتمدی»،«احمدرضا زرنگار»،«مهرداد معتمدی»،«محمدسعید فرشادیان»،«محمدعلی لرستانی»،«ادریس باباخانیان» و «پیام قربانی» به نمایش گذاشته شده است.
وی اظهار داشت: حدود ۶۴ اثر در سبک های ریزقلم و برجسته در این نمایشگاه به نمایش درآمده که همه این آثار در سبک قلمزنی کرمانشاهی است که متاسفانه این سبک هنوز به ثبت نرسیده و پیگیر آن هستیم که کرمانشاه را در قلمزنی ایران به ثبت برسانیم.
مدیر هنری نگارخانه بلوط گفت: مدتی است که نامه نگاری هایی برای ثبت قلم زنی کرمانشاه داشته ایم ولی متاسفانه هنوز آن اتفاقی که باید رخ نداده است.
شهلایی با بیان اینکه این نمایشگاه تا دوم تیرماه هر روز از ساعت ۶ بعد از ظهر تا ۹ شب پذیرای بازدید عموم است، افزود: از همه مردم کرمانشاه دعوت می‌شود که این فرصت را غنیمت بشمارند و از نمایشگاه آثار قلمزنی هنرمندان کرمانشاهی بازدید کنند.
به گزارش خبرنگار ایرنا، صنعت قلمزنی در کرمانشاه روزگاری جلوه ای خاص داشته و قلمزنان بزرگی در این خطه مشغول فعالیت بوده اند که آخرین فرد از تبار قلمزنان حرفه ای کرمانشاه استاد مرحوم علی اکبر عین القضایی بود.
هنر قلمزنی عبارت است از ایجاد خطوط و نقوش به وسیله قلم با ضربه چکش بر روی اشیای فلزی بویژه مفرغ (ترکیبی از مس و قلع )، ورشو (ترکیبی ازنیکل، مس و قلع )، برنج (ترکیبی ازمس و روی است )، طلا، نقره و مس. ابزارهایی که به طور مستقیم در هنر قلمزنی به کار می رود چکش و قلم است که هنرمند با استفاده از آن زیباترین آثارهنری را خلق می کنند.
سابقه قلم زنی به دوره های قبل از اسلام برمی گردد که در دوره های اسلامی نیز هنرمندان این سرزمین با بهره گیری از هوش و خلاقیت خویش و همچنین تجربه گذشتگان، آثار با ارزشی خلق کرده اند. پیشینه قلمزنی در ایران به زمان سکاها یا سیت ها نسبت داده می شود که نژاد آریایی داشتند. آثار قلمزنی اندکی از دوره مادها که در سده هفتم ق. م در شمال ایران روی کارآمدند به یادگار مانده است. اشیای به دست آمده از آذربایجان حاکی از آن است که از نفوذ سکاها به تدریج کاسته شده و سبک مادها دراین زمان جای آن را گرفته است.
مدارک فلزی به دست آمده از زمان مادها بویژه در قرن ششم و هفتم پیش از میلاد، اشیای زیویه از توابع سقز در استان کردستان است که در میان آنها آثاری از طلا، نقره و وسایل زینتی و زیورآلاتی چون جام طلا و مجسمه هایی از حیوانات به سبک های آشوری و سکایی و... به چشم می‌خورد.
با روی کار آمدن پارس ها و تشکیل حکومت هخامنشی (-۳۳۰ ۵۵۰ ق م ) هنر قلمزنی تحول یافت از جمله اشیای شناخته شده در دوره هخامنشی ۲ لوح سیمین است که در موزه ملی ایران نگهداری می شود. در دوره ساسانی (۲۲۴ تا ۶۵۰ میلادی ) ساخت اشیا به سه طریق انجام می شد که شامل چکش کاری بر ورق سرد، ریختگی و ساخت ظروف آستردار از ورق و تراش با چرخ می باشد.
در عصر صفوی که دوران طلایی هنر ایران به شمار می رود، قلمزنی بسیار گسترش یافت و اجرای نقوش ظریف و بسیارریز و زیبا جای نقوش درشت و ضخیم را درتزیین اشیاء گرفت.
در زمان قاجار هنر قلمزنی رو به ضعف نهاد، در این دوران ساخت جعبه های قلمزنی با نگارش خطوط و خوشنویسی و طلاکوب و اسطرلاب سازی به شیوه قلمزنی و مشبک کاری مرسوم و متداول بود. در سال های اخیر حیات دوباره این هنر و زنده کردن سنن ارزشمند گذشته به همراه نوآوری هایی در آن، مدیون تلاش هنرمندان متعهد این عرصه و پی گیری‌های مسوولان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است.
قلمزنان هنرمند کرمانشاهی با الهام از آثار تاریخی دوره هخامنشی و ساسانی و طبیعت منطقه، در نهایت ظرافت و زیبایی، آثار هنری زیبایی را خلق کرده اند که خریدار جهانی هم دارد.
نظر شما