به گزارش ایرنا، مراسم رونمایی و نقد و بررسی نمایشنامه کُردی بالی مەیموون (بال میمون) نوشته تریفه کریمیان شامگاه چهارشنبه در قالب ۲ پنل و با حضور یکی از نمایشنامه نویس های استان، اساتید دانشگاه و فعالان فرهنگی و اجتماعی در سالن پردیس سینما بهمن سنندج برگزار شد.
رئیس مرکز کردستان شناسی در یکی از این پنل ها اظهار کرد: براساس مستنداتی که جمع آوری کردیم قدمت نمایشنامه نویسی کُردی به ۱۲۵ سال پیش بر می گردد.
امید ورزنده اضافه کرد: در بین ژانرهای ادبی نمایشنامه در ایران به ویژه کردستان زیاد مورد توجه قرار نگرفته است و می توان گفت یکی از ظرفیت های گمشده ادبیات کُردی به شمار می رود.
وی به تفاوت بین رمان و نمایشنامه اشاره کرد و ادامه داد: یکی از تفاوت های بارز بین رمان و نمایشنامه این است که در رمان، رمان نویس اگر با دیالوگ ها نتواند اصل موضوع را برساند با قلم و توضیحات خود می تواند آگاهی لازم را به خواننده بدهد ولی در نمایشنامه تنها راه نشان دادن مطالب آن زبان و گفتگوی بین شخصیت هاست.
صابر نیکبخت یکی از نمایشنامه نویس های کردستانی هم در این مراسم اظهار کرد: کردها هم می خواهند در خصوص دنیای خود با جهان گفتگو کنند که یکی از راه های دستیابی به این مهم نوشتن کتاب در زمینه ها و ژانرهای مختلف است.
وی اضافه کرد: نمایشنامه کُردی را بیشتر در هویت، زمان و گفتمان بزرگی می بینم و با وجود اینکه بیش از یکصدسال از قدمت آن می گذرد ولی معتقدم در سه دهه اخیر گسترش پیدا کرده است.
نیکبخت ادامه داد: امروز اگر کتابخانه رنگین و بزرگی از نمایشنامه های کُردی نداریم به مسائل مختلفی اعم از اقتصاد، سیاست، امنیت و آرامش بر می گردد
وی بیان کرد: نمایشنامه های امروز ما بیشتر تبدیل به گزارش نویسی وقایع و رویدادها شده است و نتوانسته ایم پرسوناژ (شخص مشهور، کسی که داخل در حوادث و موضوع نمایشنامه یا داستان باشد) خلق کنیم.
این نمایشنامه نویس اضافه کرد: خلا پرسونا در داستان و سینما و نمایشنانه ما وجود دارد و متاسفانه این مشکل در نمایشنامه بال میمون هم وجود دارد.
بیان عزیزی و جمال محمدی هم از زوایای دیگری به مسائل و وضعیت نمایشنامه نویسی و سپس نقاط قوت و ضعف نمایشنامه بال میمون پرداختند.
تریفه کریمیان، نویسنده نمایشنامه کُردی بال میمون هم در این مراسم اظهار کرد : این کتاب حاوی سه نمایشنامه است که در ۲ نمایشنامه نگاهی به آثار برجسته جهانی هم چون شاه لیر داشتم.
وی با اشاره به اینکه این کتاب در ۱۱۹ صفحه به همت انتشارات گوتار منتشر شده است، افزود: اگر نمایشنامه نویس های دیگر کشورهای دنیا امروزه بیشتر در ارتباط با امور بدیهی می نویسند ما مدام به سمت بازآفرینی فاجعه ها می رویم.
نظر شما