حجت الاسلام غلامعلی کاظمی روز دوشنبه به مناسبت سالروز شهادت حضرت امام باقر(ع) در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، افزود: این امام همام ۱۹ سال و ۱۰ ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش امام زین العابدین(ع) زندگی کرد و در تمام این مدت به انجام دادن وظایف مهم امامت، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی، تعلیم شاگردان، هدایت مردم، اجرا کردن سنت های الهی، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری پرداخت و لحظه ای از این وظایف مهم کوتاهی نکرد.
وی ادامه داد: پنجمین امام شیعیان در ایثار، گذشت، بردباری و بخشش از سرآمدان روزگار خویش بود و با دشمنان خویش با سعه صدر برخورد می کرد.
رییس تبلیغات اسلامی قشم با تشریح مکتب فکری و تربیتی امام محمد باقر(ع) توضیح داد: این امام همام پس از واقعه جانگداز کربلا و ستم هایی بی شمار امویان در اصلاح عقاید مردم به ویژه در موضوع امامت و رهبری تلاش بسیاری کردند و معارف اسلامی را به مردم تعلیم دادند و موفق شدند تا احادیث و تعلیمات اسلامی را در جهان اسلام انتشار دهند.
حجت الاسلام کاظمی اضافه کرد: وجود نازنین باقر العلوم(ع) با فعالیت های علمی بی نظیر در زمینه آموزش حقوق اسلام توانست جلوه ای دیگر از اسلام ناب محمدی را به مردم روزگار خویش معرفی کند و با تبلیغ فرهنگ اسلامی، آموزش شاگردان و پیروی از سنت های پیشینیان خویش به خوبی جامعه زمان خود را رهبری و هدایت سازد.
وی در ارتباط با حضور امام محمدباقر(ع) در واقعه عاشورا گفت: قیام عاشورا یکی از اثر گذارترین و مهم ترین رخدادهای تاریخ اسلام است که در محرم سال ۶۱ هجری قمری به وقوع پیوست، در این قیام، امام محمد باقر(ع) که کودکی چهار ساله بود، نیز حضور داشت، این موضوع مورد پذیرش تاریخ نگاران است؛ زیرا روایت های بسیاری وجود دارد که میلاد آن امام را پیش از سال ۶۱ دانسته اند، همچون: «امام باقر(ع) در سال ۵۷ هجری در مدینه متولد شد».
رییس تبلیغات اسلامی قشم افزود: پنجمین امام شیعیان درباره حضورش در کربلا، می فرمایند: «جدم امام حسین(ع) کشته شدند، در حالی که من چهار ساله بودم و کشته شدن ایشان را به یاد می آورم» بر پایه این دست از روایت ها، حضور امام باقر(ع) در کربلا هیچ گونه منع تاریخی نداشت و از آنجا که سن آن بزرگوار بسیار کم بود، به صورت طبیعی با خانواده خود زندگی می کرد و در سفر همراه آنها بود به این دلیل در کتاب های تاریخی به حضور آن امام در کربلا کم تر پرداختند.
وی با اشاره به حدیث ثمره نیکوکاری که در صفحه ۶۶ کتاب مصادقه الاخوان شیخ صدوق از امام باقر(ع) نقل شده است، اظهار کرد: پنجمین پیشوای شیعیان جهان در این حدیث می فرمایند: خداوند به حضرت موسی(ع) وحی کرد که بعضی از بندگان من آن قدر کار نیک انجام می دهند که آنان را در بهشت حاکم و برقرار می سازم. موسی(ع) گفت: خدایا آن کار نیک چیست، حضرت حق تعالی فرمود: برای تامین نیاز برادرش تلاش می کند، موفق به قضای حوائج او بشود یا نشود.
حجت الاسلام کاظمی بیان داشت: با توجه به این حدیث جامعه ما اگر اینگونه عمل کند خیلی از مشکلات حل می شود زیرا بیشترین مشکل جامعه ما این است که دغدغه کم شده و دیگر دنبال حوائج دیگران نیستیم.
به گزارش ایرنا، امام باقر(ع) در روز جمعه اول رجب سال ۵۷ هجری در مدینه متولد شد و در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سید الشهدا (ع) کودکی بود که به چهارمین بهار زندگیش نزدیک می شد.
دوران امامت امام محمد باقر(ع) از سال ۹۵ هجری که سال شهادت امام زین العابدین(ع) است آغاز شد و تا سال ۱۱۴ هجری یعنی مدت ۱۹ سال و چند ماه ادامه داشت.
در دوره امامت امام محمد باقر(ع) و فرزندش امام جعفر صادق(ع) حوادثی مانند انقراض امویان و بر سر کار آمدن عباسیان و پیدا شدن مشاجرات سیاسی و ظهور سرداران و مدعیانی مانند ابوسلمه خلال و ابومسلم خراسانی و دیگران بوقوع پیوست.
ترجمه کتاب های فلسفی و مجادلات کلامی در این دوره پیش آمد و متکلمانی به دلخواه معاویه و کارگزارانش در بلاد اسلامی با وارونه جلوه دادن حقایق اسلامی، فقه، قضا، عقاید، کلام، تعلیمات دینی، مساله امامت و ولایت و اخلاق را بر طبق مصالح مراکز قدرت و خلافت شرح و تفسیر می کردند.
پس از واقعه عاشورا و حماسه کربلا که افکار بسیاری از حق طلبان متوجه حقانیت آل علی(ع) شده بود و پرده از چهره زشت ستمکاران اموی و دین به دنیا فروشان برگرفته بود، دستگاه خلافت با جعل احادیث به نفع دستگاه حاکم، قصد به انحراف کشاندن جامعه داشت و در این میان نقش امام محمدباقر(ع) در حفظ و نگهبانی از دین در برابر آنها بسیار حایز اهمیت و تعیین کننده بود.
در دوران امام باقر(ع) دولت بنی امیه رو به زوال، مردم نیز از آنها متنفر و اختلاف شدیدی در ممالک اسلامی پدید آمده بود و هر کسی از گوشه ای قیام می کرد.
این تغییرات و تزلزل در خلافت به حدی بود که در مدت ۱۹ سال امامت امام باقر(ع)، پنج خلیفه روی کار آمدند، از این رو موقعیت مناسبی برای آن حضرت پدید آمد تا انقلاب علمی را آغاز کنند و بزرگانی از عامه و خاصه در اطراف ایشان جمع شدند و حقایق و لطایف اسلام و معارف اسلام را آموخته و منتشر کردند.
بدین جهت امام محمد باقر (ع) و پس از وی امام جعفر صادق(ع) از موقعیت مساعدی که بخاطر تزلزل و اختلافاتی که در حاکمیت جبار به وجود آمده بود، برای نشر تعلیمات اصیل اسلامی، معارف حقه و فقه آل محمد بهره جستند و دانشگاه تشیع و علوم اسلامی را با هدف نگهبانی از تعلیمات پیامبر پایه ریزی کردند.
محضر امام باقر(ع) مرکز علما و دانشمندان، راویان حدیث، خطیبان و شاعران بنام بود و "جابر بن عبد الله نزد امام(ع) می آمد و از آن حضرت دانش فرا می گرفت و به آن گرامی مکرر عرض می کرد " ای شکافنده علوم، گواهی می دهم تو در کودکی از دانشی خداداد برخوردار هستی.
همچنین امام محمد باقر(ع) متولی صدقات حضرت رسول(ص) و امیرالمومنین(ع) و پدر و جد خود بود و این صدقات را میان بنی هاشم، مساکین و نیازمندان تقسیم می کرد و اداره آنها را از جهت مالی به عهده داشت.
امام پنجم(ع) بسیار گشاده رو و با مومنان و دوستان خوش برخورد بود، با همه اصحاب مصافحه می کرد و دیگران را نیز به این کار تشویق می فرمود.
وی در اصلاح عقاید مردم به ویژه در مساله امامت و رهبری، سعی بلیغ می کرد و معارف حقه اسلامی را به مردم تعلیم می داد، بطوریکه کار نشر فقه و احکام اسلام به جایی رسید که فرزند گرامی آن امام، حضرت امام جعفر صادق(ع) دانشگاهی با چهار هزار شاگرد پایه گذاری کرد و احادیث و تعلیمات اسلامی را در اکناف و اطراف جهان آن روز اسلام انتشار داد.
در نهایت هشام بن عبدالملک که دستگاه خلافت خود را با روشنگری های حضرت امام محمدباقر(ع) در خطر و وسعت فعالیت علمی و محضر مکتب آن حضرت را گسترده دید، وی را مسموم ساخت و آن امام همام هفتم ذی الحجه سال ۱۴ هجری قمری در مدینه و در سن ۵۷ سالگی به شهادت رسید و در قبرستان بقیع در کنار امام حسن مجتبی(ع) و امام سجاد(ع) به خاک سپرده شد.
نظر شما