ناآرامی‌های فرانسه؛ گاردین از فقر و تبعیض ریشه‌دار روایت کرد

تهران- ایرنا- محله‌های محروم فرانسه در روزهای گذشته و در پی کشته شدن یک نوجوان ۱۷ ساله عرب‌تبار توسط پلیس این کشور، بیش‌ترین اعتراض‌ها و خشونت‌ها را شاهد بود؛ موضوعی که گاردین ریشه آن را در فقر و تبعیضی می‌بیند که سال‌هاست ساکنان این مناطق را تحت تاثیر قرار داده است.

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، این روزنامه انگلیسی در مطلب خود با اشاره به ساختمان‌های دولتی و فرهنگی که در روزهای اخیر در بخش بُرنی (Borny) در شرق فرانسه تخریب شده است، عنوان می‌کند: برنی به عنوان یکی از محروم‌ترین محله‌های فرانسه، نمودی است از وضعیت تمام محله‌هایی که در روزهای اخیر صحنه درگیری معترضان با پلیس بود.

درحالی که این محله تنها سه کیلومتر با مرکز پر جنب و جوش شهر مِس (Metz) با رستوران‌های چند ستاره و مراکز هنری فاصله دارد، از جمعیت بالغ بر ۱۷ هزار نفر ساکن آن با نرخ بیکاری بیش از متوسط، نیمی در فقر زندگی می‌کنند، مانند بسیاری از محله‌های ناآرام در روزهای گذشته.

فرانسوا گروسدیه شهردار راست‌گرای مس در اظهاراتی، «مناطق آرام» مرکز این شهر و «محله‌های معترض» اطراف آن را به « ۲ جهان موازی» تشبیه کرده است.

ساکنان برنی می‌گویند: نوجوانان از تبار شمال آفریقا و یا نوجوانان سیاه‌پوست‌ این مناطق احساس می‌کنند که از خدمات دولتی کنار گذاشته شده‌ و در بررسی‌های هویت پلیس، تحصیل و اشتغال مورد تبعیض نژادی قرار گرفته‌اند، بنابراین خشم خروشان آن‌ها به دنبال بی‌عدالتی‌ها نژادی آماده فوران بود.

یکی از ساکنان برنی که در راهپیمایی مشهور سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) فرانسه علیه نژاد پرستی نیز حضور داشته است، گفت: از سال ۲۰۰۵ (۱۳۸۴) - مرگ ۲ نوجوان در حین فرار از دست پلیس - تاکنون شرایط تنها بدتر شده است. نوجوانان رنگین پوست همچنان کشته می‌شوند. نژادپرستی بیشتر شده است،‌ زمانی این مساله تنها به گروه‌های راست افراطی محدود می‌شد اما اکنون در گروه‌های راست سنتی و دولت نیز نفوذ کرده است.

وی ادامه داد: هیچ امیدی باقی نمانده و مشکل همین است. مردم دیگر به گریز از تحقیرها به دلیل رنگ پوست یا محل زندگی‌شان امید ندارند.

ناآرامی‌ها در فرانسه؛ گاردین از فقر و تبعیض ریشه‌دار روایت کرد

▲ راهپیمایی سال ۱۹۸۳ فرانسه برای برابری و علیه نژادپرستی

گاردین می‌گوید: دولت فرانسه نگران خسارت‌های مالی ناشی از اعتراض‌ها در محله‌هایی مانند برنی است؛ چرا که در سال‌های اخیر میلیون‌ها یورو در راستای نوسازی شهری این مناطق هزینه کرده اما آنچه واضح است، این بازسازی‌ها، در ریشه کن کردن مشکلات اجتماعی طولانی مدت یا احساس ریشه‌دار بی‌عدالتی [میان ساکنان این محلات] ناموفق بوده‌اند.

امانوئل مکرون رییس جمهوری فرانسه هنگامی که سال ۲۰۱۷ (۱۳۹۶) ریاست دولت این کشور را بر عهده گرفت وعده داده بود که اقتصاد را آزاد کرده و به «نابرابری مداوم» که به گفته او مردم را زندانی می‌کند، پایان خواهد داد. با این حال مساله فقر اکنون به یکی از ماندگارترین مشکلات در فرانسه تبدیل شده است.

در این میان، ارتباط جوانان با پلیس فرانسه به دلیل موارد مکرر تیراندازی‌ نیروهای پلیس به مردان سیاه پوست یا آفریقایی تبار رو به وخامت و نابودی گذاشته است.

هفته گذشته تیراندازی پلیس فرانسه به نائل، نوجوان ۱۷ ساله، در یک توقف ترافیکی در خارج از پاریس [نانتر] منجر به ناآرامی در سراسر این کشور شده است؛ بیش از ۲ هزار خودرو به آتش کشیده شده، افزون‌بر ۷۰۰ کسب و کار آسیب دیده و شمار بازداشتی‌ها با میانگین سنی ۱۷ سال نیز به بیش از سه هزار نفر رسیده است.

در سال ۲۰۰۵ نیز، ناآرامی و خشونت در واکنش به کشته شدن ۲ نوجوان که حین فرار از دست پلیس دچار برق گرفتگی شده و جان باختند، به اعلام ۱۰ روز وضعیت اضطراری منجر شد.

ناآرامی‌ها در فرانسه؛ گاردین از فقر و تبعیض ریشه‌دار روایت کرد

▲ راهپیمایی اخیر فرانسویان در اعتراض به قتل خونسردانه نائل ۱۷ ساله

این گزارش می‌افزاید: نابرابری در سیستم آموزش فرانسه به نظر می‌رسد احساس تبعیض و طرد شدگی را در نوجوانان تقویت می‌کند. سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) گزارش داده است: کودکی که در یک محله محروم فرانسه متولد شده و تحصیل کرده باشد در مقایسه با اکثر کشورهای توسعه‌یافته دیگر، برای فرار از پیشینه اجتماعی-اقتصادی خود شانس کمتری دارد. به عبارت دیگر، فرانسه یکی از ناعادلانه‌ترین سیستم‌های آموزشی در جهان توسعه یافته را دارا است.

پس از ناآرامی‌های سال ۲۰۰۵ فرانسه، نوجوانان سیاه پوست فرانسوی از تبار کشورهای شمال آفریقا ساکن شهرک‌های مسکونی «بانلیو» حومه پاریس، عنوان کردند: بزرگترین تجربه نابرابری آن‌ها این بود که در ۱۴ سالگی برای رفتن به دبیرستان‌های فنی برای آموزش کارهای غیر ماشینی و یا مشاغل با دستمزد کمتر به جای دبیرستان‌هایی که دانش آموزان را برای ورود به دانشگاه آماده می کند، تحت فشار قرار می‌گرفتند.

یک پرستار سابق روانپزشکی و مشاور ساکن بخش بُرنی به گاردین گفت: [دولت] باید یک روند گفت‌وگو و گوش دادن ایجاد کند تا دیگر اتفاق‌های از این دست را شاهد نباشیم.

او ادامه داد: بله، نوسازی ساختمان‌ها و حمل‌ونقل عمومی جدید ایجاد شده بود اما این اقدامات آن نتایجی که ما می‌خواهیم [از جمله از بین رفتن تبعیض‌های نژانی، فقر و بیکاری] را به همراه نداشت. وی با اشاره به فقر و بیکاری ساکنان این منطقه تصریح کرد: راه حل افزایش نیروهای پلیس نیست باید سرمایه‌گذاری برای انسان‌ها باشد نه ساختمان‌ها.

اخبار مرتبط

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha