به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، بررسی و شناسایی گونه‌های بومی در محیط‌زیست ایران کمک زیادی به احیا و ابقای نسل آنها می کند.«تجزیه‌وتحلیل ژنوم اکوتیپ‌های بز بومی ایران با استفاده از فناوری توالی‌یابی نسل بعد» عنوان طرحی است که «زینب امیری قنات سامان» با راهنمایی احمد آیت‌اللهی مهرجردی در قالب پسادکتری به پایان رسانده و بنیاد ملی علم ایران هم از این طرح حمایت کرده است.
این محقق در اجرای این طرح ژنوم بزهای بومی ایران را به طور کامل مورد تحلیل قرار داده و ساختار آنها هم نمایش داده است.
وی همچنین تفاوت ژنوم بزهای بومی با بزهای خارجی را مشخص کرده است و به همین دلیل می‌توان این تحقیق را یک نقشه راه برای کسانی که می‌خواهند اصلاح نژادی انجام دهند، دانست.
براساس گزارش بنیاد ملی علم، امیری قنات سامان دانش آموخته دکتری تخصصی علوم دامی - ژنتیک و اصلاح نژاد دام از دانشگاه شهید باهنر کرمان درباره این طرح تحقیقاتی توضیح داد: نیاز روزافزون به مواد غذایی و لزوم خودکفایی در آن موجب شده تا به حفظ ذخایر ژنتیکی با حساسیت بیشتری توجه شود و در کنار آن محققان در جستجوی راه‌های افزایش محصولات کشاورزی و تولیدات دامپروری باشند؛ بنابراین استفاده از امکانات بالقوه در راستای بهره‌گیری کامل از شرایط منطقه‌ای هر استان برای رسیدن به توسعه پایدار، از اهداف کلان مدیریتی است.
وی تصریح کرد: کاوش‌های باستان‌شناسی نشان می دهد که آثار اولیه مربوط به بز در اطراف مناطق کوهستانی سوئیس در اروپا یا در اطراف رودخانه نیل در آفریقا به‌دست‌آمده است؛ اما بعضی از تحقیقات نشان می‌دهد که آریایی‌ها اولین قومی بودند که به اهلی‌کردن این حیوان پرداخته‌اند. در حال حاضر نیز حدود ۲۰ میلیون رأس بز در کشور وجود دارد که بالغ بر ۳۰ اکوتیپ را تشکیل داده و در تمامی استان‌ها پراکنده شده‌اند.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: بز یک حیوان چندمنظوره است که علاوه بر تولید شیر، گوشت، پوست و الیاف نقش مهمی در اقتصاد و معیشت پرورش‌دهندگان نیز دارد. این دام از تنوع نژادی بالایی برخوردار است و قدرت سازگاری بالا و مقاومت زیاد این حیوان در برابر بسیاری از بیماری‌ها و شرایط نامساعد محیطی، باعث شده تا نگهداری و پرورش این دام در شرایط روستایی به‌ویژه در سطح دامداران خرده‌پا موردتوجه بیشتری قرار گیرد.
امیری قنات سامان یادآور شد: در سال‌های اخیر، استفاده از فناوری‌های نوین ژنتیک مولکولی به‌عنوان روشی مناسب جهت جمع‌آوری اطلاعات از خصوصیات جمعیت‌ها موردتوجه قرار گرفته است؛ بنابراین، استفاده از فناوری، کمک زیادی به شناسایی خصوصیات ژنتیکی جمعیت‌ها و برنامه‌ریزی برای حفاظت ژنتیکی و به‌نژادی از آنها می‌کند. کشور ما نیز از جمله قدیمی‌ترین مراکز اهلی‌سازی و پرورش گونه‌های دام و طیور در دنیا محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: در حال حاضر، اکوتیپ‌های مختلفی از بزهای بومی در مناطق جغرافیایی مختلف کشور وجود دارد که به لحاظ ویژگی‌های ظاهری و تولیدی تفاوت‌های آشکاری با هم دارند. اما بااین‌حال، در سال‌های اخیر پرورش و نگهداری این اکوتیپ‌های بومی، چالش‌هایی نظیر کاهش اندازه جمعیت، ازبین‌رفتن زیستگاه‌های طبیعی، کاهش تمایل روستاییان برای نگهداری از آنها داشته است.
این محقق افزود: بر همین اساس، احساس کردم که شناسایی الگوهای زیستی و حفاظت از این منابع ژنتیکی امری ضروری است که لازمه آن، بهبود سیستم‌های رکوردبرداری، شناسایی تنوع ژنتیکی موجود در سطح ژنوم، ایجاد بانک اطلاعاتی ژنوم و طراحی برنامه‌هایی برای بهره‌برداری و حفاظت از آنها است. در این تحقیق برای نخستین‌بار از داده‌های توالی‌یابی کل ژنوم برای شناسایی خصوصیات ژنوم اکوتیپ‌های بز بومی ایران استفاده شده است.
وی تصریح کرد: در این تحقیق با هدف اولویت‌بندی برنامه‌های حفاظت ژنتیکی از اطلاعات ژنومی به‌دست‌آمده جهت محاسبه شاخص‌هایی همچون تنوع داخل و بین نژادها، محاسبه ضریب همخونی و ساختار ژنتیکی آنها استفاده شده است.
این محقق دوره پسادکتری، شناسایی واریانت‌های ژنتیکی در اکوتیپ‌های بز بومی ایران با استفاده از اطلاعات حاصل از توالی‌یابی کل ژنوم، شناسایی نواحی تحت انتخاب در ژنوم بزهای بومی ایران و ایجاد اولین بانک اطلاعات ژنوم بزهای بومی ایران با استفاده از داده‌های توالی‌یابی کل ژنوم را از اهداف انجام این طرح ذکر کرد.
نظر شما