آیا جهانی‌گرایان به دنبال جنگ جهانی سوم هستند؟

به گزارش روز دوشنبه ایرنا به نقل از تارنمای شبکه تلویزیونی تله‌سور (telesurtv.net)، بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸، بحران بهداشتی کووید-۱۹، بحران ژئوپلیتیکی با بازگشت به جنگ سرد و امکان جدی وقوع جنگ میان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و سازمان همکاری شانگهای که عملا اعلام جنگ جهانی سوم خواهد بود، قرن بیست‌ویکم را با عنوان «قرن بحران‌ها» در تاریخ ثبت خواهد کرد.

درگیری اوکراین به معنای بازگشت جنگ سرد میان روسیه و ایالات متحده و بازگشت به «دکترین مهار» است که پایه‌های آن در نقل قول معروف جورج اف. کنان (George F. Kennan) در مقاله «منابع رفتار شوروی» (Las fuentes del comportamiento soviético) منتشر شده در مجله فارن افرز (Foreign Affairs) در سال ۱۹۴۷ خلاصه شده است «قدرت شوروی در برابر منطق عقل نفوذناپذیر است اما به منطق زور بسیار حساس است».

در این زمینه باید ورود فنلاند و سوئد به ساختار نظامی ناتو و افزایش نیروهای نظامی با چهار گردان جدید مستقر در مرز اروپا با روسیه را مورد توجه قرار داد.

روسیه نیز در پاسخ، موشک‌های اسکندر ام (Iskander-M) مجهز به کلاهک‌های چند منظوره و همچنین موشک‌های ضدهوایی اس-۴۰۰ (S-۴۰) را در استان کالینینگراد نصب کرده و در صورتی که ناتو مسیر خروجی از کالینینگراد روسیه به دریای بالتیک را ببندد، می‌توان تکرار بحران موشکی کندی-خروشچف (در اکتبر ۱۹۶۲ این بحران در پی استقرار موشک‌های بالستیک میان‌برد شوروی در خاک کوبا آغاز شد و از آن به عنوان واقعه‌ای یاد می‌شود که به‌طور بالقوه‌ای می‌توانست جنگ سرد را به یک جنگ هسته‌ای تمام عیار تبدیل کند) با مرکزیت کالینینگراد را شاهد بود.

با این حال، از دست رفتن کنترل کنگره آمریکا برای دموکرات‌ها پس از انتخابات میان‌دوره‌ای در نوامبر (آبان/ آذر) به این معنی خواهد بود که جمهوری‌خواهان کنترل کمک‌های تسلیحاتی آینده به اوکراین را که تا به امروز ۹۱ میلیارد دلار تخمین زده و تا سال ۲۰۲۴ اجرا می‌شود، و همچنین دقت بیشتر در ردیابی این کمک‌ها را در دست بگیرند؛ ردیابی دقیق کمک‌های تسلیحاتی برای جلوگیری از ورود آن‌ها به بازار سیاه اسلحه با موج فزاینده نارضایتی سیاسی نسبت به ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهوری اوکراین که کل طیف سیاسی ایالات متحده را در بر می‌گیرد، هم‌زمان شده است.

در این راستا، رابرت اف. کندی (Robert F. Kennedy Jr.) نامزد دموکرات در مصاحبه‌ای با «نیو استیتسمن» (New Statesman) گفت «زمانی که یک چهارم شهروندان ایالات متحده گرسنه به رختخواب می‌روند، آمریکا ۱۱۳ میلیارد دلار به اوکراین ارسال می‌کند». ران دسانتیس (Ron Desantis) نامزد جمهوری‌خواه نیز در اظهارنظری مشابه گفت «واشنگتن دارای منافع ملی حیاتی بسیاری است، اما درگیر شدن بیشتر در مناقشه ارضی اوکراین و روسیه، یکی از آن‌ها نیست».

در نتیجه، پیروزی جمهوری‌خواهان در سال ۲۰۲۴ نشان‌دهنده افول استراتژی آتلانتیک بایدن (رئیس‌جمهوری فعلی آمریکا) و جورج سوروس (میلیاردر آمریکایی) برای برکناری ولادیمیر پوتین (رئیس‌جمهوری روسیه) از قدرت، امضای توافق‌نامه صلح در اوکراین و بازگشت به «دکترین همزیستی مسالمت‌آمیز» با روسیه است. این مسئله به معنای قدرت گرفتن گروه ۳ (3G شامل ایالات متحده، روسیه و چین) به عنوان به اصطلاح «اولین در میان برابرها» (primus inter pares) در حکمرانی جهانی و پایان رویای وسواسی جهانی‌گرایان به رهبری سوروس و بنیاد جامعه باز (OSF) برای دستیابی به بالکانیزه شدن روسیه، «نهنگ سفیدی که جهانی‌گرایان دهه‌ها در تلاش برای شکار آن هستند» قلمداد می‌شود.

ناتو در مقابل سازمان همکاری شانگهای

مطالبه دکترین کیسینجر، اجرای طرح گروه ۲ (G2 شامل ایالات متحده آمریکا و چین) به عنوان داوران جهانی بود. کیسینجر در مقاله‌ای که در نیویورک تایمز با عنوان «بهانه‌ای برای نظم نوین جهانی» منتشر شد، چین را یک قدرت بزرگ دانسته و هر گونه حمایت‌گرایی یا برخورد با چین به‌عنوان یک دشمن (که آن را به دشمن واقعی تبدیل می‌کند) را نفی می‌کند. او همچنین ارتقای روابط بین ایالات متحده و چین بر اساس مفهوم سرنوشت مشترک (بر اساس الگوی روابط فراآتلانتیک پس از جنگ جهانی دوم) به سطح جدیدی را خواستار است که بر اساس آن، روابط در مسیر اقیانوس آرام (آمریکا-آسیا) به عنوان اولین محور تجارت جهانی در برابر مسیر اقیانوس اطلس (آمریکا-اروپا) شکل بگیرد.

با این حال، هدف صریح پنتاگون رویارویی با سازمان همکاری شانگهای (SCO) خواهد بود که در سال ۲۰۰۱ توسط پنج کشور (چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان) تاسیس شد و بعدها ازبکستان، هند، پاکستان و ایران نیز به آن اضافه شدند؛ این سازمان همراه با کشورهای اتحادیه آلبا (اتحاد بولیواری برای مردم آمریکای ما) هسته سخت مقاومت در برابر هژمونی جهانی ایالات متحده و انگلیس را تشکیل می‌دهد.

این سازمان پس از دیدار لی شانگفو (Li Shangfu) وزیر دفاع چین از مسکو، سفری که در جریان آن، روابط نظامی چین و روسیه را «استراتژیک» توصیف کرده و بر «نیاز به راهبرد امنیتی جایگزین ناتو» تاکید کرد، تقویت شد.

چین کاملاً آگاه است که توافق راهبردی استرالیا، انگلیس و آمریکا موسوم به «آکوس»، نمادی از تغییر در کارتوگرافی ژئوپلیتیک جهانی با جابجایی سناریوی آتلانتیک به اقیانوس هند و اقیانوس آرام به عنوان مرکز مبارزه ژئوپلیتیک ایالات متحده و چین است. بنابراین، هدف ایالات متحده ایجاد یک کمان بحران هسته‌ای در اطراف چین خواهد بود که از هند تا ژاپن را پوشش می‌دهد، از کره جنوبی و فیلیپین می‌گذرد و این محور را با نیوزلند و استرالیا را می‌بندد تا چین را از ماجراجویی تسلط بر دریای چین منصرف کند.

آیا جهانی‌گرایان به دنبال جنگ جهانی سوم هستند؟

زبیگنیو برژینسکی (Zbigniew Brzezinski) در کتاب «بین دو عصر: نقش ایالات متحده در عصر تکنوترونیک» (۱۹۷۱) اشاره می‌کند که «دوران متعادل کردن مجدد قدرت جهانی فرا رسیده است، قدرتی که باید به دست یک سیاست جهانی جدید بر اساس یک پیوند اقتصادی سه جانبه میان ژاپن، اروپا و ایالات متحده منتقل شود». چنین دکترینی مستلزم انقیاد روسیه و چین است و احتمال حمله هسته‌ای پیشگیرانه توسط ایالات متحده با استفاده از موشک های Trident II علیه اهداف حیاتی روسیه و چین در صورت اعلام جنگ جهانی سوم را در بر خواهد گرفت.

با این حال، دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری سابق آمریکا در شبکه‌های خود اطمینان داد که «ما هرگز تا این حد به جنگ جهانی سوم نزدیک نبوده‌ایم» و باید «تعهد کامل برای از بین بردن گروه قدرت نومحافظه‌کار جهانی که مسئول کشیدن جهان به ورطه جنگ جهانی سوم است وجود داشته باشد». در این راستا، این نامزد احتمالی جمهوری‌خواه جهان در جریان سخنرانی در کنفرانس کنش سیاسی محافظه‌کاران (CPAC) اظهار داشت: من تنها نامزدی هستم که می‌توانم این قول را بدهم که از جنگ جهانی سوم اجتناب می‌کنم.

در نتیجه، پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر ۲۰۲۴، بر خلاف چارچوب منافع ژئوپلیتیکی به اصطلاح «باشگاه جزایر» (شبکه‌ مخفی خصوصی که غول های صنایعی چون «رویال داچ شل»، «صنایع شیمیایی امپریال»، «بانک لویدز» لندن، «یونی لیور»، «بارکلی» و بسیاری دیگر را تحت کنترل و توزیع جهانی نفت، طلا، الماس و دیگر مواد اولیه حیاتی را به طور کامل در دست دارد) با دارایی نزدیک به ۱۰ تریلیون یورو خواهد بود که ریاست آن را جورج سوروس سرمایه‌دار و طراح متخصص «انقلاب‌های رنگی» عهده‌دار خواهد شد؛ اعضای این باشگاه پیشتر نظم نوین جهانی به معنای بازیابی نقش ایالات متحده به عنوان پلیس جهانی پیرو دکترین برژینسکی را ترسیم کرده بودند.