به گزارش ایرنا، به هر دری زد تا برود ولی نشد، نمی‌دانست چرا، ولی مانعی بر سر رفتنش بود و همین باعث شد تا امسال از جاماندگان اربعین شود و یک چشمش در فراق کربلا، اشک و دیگری خون باشد؛ اینها اما بهانه ای نشد تا از خدمت به زائران اربعین دور بماند.
روزها از عاشورا فاصله گرفته‌اند اما شهر هنوز رخت سیاه بر تن دارد، عزای اشرف اولاد آدم که باشد، یک گوشه دلت همیشه عزاخانه است.
در تداوم کاروان کوچک و رنجور کربلا در سال ۶۱ هجری، سالانه میلیون‌ها نفر، در قالب کاروان‌های بزرگ دلدادگی و شور و شعور به راه می‌افتادند، راهی که آغازش از همه نقاط آزاده خیز دنیا به سمت یک مقصد بود، رو به کربلا.
فضای مجازی جایی شد که عقده‌های اربعین نرفته‌ها سرباز کند و دلنوشته‌هایی از جنس فراق بر صفحه اربعین ۱۴۴۵ جاری شود.
یکی نوشت: «سربندهای هم را که می بستند، زمزمه می‌کردند: بر مشام می‌رسد هر لحظه بوی کربلا... حالا حالشان را خوب می‌فهمم».
دیگری نوشته بود: «من ایرانم، تو عراقی، چه فراقی» و یکی هم از حسرتی گفته بود که کربلا نرفته‌ها دارند.
در بین همه شهرهای کردستان، اهالی مریوان حال و هوای دیگری داشتند، آنها هم میزبان زائران بودند و هم خودشان بر سر سفره ای از جنس وحدت نشستند تا همه بدانند که شیعه و سنی آنقدر نقطه اشتراک دارند که جایی برای رخنه دشمنان اسلام نیست، ۱۰ هزار مریوانی در کنار زائران اربعین بر سر یک سفره نشستند که طعم و بوی یکرنگی داشت و تردد نزدیک به ۱۰۰ هزار زائر از مرز باشماق نیز گواهی بر این بود که کردستان مثل همیشه، بهترین میزبان برای ایرانیان است، چه در گردشگری طبیعی و چه گردشگری مذهبی.
امسال دانشجویان دانشگاههای کردستان هم در قالب کاروانی برای حضور در اجتماع بزرگ اربعین حسینی، به کربلای معلی اعزام شدند.
۲۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاههای کردستان در این پیاده روی حضور یافتند و تعدادی نیز در موکبها به زائران امام حسین (ع) خدمت رسانی می‌کنند.
سنگ تمام موکبها برای پذیرایی و اسکان زائران
رییس ستاد عتبات عالیات کردستان گفت: در مراسم اربعین امسال ۷۳ موکب استان کردستان به زوار خدمات رسانی می کنند که از این تعداد هشت موکب در خارج از کشور و در خاک عراق راه اندازی شده است.
غلامحسین یوسفی افزود: فعالیت موکب ها تا بیستم شهریور ماه ادامه ادامه خواهد داشت تا زائرانی که بعد از اربعین بر می گردند برای اسکان و پذیرایی به مشکل نخورند.
نام حسین (ع) که در میان باشد، دیگر دین و مذهب مهم نیست، کافی است آزاده باشی آن وقت است که جوشش خون شهید کربلا، خون در رگهایت را به تلاطم در می‌آورد تا ذکر لبت فقط حسین باشد.
موکب های اهل سنت و تشیع امسال نمود واقعی این جمله بودند" در زیر پرچمت همه یک خانواده‌ایم".
یکی از موکبهایی که خارج از خاک ایران به زوار خدمت می کرد، جنسش با همه موکبها فرق داشت، موکب محمد رسول الله (ص) در استان سلیمانیه اقلیم کردستان عراق، دراویش کسنزانی از پارسال این موکب را برپا کرده بودند و داشتند به زوار خدمت می کردند، راهنما می گفت: "کافی است تا نام امام حسین(ع) را ببری، خادمان این موکب شما را روی سرشان می گذارند" و در حقیقت هم جز این نبود، این موکب با همه غربتی که برای زائران ایرانی داشت ولی چون جنسش از ارادت اهل سنت به ساحت آل رسول خدا(ص) بود، هیچکس در آن احساس غریبی نمی کرد.
روضه‌های خانگی هم امسال به پاست تا دست‌ها به نشانه ادب بر سینه باشد و لب‌ها بخوانند: به تو از دور سلام.
نذرها هم رنگ و بوی دیگری دارند، شربت و چای و غذای گرم، هرکس هر آنچه دارد در طبق اخلاص گذاشته و به زائران اربعین عرضه می کند تا سهمی از راهپیمایی بزرگ اربعین داشته باشد؛ دلش خوش بود در راهپیمایی بزرگ جاماندگان اربعین می تواند از اینجا از کردستان، روبه کربلا کند و برای مولای بی کفنش، زیارت اربعین بخواند، و از او بخواهد که سال بعد در بین الحرمین، هروله مقدس عاشقی بین حسین(ع) و عباس(س) را دوباره تجربه کند.
سال‌هاست اربعین رمز مقدسی است که نه تنها مسلمانان که هر آزادیخواهی را حول محور یک نام به‌نام حسین(ع) در مکانی به نام کربلا جمع می‌کند.
و اینجاست که کل یوم عاشورا، کل ارض کربلا، مصداقی می‌شود برای پویایی فرهنگی که اگرچه ۱۴۴۵ سال از آن می گذرد اما حرارتش تا ابد به سردی نمی گراید.
نظر شما