«ماسوله» ثبت جهانی نشد / امکان رفع نواقص پرونده و ارسال مجدد به یونسکو

به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایرنا، در نشست پیش از ظهر سه‌شنبه -۲۸ شهریور(۱۹سپتامبر ۲۰۲۳)- چهل‌وپنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو (UNESCO)، پرونده منظر فرهنگی ماسوله بررسی، اما با مخالفت ایکوموس، موفق به رأی اعضای کمیته جهانی میراث فرهنگی یونسکو نشد و دیفر شد، یعنی ایران می تواند این پرونده را پس از رفع نواقص مجدد در اجلاس های بعدی مطرح کند.

پرونده پیشنهادی منظر فرهنگی ماسوله بنا بر نظر مشورتی و مصوبه شورای ملی ثبت آثار در سال ۱۴۰۰ برای دبیرخانه مرکز میراث جهانی یونسکو ارسال شد و از سال ٢٠٠٧ میلادی در «فهرست در انتظار» میراث جهانی یونسکو قرار داشته و به لحاظ حفاظتی و مدیریتی از شرایط قابل قبولی برای نامزدی ثبت در فهرست میراث جهانی برخوردار بوده و است.

«ماسوله قدمتی هشتصد تا هزارساله دارد. وجود قبرستان‌های متعدد درون و بیرون شهر، بافت قدیمی آن را ثابت می‌کند. نقشه طبقاتی و پلکانی شهر به موازات دامنه کوه است. ترکیب چنین معماری‌ای با مناظر طبیعی می‌تواند مرکز گردشگری ملی و بین‌المللی باشد»

تبدیل وضعیت از «عدم ثبت» به «امکان ارسال مجدد»

در مذاکرات نشست امروز پرونده ماسوله با ایرادهای نماینده ایکوموس مواجه و گفته شد مدارک و مستندات کافی روی پرونده وجود ندارد و در نتیجه نظر ایکوموس بر این بود که این پرونده در کمیته میراث جهانی یونسکو پذیرفته نشود و درخواست دیفر (رفع ایرادهای پرونده و بررسی در اجلاس‌های سال‌های بعد)‌ و ریفر (رفع ایراد جزئی و بررسی بدون نوبت) کرد و در پاسخ به دفاعیات گفت که فرصتی برای بازبینی پرونده نیست. اما پرونده از «عدم ثبت» به «دیفر» تبدیل شد و ایران می‌تواند دوباره پرونده را برای ثبت جهانی ارسال کند.

با این وجود نمایندگان کشورهای عمان، ‌امارات، روسیه، عربستان و نیجریه در دفاع از این پرونده اظهارنظر کردند و درخواست تجدیدنظر ایکوموس را داشتند. توجه بیشتر نمایندگان این کشورها بر ساختار تاریخی ـ اسلامی ماسوله بود.

همچنین نماینده ژاپن با وجود نظر مثبت روی جذابیت‌های گردشگری ماسوله، ایرادهایی را هم به این پرونده وارد کرد و اشاره داشت که بحث‌های زیادی بین ایران و ایکوموس درباره این پرونده وجود داشته است. در این باره نماینده روسیه در یونسکو یادآور شد ایرادهای ایکوموس بیشتر به دوران کرونا و محدود بودن ارتباطات برمی‌گردد که تردیدهایی را در محتوا ایجاد کرده بود. در نهایت، نمایندگان کشورهایی از جمله یونان،‌ هند، ایتالیا، آرژانتین و تایلند نیز همچون ژاپن تاکید داشتند لازم است روی این پرونده تأمل بیشتری شود و پروند دیفر (رفع نواقص و تکمیل پرونده برای اجلاس‌های بعدی یونسکو) شود تا مدارک و مستندات آن تکمیل شود.

رسول وطن‌دوست نماینده میراث فرهنگی ایران در یونسکو ـ در دفاع از این پرونده گفت:‌ ایران مدارک زیادی فرستاده است. متوجه شدیم ایکوموس نسبت به مدیریت و حفاظت ماسوله رضایت دارد. او همچنین از ایکوموس دعوت کرد به ایران و ماسوله سفر کند و مدارک و مستندات را از نزدیک مشاهده کند.

البته قرار شده است موضوع حفظ سهمیه ایران درباره ارسال دوباره پرونده منظر فرهنگی ماسوله بدون در نظرگیری محدودیت‌های سهمیه‌ای یونسکو، در جلسه‌ای دیگر با حضور ایران و هیأتی منتخب از کمیته میراث جهانی تصمیم‌گیری شود.

اجلاس ریاض و بررسی ۵۰ پرونده از ۴۰ کشور

چهل‌وپنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو از ۱۹ شهریور (۱۰ سپتامبر) در ریاض پایتخت عربستان سعودی کار خود را آغاز کرده است و پرونده ۵۰ میراث فرهنگی و طبیعی از بیش از ۴۰ کشور جهان برای ثبت در فهرست جهانی یونسکو در حال بررسی است. از این تعداد، ۲۴ پرونده سهمیه اجلاس سال گذشته است که به دلیل بحران اوکراین به تعویق افتاد و ۲۶ پرونده مربوط به اجلاس سال ۲۰۲۳ است.

ایران در این دور از اجلاس سه پرونده را برای ثبت جهانی ارائه کرد، که کاروانسراهای ایران با مجموع ۵۴ کاروانسرا از ۲۴ استان موفق شد به عنوان بیست و هفتمین اثر جهانی ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شود، همچنین پرونده الحاق جنگل‌های دیزمار به پرونده جهانی جنگل‌های هیرکانی در این دوره از اجلاس بررسی شد و طبق تصمیم کمیته مقرر شد «پرونده جنگل‌های دیزمار در قالب پرونده میراث جهانی ارسباران برای یونسکو ارسال شود.»

۲۷ اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو/ ایران در میان ۱۰ کشور اول جهان

تا پیش از انقلاب اسلامی هیچ‌کدام از آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی کشور در فهرست میراث‌جهانی به ثبت نرسیده بود. در سال ۱۳۵۸ (۱۹۷۹)سه اثر چغازنبیل، تخت‌جمشید و میدان امام (نقش جهان) اصفهان در فهرست میراث‌جهانی قرار گرفت. از آن سال به بعد در حدود ۲۴ سال هیچ پرونده‌ای برای ثبت‌جهانی تشکیل نشد و بعد از بیش از دو دهه، تخت سلیمان در آذربایجان‌غربی در سال۱۳۸۲ (٢٠٠٣) و مجموعه ارگ بم کرمان ۱۳۸۲ (۲۰۰۳)و مجموعه پاسارگاد در فارس در سال ۱۳۸۳ (٢٠٠۴) در یونسکو به ثبت جهانی رسید.

این روند در سال های بعد ادامه پیدا کرد و گنبد سلطانیه در زنجان در سال ۱۳۸۴ (٢٠٠۵) و محوطه بیستون در کرمانشاه در سال ۱۳۸۵ (٢۰٠۶) هفتمین و هشتمین اثر ملی ایران هستند که در یونسکو ثبت‌جهانی شده‌اند.

مجموعه کلیساهای آذربایجان شامل قره کلیسا، سن استپانوس و زُر زُر در سال ۱۳۸۷ (٢٠٠٨) و سازه‌های آبی شوشتر در خوزستان در سال ۱۳۸۸ (٢٠٠٩) نهمین و دهمین آثار ثبت شده ایران هستند که در فهرست جهانی ثبت شده‌اند و در ادامه این روند در سال ۱۳۸۹ (٢٠١٠) که ایران موفق به ثبت دو اثر در فهرست جهانی شد، بازار تبریز در استان آذربایجان شرقی و بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی در استان اردبیل به دلیل ویژگی‌های معماری و تاریخی در حافظه جهانی قرار گرفت.

با ثبت مجموعه باغ‌های ایرانی شامل ۹ باغ پاسارگاد در مرودشت فارس، باغ ارم شیراز، چهل‌ستون اصفهان، باغ فین کاشان، عباس‌آباد بهشهر، باغ شاهزاده کرمان، اکبریه بیرجند، باغ دولت آباد یزد و پهلوان‌پور مهریز یزد در سال ۱۳۹۰ (٢٠١١)، مسجد جامع اصفهان و برج گنبد قابوس در گلستان در سال ۱۳۹۱ (٢٠١٢) و مجموعه فرهنگی تاریخی (کاخ) گلستان تهران سال ۱۳۹۲ (٢٠١٣)، در یونسکو تعداد آثار جهانی ایران در طول ۳۵ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ۱۶ اثر رسید.

شهر سوخته در سیستان و بلوچستان که در سال ۱۳۹۳ (٢٠١۴) در یونسکو به ثبت رسید و بلافاصله در سال بعد منظر فرهنگی روستای میمند در کرمان و محوطه باستانی شوش در استان خوزستان در سال ۱۳۹۴ (٢٠١۵) به فهرست جهانی یونسکو ملحق شدند.

در سال ۱۳۹۵ (٢٠١۶) ایران موفق به ثبت دو اثر ارزشمند ملی در فهرست جهانی یونسکو شد، در پرونده اول بیابان لوت که در پهنه استان‌های کرمان، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان قرار دارد جایگاه جهانی پیدا کرد؛ دومین پرونده‌ای که در سال ۱۳۹۵ (٢٠١۶) از ایران در حافظه جهانی یونسکو به ثبت رسید، مجموعه ۱۱ رشته قنات و کاریز ایرانی شامل قصبه گناباد، بلده فردوس، باغ زارچ یزد، حسن‌آباد مهریز، آسیاب‌آبی میرزانصرالله مهریز، گوهرریز جوپار کرمان، دوقلوهای اکبرآباد و قاسم‌آباد بروات، مون اردستان، وزوان میمه و مزدآباد اصفهان که از قدیمی‌ترین و عجیب‌ترین سیستم‌های آبرسانی جهان و شاهکار معماری و مهندسی ایرانی است.

ثبت شهر تاریخی یزد به عنوان نخستین شهر تاریخی ایران در سال ۱۳۹۶ (٢٠١٧)، چشم‌انداز باستان‌شناسی ساسانی فارس در سال ۱۳۹۷ (٢٠١٨) و جنگل‌های هیرکانی در استان‌های گلستان، مازندران، گیلان و سمنان در سال ۱۳۹۸ (٢٠١٩)، سه اثر ارزشمندی است که در سال‌های پیش از شیوع کرونا در یونسکو به ثبت رسید و فروکش کردن کرونا، منظر فرهنگی اورامانات/ هورامان در منطقه کرمانشاه و کردستان و راه‌آهن سراسری ایران در سال ۱۴۰۰ (۲۰۲۱)، کاروانسراهای ایران ۱۴۰۲ (۲۰۲۳) در فهرست جهانی یونسکو قرار گرفتند.