به گزارش ایرنا، ۲۴ مهرماه به عنوان روز ملی پارالمپیک ثبت شده است. زیرا ورزشکاران معلول ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در میادین جهانی با وجود مشکلات و سختی‌ها را پشت سر گذاشته‌اند و سکوهای بین‌المللی را از آن خود کرده‌اند تا به اثبات برسانند که معلولیت پایان زندگی نیست و حتی می‌توان با وجود نقصی در یکی از اعضای بدن، اثری ماندگار در تاریخ ورزش کشور برجای گذاشت.
پارالمپیک یک آوردگاه بزرگ ورزشی است که برای ورزشکاران دارای معلولیت جسمی و ذهنی برگزار می‌شود. این مسابقات از سال ۱۹۶۰ تاکنون هر چهار سال یک بار به طور منظم برگزار شده و از سال ۱۹۸۸ پس از برگزاری مسابقات المپیک و در همان شهری که المپیک میزبانی می‌شده، انجام می‌شود. واژه پارالمپیک ترکیبی از پیشوند یونانی "پارا" به معنای همراه و کنار و واژه المپیک است.
قطع عضوها، ضایعات نخاعی، فلج مغزی‌ها، نابینایان، کم‌توان‌های ذهنی و افرادی که دچار فلج اطفال یا پولیو هستند می‌توانند در ورزش‌های معلولین و جانبازان مشغول فعالیت شوند.
چهارمحال و بختیاری از جمله استان‌هایی است که قهرمانان و مدال‌آوران موفقی را به ورزش پارالمپیک کشور معرفی کرده است. ورزشکارانی که با تکیه بر عزم، اراده و امیدواری موانع و محدودیت‌ها را پشت سر گذاشته و برای استان و کشور افتخار آفریده‌اند.
ورزشکار پارالمپیکی استان فعالیت را چگونه آغاز کرد؟
طیبه جعفری ملی‌پوش والیبال نشسته یکی از این ورزشکاران به شمار می‌رود که از سن ۲۱ سالگی وارد تیم ملی شد و از همان ابتدا تاکنون با ۲۵ سال سابقه و حضور در رویدادهای آسیایی و جهانی مدال‌های رنگارنگی را برای کشور به ارمغان آورده است. ایرنا به بهانه ۲۴ مهر روز ملی پارالمپیک به گفت‌وگو با این بانوی قهرمان پرداخته است.
این بانوی ورزشکار اگر چه به سبب فلج اطفال از بدو تولد درگیر معلولیت می‌شود اما عنوان می‌کند که این وضعیت هیچگاه مانع از آن نشد که در مدرسه خود را از ورزش کنار بکشد.
این ورزشکار ملی‌پوش در این‌باره بیشتر توضیح داد: به یاد نمی‌آورم هیچگاه در مدرسه از کلاس ورزش کناره گرفته باشم. بلکه پا به پای دیگر هم‌کلاسی‌ها فعالیت‌های ورزشی خود را انجام می‌دادم و از همان ابتدا تاکنون با وجود محدودیت‌هایی که معلولیت برایم به‌دنبال داشته است به زندگی عادی خود و ورزش قهرمانی در رشته والیبال نشسته پرداخته و در کنار کسب موفقیت‌های بیشمار در این رشته ورزشی، مادر یک دختر پنج ساله نیز هستم.
این مدال‌آور رشته والیبال نشسته کشور ادامه داد: تاکنون در چهار دوره رقابت‌های بین‌المللی پارالمپیک حضور داشته‌ام و موفق به کسب مدال‌های نقره و برنز شدم و در لیگ باشگاهی کشور نیز فعال بودم و مقام‌های متعددی نیز در این باره کسب کردم و به لحاظ رنکینگ (رتبه) در حال حاضر در آسیا در مقام دوم و در جهان مقام پنجم تیمی را داریم اما هدف ما این است که وضعیت خود را ارتقا داده و در آسیا اول شویم.
جعفری گفت: در مجموع به رشته والیبال خیلی علاقه دارم و از همان ابتدا در مدرسه این رشته ورزشی را انتخاب کردم و با شرایط فیزیکی و علاقه‌ای که داشتم اگر معلول هم نبودم همچنان تلاش می‌کردم تا به تیم ملی والیبال زنان کشور راه پیدا کنم، اما اکنون با شرایط معلولیت ثابت کردم که افراد با وجود محدودیت‌ها هم می‌توانند به موفقیت برسند در حالی که بسیاری از افراد سالم از دست‌یابی به آن ناتوان هستند.
این بانوی ورزشکار در خصوص برنامه آینده ورزشی خود نیز اظهار داشت: با توجه به اینکه دخترم سال آینده وارد کلاس اول می‌شود، ترجیح می‌دهم از ورزش قهرمانی فاصله بگیرم و وقت خود را بیشتر به فرزندم و خانواده اختصاص دهم با این وجود اگر بنا بر نظر مربیان حضور من در تیم ملی ضرورت داشته باشد همچنان این مسیر را ادامه می‌دهم و از حمایت‌های بی‌دریغ همسرم که در طول این سال‌ها حامی بزرگی برای من بوده و در کار خانه و تربیت فرزندانمان تمام تلاش خود را به کار گرفته بهره می‌گیرم چرا که اگر همراهی همسرم نبود خیلی زودتر از اینها از تیم ملی کنار می‌کشیدم اما حمایت‌های وی، اراده مرا قوی‌تر کرد و سبب شد تا راسخ‌تر از قبل در این مسیر گام بردارم.
برخی از نگاه‌های موجود به ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی نابرابر است
جعفری در پاسخ به این سوال که آیا در سطح ملی بین ورزشکاران معلول تفاوت‌ها و تبعیض‌هایی وجود دارد یا خیر؟ با واکنشی گلایه‌آمیز تصریح کرد: متاسفانه از سال‌های گذشته تاکنون برخی از تفاوت‌های زیادی بین ورزشکاران عادی و معلول اعمال می‌شود و با وجود اینکه سبد مدال ورزشکاران المپیکی کم است اما توجهات معطوف شده به آنها بسیار زیاد است، در مقابل سبد مدال ورزشکاران پارالمپیکی بیشتر اما توجه به آنها کمتر از دیگر ورزشکاران است.
وی ادامه داد: نه تنها جوایزی که به مدال‌آوران المپیکی و پارالمپیکی داده می‌شود اصلا برابری ندارد بلکه نحوه رسیدگی به ورزشکاران در خصوص برپایی اردو، لباس، نحوه تبلیغات و معرفی ورزشکاران و همچنین دستمزد آنها در لیگ کشور بسیار متفاوت و تبعیض‌آمیز است هر چند به تازگی رییس کمیته پارالمپیک به ورزشکاران معلول مژده داده که جایزه رشته‌های تیمی و انفرادی به تمامی ورزشکاران یکسان پرداخت می‌شود.
بانوی ملی‌پوش رشته والیبال نشسته یادآور شد: ورزشکاران سالم که در رقابت‌های جهانی رتبه‌های اول تا سوم را کسب می‌کنند از صندوق حمایت قهرمانان، حقوق دریافت می‌کنند اما تیم والیبال نشسته زنان کشور نایب قهرمانی آسیا تاکنون مشمول این قانون نشده است.
جعفری که با مدرک کارشناسی‌ارشد تربیت بدنی گرایش حرکات اصلاحی خانه‌دار است و تاکنون موفق به پیدا کردن شغلی متناسب با رشته تحصیلی خود نشده است نسبت به نحوه استخدام معلولان در دستگاه‌های اجرایی نیز انتقاد کرد و گفت: پس از سال‌ها تجربه‌اندوزی در حیطه ورزش و فراگیری تحصیلات مرتبط با آن هنوز در کسب شغل ناموفق بوده‌ام و از سوی ادارات حمایت مناسبی صورت نمی‌گیرد.
وی که ۲۵ سال از عمر خود را وقف ورزش قهرمانی کرده است، هیچ‌گونه سابقه بیمه‌ای ندارد و بیمه ورزشی که به این ورزشکاران اختصاص دارد از مزایای بازنشستگی برخوردار نیست.
مردم کمتر اخبار مسابقات پارالمپیکی را دنبال می‌کنند
جعفری همچنین به استقبال ناچیز عمومی از بازی‌های پارالمپیک و پاراآسیایی اشاره کرد و گفت: مردم کمتر پیگیر اخبار مسابقات ورزشکاران معلول هستند و تماشاگران بازی‌های ما را خانواده‌های خود، دوستان و معلولان ورزش‌دوست تشکیل می‌دهند.
وی مهمترین علت اینکه مردم پیگیر مسابقات ورزشکاران معلول و پارالمپیکی نیستند را توجه کمرنگ رسانه ها عنوان کرد و افزود: اگر چه طبیعی است که ورزش معلولان جذابیت رشته‌های عادی را برای مردم نداشته باشد اما اگر به همان میزان که در معرفی قهرمانان کشور تبلیغات و برنامه‌سازی می‌شود برای قهرمانان پارالمپیکی نیز تبلیغات می‌شود ببینندگان مسابقات ما نیز افزایش می‌یافت.
این ورزشکار معلول بیان داشت: غفلت نسبت به فرهنگسازی در خصوص ورزش معلولان در استان‌های کشور به یک اندازه نیست و شدت و ضعف دارد بطوریکه برخی استان‌ها تبلیغ در خصوص ورزشکاران پارالمپیکی خود را شروع کرده و با نصب بنر و بیلورد به معرفی قهرمانان و و رزشکاارن ملی خود می‌پردازند اما در بسیاری از نقاط کشور از جمله استان ما این مهم هنوز شکل نگرفته است.
معلولیت نباید محدودیت باشد
جعفری در پاسخ به این سوال که آیا با شعار معلولیت، محدودیت نیست، موافق است یا نه؟ چنین گفت: این شعار از اساس اشتباه است معلولیت گاهی محدودیت است و معلولانی که در رشته‌های مختلف از جمله ورزش به موفقیت می‌رسند و افتخارآفرینی می‌کنند برای رسیدن به این موقعیت چندین برابر افراد عادی تلاش کرده‌اند حتی در انجام امور روزمره خود نیز زحمت و سختی بسیاری در مقایسه با افراد سالم متحمل می‌شوند اما کسب موفقیت با غلبه بر این محدودیت‌ها بسیار شیرین و دلچسب است و به زندگی فرد معنای جدیدی می‌بخشد.
وی با بیان اینکه در کشور برای هریک از معلولان، رشته ورزشی وجود دارد و حتی معلولان قطع نخایی می‌توانند ورزش را پیگیری کنند، اظهار داشت: ورزش در شادابی و نشاط همه گروه‌ها به ویژه معلولان که با شرایط خاصی روبرو هستند، بسیار تاثیرگذار است. تجربه شخصی خودم گواه آن است که از زمانی که وارد ورزش شدم زندگی شادتری را تجربه کرده‌ام از همین رو به دوستان معلول خود توصیه می‌کنم که به جای خانه‌نشینی وارد یک رشته ورزشی شوند تا تغییرات آن را در زندگی خود به شکل محسوسی ببینند.
به گزارش ایرنا، یک‌هزار و ۴۰۰ ورزشکار جانباز و معلول در چهارمحال و بختیاری عضو هیات ورزش جانبازان و معلولان هستند که از این تعداد ۴۰۰ ورزشکار ساماندهی شده و در قالب ۱۸ رشته ورزشی فعالیت دارند.
نظر شما