به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، حسین الهام بیان کرد: ادوارد سعید (نظریه پرداز ادبی فلسطینی-آمریکایی) زمانی گفته بود مهمترین مبارزه مردم فلسطین این است که حال را درک کنند و آن را با گذشته خود بسنجند؛ گذشته و حالی که هجومی از جنس هویت زدایی داشته است و کسانی که دنبال گرفتن فلسطین بودند دنبال حذف تاریخ این مردم هم بوده و هستند.
وی بعد از ظهر یکشنبه ۳۰ مهرماه در برنامه «به افق فلسطین» شبکه افق، درباره مستند خود با عنوان آنها وجود دارند افزود: این مستند هم ناظر به همین ماجراست؛ گلدا مایر نخست وزیر اسرائیل زمانی گفته بود «چیزی به اسم فلسطین وجود ندارد که فلسطینی ای وجود داشته باشد» و آنها (صهیونیست ها) زمانی که به این منطقه آمدند و مردم خود را ساکن کردند بر این عقیده بودند که به سرزمینی که متعلق به خودشان بوده است، آمده اند. این مستند به دنبال توضیح همین تحریف است تا ثابت کند که فلسطینیان قبل از اسرائیلیان در این سرزمین بوده اند اما تلاش شده تا حذف شوند.
الهام در توضیح علت ساخت این مستند اظهار داشت: دشمن اسرائیلی تلاش مضاعفی برای هویت زدایی از مردم فلسطین دارد. در دورانی که تشکیل دولت یهود اعلام و مردم فلسطین از این سرزمین کوچانده می شوند، موسسه «سینمای فلسطین» شکل می گیرد و این گروه از اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ مستندهایی را درباره زندگی فلسطینیان در تبعید که دچار دیازپورا و تبعید اجباری شده اند می سازند؛ این فیلم ها و مستندات تصویری است از تشکیل گروه های مبارزاتی درون این آدم های کوچانده شده که در عین زندگی در چادرها دنبال مبارزه هستند و روح و هویت ملی-میهنی دارند و موضوع رویای بازگشت به سرزمین مادری در همه آثارشان هست ضمن این که شهدا و خانواده های شهدا هم در این آثار تجلی دارند.
این مستندساز یادآور شد: تاریخ تصویری مبارزات مردم فلسطین در طی ۳ دهه در این آثار نمود دارد اما در ۱۹۸۲ و زمانی که ارتش اسرائیل به بیروت رسید آنها مجبور به مخفی کردند این مستندات شدند؛ برخی می گویند این فیلم ها و مستندات در گورستانی مخفی شده و برخی دیگر می گویند آنها را در سردخانه یک بیمارستان متروکه پنهان کرده اند. به هرحال آنها تمام این تاریخ را جایی گذاشته اند تا زمانی به آن رجوع کنند و این مستنداتِ گمشده بخشی از تاریخ فلسطین هستند و نه صرف سینمای فلسطین. این تولیدات تصویر مردم فلسطین بود. سینما از ابتدای تولد یعنی تنها یک سال پس از شروع در فلسطین حضور دارد که شاهد مثال آن «خروج از اورشلیم با قطار» است که یکی از اولین آثار سینمای جهان و اولین فیلم تاریخ سینمای فلسطین با زمانی حدود یک دقیقه است.
وی درباره آنچه در مستند خود به تصویر می کشد و سرانجام مستندات گمشده سینمای فلسطین خاطرنشان کرد: محققان و پژوهشگران این فیلم ها و مستندات که تاریخ گمشده فلسطین هستند را در ارتش اسرائیل دیده اند و احتمال دارد که این آثار ربوده شده باشد که اگر زمانی علنی شوند آبرویی برای جریان هویت زدا از فلسطین نخواهد گذاشت چرا که برخلاف تصویری که امروز به عناوین بدوی و ترویستی از مردم فلسطین نشان داده می شود در آن مجموعه اوضاع کاملا برعکس است و تصویری که از این مردم نشان می دهد تصویری مظلوم و بافرهنگ است.
وی افزود: فلسطین ادبیات، شعرا، فرهنگ خودش را داشته و دارد وگرنه شخصی چون محمود درویش به عنوان یک شاعر کوچانده از وطن نمی تواند در خلا شکل گرفته باشد و شخصی چون او نمونه ای است که فلسطینیان تاریخ و فرهنگ و ریشه و عقبه ای دارند.
الهام با توجه به کم توجهی سینمای ایران به مقوله فلسطین تصریح کرد: سینمای ایران نسبت به سینمای فلسطین کم توجه بوده و تولیدات سینمایی در این باب آنقدر انگشت شمار است که باید مجسمه سازندگانش را طلا گرفت، فیلم سینمایی «بازمانده» اثر مرحوم سیف الله داد اثری است که این فیلمساز از یک قصه، اقتباسی استعلایی داشته و اثری فوق العاده راخلق کرده است.
سینمای ایران نسبت به سینمای فلسطین کم توجه بوده و تولیدات سینمایی در این باب آنقدر انگشت شمار است که باید مجسمه سازندگانش را طلا گرفت
وی افزود: «بازمانده» اثری مهم و قوی است؛ هم به جهت متنی که اقتباس کرده و هم روحی که از متن مقدس گرفته شده است چراکه داستان این فیلم در اصل داستان سپردن موسی به فرعون است و این روح اثر است که باعث ماندگاری آن می شود.
این مستندساز یادآور شد: قصد نقد عوامل حاکم بر سینما را ندارم اما بسیاری خواستند در مورد اسرائیل بسازند اما نگذاشتند؛ بخشی از مدیریت سینمای ایران دست ما نیست و جشنواره های خارجی دارند به آن خط و مشی می دهند؛ مثلا علیه سازندگان «شکارچیان شنبه» تحریم اعمال شد و کارهایی از این دست در جشنواره های خارجی بایکوت می شوند؛ بایکوتی که ما باید در مقابل تولیدات سینمایی آنان حداقل در کشورهای عربی و مسلمان انجام بدهیم را آنان انجام می دهند. اهرم فشار در سینمای ایران خارجی است اما اثر خودش را دارد .
وی در مورد یکی از شخصیت هایی که در مستند خود به آن پرداخته است گفت: غسان کنفانی (نویسنده و روزنامه نگار فلسطینی) نماد «نه» بزرگ به جریان مذاکره با اسرائیل است که ادیبی دقیق است که مختصات مبارزه را خوب می فهمد و مذاکره با اسرائیل را مذاکره بین شمشیر و گردن می خواند؛ یعنی می گوید چرا باید با کسانی که ما را به رسمیت نمی شناسند مذاکره کنیم و مذاکره با این آدم ها مانند گردن نهادن به یک شمشیر است.
الهام تاکید کرد: مسئله فلسطین نیاز به مسلمانی ندارد؛ همین که انسان باشیم کافی است؛ روشنفکرانی که از فلسطین حمایت می کنند مفهوم مبارزه را فهمیده اند و با هر عقیده ای علیه یک ظلم مستمر شوریده اند و مفهوم وطن برایشان محترم است. نباید فراموش کنیم که وقتی خاستگاه اندیشه کمرنگ باشد رفتارهای غلط پررنگ می شود.
نظر شما