«غریزه مادری»؛ اصطلاحی است که آن را بسیار شنیده‌ایم؛ شاید جملات از توصیف این اصطلاح ناتوان باشند؛ گرایش ذاتی به پرورش و پروراندن کودکان حسی است زیبا و پر شور که نمی توان آن را با سایر حواس جایگزین کرد. این غریزه مفهومی بالاتر از میل به تولد فرزند است؛ بلکه زنان در کنار به دنیا آوردن نسل آینده، به طور ذاتی به روش های مراقبت از کودک نیز مجهز هستند و او را برای پذیرفتن نقش های خود در آینده آماده می کنند.
این پیوند عاطفی بین مادر و فرزند از پیش از تولد کودک شکل می‌گیرد و تا آخرین روز حیات مادر پابرجاست؛ این دلبستگی به صورت غریزی ایجاد می شود و با معادلات بشری قابل محاسبه نیست.
مریم سادات ظهوریان کارشناس فرهنگی درباره این حس و مزیت های مادری برای فرد و جامعه، به موضوع فطری بودن این امر اشاره می کند و می گوید: برخی موارد نه تنها در فطرت انسان بلکه در فطرت همه جانداران و حیوانات نیز قرار داده شده که می توان به مادر بودن به عنوان یکی از این موارد توجه داشت.
وی با بیان اینکه این حس در انسان که اشرف مخلوقات است به شکل زیبایی قرار داده شده، افزود: به وجود آوردن و خلق کردن و اینکه انسان می‌تواند آینده دنیا و جهان را رقم بزند، موضوعاتی است که در درون هر فردی نهاده شده است.
ظهوریان ادامه داد: این به وجود آوردن و خلق کردن می تواند برای یک دست ساخته باشد؛ انسان حتی به دست ساخته‌های خود علاقه و تعلق خاطر دارد؛ حال مادری، که چندین پله بالاتر از یک دست ساخته و خلق موجودی زنده است که می تواند آینده را رقم بزند، می تواند بسیار زیبا باشد.
این کارشناس فرهنگی افزود: برای اینکه حس مادری و احساس مسئولیت در برابر آن در فردی بروز داشته باشد، باید در نوع تربیت افراد از کودکی مورد توجه قرار گیرد و فطرت افراد پرورش یابد.
وی با تاکید بر اینکه اگر یک فرد به طور طبیعی، معمول و بر اساس فطرت رشد کند و بزرگ شود، مادری برای او یک مزیت به حساب می‌آید اظهار داشت: البته در مواردی، افراد از مادر شدن سرباز می‌زنند و با اصطلاحاتی نظیر این جملات که می‌گویند «خودم چه خیری از این دنیا دیدم که فرد دیگری را اسیر کنم» نسبت به مادری ابراز بی‌علاقگی می‌کنند.
ظهوریان افزود: حتی در نقطه مقابل برخی والدین ناکامی‌های خود در زندگی را برای فرزندان جبران می‌کنند و می‌خواهند عزیزترین افرادی که در زندگی دارند، ناکامی های آنان را تجربه نکند و بر اساس کمالگرایی درباره «مادر نشدن» اظهار نظر می کنند.
وی ادامه داد: در برخی موارد نیز داشتن فرزند برای مادر مسئولیت ایجاد می‌کند و برخی موارد نمی‌توانند آنطور که می‌خواهند فرزند را پرورش دهند و یا اینکه درگیر شدن با دیگر مسئولیت‌ها و موازی بودن مسئولیت مادری با دیگر مسئولیت‌ها نیز ممکن است موجب شود تا برخی مادری را کنار بگذارند و به جای حل مساله، صورت مساله را پاکی می کنند.
ظهوریان خاطرنشان کرد: گاهی نیز برخی افراد ترجیح می‌دهند تا آرامش خود را از دست ندهند و یا اینکه نگران تربیت فرزندان هستند و بنابر این از مادر بودن چشم پوشی می کنند.
این فعال فرهنگی تاکید کرد: افراد باید توجه داشته باشند که داشتن شغل خوب و تحصیلات عالی، رقیب مادر بودن نیست؛ وقتی سایر مسئولیت‌ها رقیب مسئولیت مادری قرار می‌دهیم، «مادر شدن» کم اهمیت جلوه می‌کند و انتخاب نمی شود.
نظر شما