تورج صادقی روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه رویکردهای حفاظتی رایج در دهه‌های گذشته مبتنی بر حفاظت صرف و منع هرگونه بهره‌برداری از منابع طبیعی بود، افزود: بهره‌برداری پایدار در این مناطق که حضور انسانی در آن مجاز است به معنای محفاظت است.
وی اظهارکرد: در روش حفاظت سنتی، محدوده مناطق حفاظت شده برای مردم مشخص می‌شود؛ برای آن مناطق شیوه‌نامه‌ها در زمینه فعالیت‌های مجاز و غیرمجاز تدوین می‌شود و بیشترین تمرکز بر اعمال مقررات، اجرای آن و کمترین توجه به علاقمندی‌های مردم ساکن در این مناطق است؛ در حالی که بیشتر مقررات تدوین شده بر زندگی جوامع محلی تاثیر مستقیم دارد.
وی ادامه داد: نتیجه این نوع حفاظت به ارتباط ضعیف مردم محلی با مدیریت دولتی، تقابل بین آنها و در نهایت تخریب زیستگاه و کاهش جمعیت حیات وحش منجر می‌شود.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره کل حفاظت محیط زیست گیلان اضافه کرد: یکی از مهمترین عوامل رشد و توسعه اجتماعی، اقتصادی یک جامعه به ویژه در جوامع روستایی نقش و حضور فعالانه مردم در کارها و فعالیت‌های مربوط به روستای خود آنهاست.
صادقی تصریح کرد: معیشت و زندگی مردم بومی مجاور و درون مناطق حفاظت شده تحت تاثیر این محدوده ها قرار می‌گیرد و حفاظت از طبیعت بدون حضور فعالانه این جوامع موفقیت‌آمیز نیست.
وی افزود: توسعه ظرفیت جامعه محلی تدبیری است که وقتی اجرایی شود با توجه به انگیزه و همراهی همیشگی مردم علاقه‌مند و دوستدار محیط زیست منطقه به طور قطع نتایج درخشان‌تری همچون اطلاع‌رسانی به موقع در هنگام حضور شکارچیان غیرمجاز و تخریب‌کنندگان محیط زیست در منطقه را به همراه خواهد داشت.
صادقی اعلام کرد: به هر طریق تقابل جوامع محلی با محیط زیست یک تهدید است و در حال حاضر برای کاهش این تهدید رویکرد نوین حفاظت مشارکتی مطرح می‌شود.
وی در ادامه اظهار کرد: در مدیریت مشارکتی شناسایی و استفاده از دانش بومی در کنار بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و استفاده از الگوهای زندگی و بهره‌برداری پایدار از طبیعت می‌تواند راهگشا باشد.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره‌کل حفاظت محیط زیست گیلان تصریح کرد: برای حفاظت مشارکتی به سه ابزار اساسی شناسایی و جلب مشارکت کلیه ذی نفعان، شرح وظایف متناسب با مدیریت مشارکتی برای کارشناسان و محیط‌بانان و قوانین موضوعی نیاز است که سازمان حفاظت محیط زیست در 2 مورد نخست توفیقاتی داشته است اما متاسفانه در زمینه قوانین دچار مشکلاتی هستیم.
صادقی گفت: البته حفاظت از مناطق تحت مدیریت و تنوع زیستی، وظیفه حاکمیتی است و از نظر این سازمان قرار نیست که کل این وظیفه به بخش خصوصی واگذار شود اما با توجه به کمبود منابع اعتباری و نیروی انسانی حفاظت مشارکتی می‌تواند راهگشا باشد و در این نوع مدیریت به طور قطع باید ناحیه‌هایی با اهداف حفاظت کامل در نظر گرفته شود.
وی اضافه کرد: رویکرد بهره‌برداری پایدار در مناطق حفاظت شده و در مکان‌هایی که حضور و فعالیت‌های انسانی در آن مجاز است، به معنی حفاظت است.
منطقه حفاظت شده Protected Area/Conservation Area
به محدوده‌ای از منابع طبیعی کشور اعم از جنگل، مرتع، بیشه های طبیعی، اراضی جنگلی، دشت، آب و کوهستان اطلاق می شود که از لحاظ ضرورت حفظ و تکثیر نسل جانوران وحشی با حفظ و یا احیا رستنی ها و وضع طبیعی آن دارای اهمیت خاصی بوده و تحت حفاظت قرار می گیرد.
استان گیلان دارای ١٥ منطقه تحت مدیریت شامل یک پارک ملی - چهار اثر طبیعی ملی - پنج پناهگاه حیات وحش و پنج منطقه حفاظت شده است که ۹/۱۶درصد از سطح کل استان را شامل می شود؛ همچنین استان دارای شش منطقه شکارممنوع( اشکورات- استیل- ناو اسالم- دیلمان درفک- اژدهابلوچ و جیرنده) نیز بوده که ۱۰/۳درصد از سطح کل استان را شامل می شود؛ ۱۷۸ محیط بان وظیفه حفاظت از عرصه‌های تحت مدیریت محیط زیست گیلان را در ۲۰ پاسگاه محیط بانی عهده دار هستند.
نظر شما