به گزارش خبرنگار ایرنا، ۱۶ آذر هر سال فرصت مناسبی دست می دهد تا قشر فرهیخته دانشجو آگاهی و بینشی را یادآوری کند که با روز شهادت " آن سه دانشجو" همزمان شده است در مراسم امسال دانشگاه کردستان علاوه بر یاد آن سه تن، دانشجویان نیز مطالبات خود را با مسئولان دانشگاه در میان گذاشتند.
در حالی که پاییز دارد به روزهای آخر خود نزدیک میشود، برای مراسم بزرگداشت روز دانشجو وارد محوطه دانشگاه کردستان می شوم، فضا خلوت و ساکت است و پرنده پر نمی زند، رفت و آمدهای محدودی در محوطه به چشم می خورد، بنری توجهم را به خودش جلب میکند: " ۱۶ آذر روز " تولد مرگ بر آمریکا"...
داخل تلار مولوی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه می شوم، تالاری که تقریبا همه مراسمهای دانشگاه در آنجا برگزار می شود. اینجا کاملا با محوطه متفاوت است، جا برای سوزن انداختن نیست، به زحمت یک صندلی خالی پیدا می کنم، یکی از راهنمایان می خواست به انتهای سالن بروم و روی موکت فرش کف سالن بنشینم ولی با وساطت روابط عمومی بالاخره یک صندلی خالی نصیبم شد.
روز دانشجوی پارسال را به خاطر می آورم که این سالن خلوت بود و استقبالی از آن نشد ولی امسال ورق برگشته و دوباره تیر بدخواهی به سنگ خورده است.
خیلی هایشان سرپا هستند و برخی هم کف سالن نشسته اند، آنقدر خاکی و بی ادعا که انگار نه انگار امید آینده کشور به دست همین هایی است که امروز در تقویم رسمی کشورمان به نامشان زده شده است.
در ردیف اول پسر خردسالی گوشی به دست دارد از پدرش که احتمال می دهم از اساتید دانشگاه باشد عکس می گیرد، دانشجویان با لباسهای گوناگون در مراسم حاضر شده اند ولی جای خالی یک لباس به چشم می آید، لباس زیبای کردی که اصالت و وقار را با هم دارد.
یاد آن سه دانشجو
در فرصتی که تا شروع مراسم دارم، اتفاقات ۱۶ آذر ۱۳۳۲ را بازخوانی می‌کنم.
مرداد سال ۱۳۳۲، دولت مصدق با کودتای آمریکایی سرنگون و شاه به قدرت بازگشت و آذر همان سال، نیکسون معاون رئیس جمهور آمریکا برای دیدار با شاه وارد ایران شد. این سفر با اعتراض دانشجویان به حمله و کشتار در دانشکده فنی تهران ختم و امروز به عنوان روز دانشجو مشهور و ثبت است.
این واقعه ۱۰ سال قبل از ظهور فردی بنام آیت الله سید روح الله خمینی در سپهر سیاسی ایران رخ داد و اولین اعتراض بزرگ و شعار مرگ بر آمریکا توسط دانشجویان غیر انقلابی طرح و عنوان شد.
سه دانشجوی کشته شده در ۱۶ آذر، عضو حزب توده و جبهه ملی بودند: احمد قندچی؛ از هواداران جبهه ملی و دکتر مصدق، مصطفی بزرگ‌نیا؛ عضو کمیته مرکزی سازمان جوانان حزب توده و مهدی شریعت رضوی؛ از کادر جوانان حزب توده.
دانشجویان دهه ۳۰ دانشکده فنی تهران آن سال در حالی فریاد ضدآمریکایی سردادند که هنوز نامی از انقلاب اسلامی ایران وجود نداشت و محور این حرکت اعتراضی نیز مذهبی نبود.
نقطه آغاز دشمنی آمریکا با ایران، جمهوری اسلامی یا انقلاب اسلامی نیست، آغاز کننده این دشمنی نیز از سال ۱۳۵۷ با جمهوری اسلامی نبود، باید تاریخ را درست مرور و روایت کرد. اصلی ترین مساله مخالفت آمریکا با دولت ملی و مستقل مصدق بود که قصد داشت نفت ایران را ملی کند.
آمریکا با هر کشوری که بخواهد مستقل و خارج از اراده او رفتار کند اینگونه برخورد می کند و این خوی استکباری اوست که بعد از انقلاب خود را نمایان نکرد بلکه سالها قبل از شکل گیری انقلاب بود.
دانشگاهی برای دانش و زندگی
از تاریخ یاران دبستانی دیروز می رسیم به دانشجویان امروز؛ آنهایی که با شعار دانشگاه کردستان هم دانش فرا می گیرند و هم زندگی می کنند.
گروه هنری دانشجویان به روی سن رفت و برنامه اجرا کرد، یک آهنگ ترکی، یک فارسی و یک کُردی و این یعنی کُردها بیشتر از دیگران، اصالت همه اقوام ایرانی را می شناسند و قددردان آن هستند.
خواننده گروه چهره ای شبیه جنوبی‌های خونگرم دارد ولی هم ترکی از " کوچه‌لره سو سپمیشم" خواند تا فارسی " نوبهار آرزو" و کُردی" شیرین عمرم ته مامه "...
وقتی مجری که خودش از دانشجویان بود، خواست تا هر کسی هنری دارد، رو کند، یکی شعر خواند و دیگری با دهانش موسیقی نواخت.
نوبت دانشجویان امروز
مثل تمام روزهای دانشجوی سالهای قبل، نمایندگان تشکلهای دانشجویی هم بیانیه داشتند.
محمد کرمی، بیانیه جاد(جامعه اسلامی دانشجویان) را قرائت کرد، در این بیانیه آمده بود: در ابتدا ۱۶ آذر یادآور هویت اصیل دانشجو را محضر همه دانشجویان و دانشگاهیان تبریک عرض می‌نمایم، هویتی که موجب تمایز دانشجوی مسلمان ایرانی است و روز دانشجو نمایانگر آن است.
حق خواهی، زمان‌شناسی و هوشیاری تاریخی فرزندان ایران، کلید سعادت مردان و زنانی شد که راه فرزانگی کشور را در انقلاب و اسلام می‌دیدند. براستی که دانشجویان نبض آگاه جامعه و سرمایه جاویدان این سرزمین‌اند و امروز پس از گذشت ۷۰ سال از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ حق خواهی و ظلم ستیزی دانشجوی ایرانی الگو و سرمشقی برای جوانان و مردم در سراسر جهان گردیده و علی‌رغم تمام تبلیغات آمریکایی و صهیونیستی الگوی استکبار ستیزی و ظلم ستیزی مردم ایران، موجب ضربه فنی شدن رژیم جنایت پیشه صهیونیستی شده است.
امروز پس از ۷۰ سال الگوی استکبار ستیزی مردم ایران در جهان به گونه‌ای سرایت کرده که یک سرزمین کوچک در یک نقطه از جهان باعث شد که یک عقبه جهانی، علیه رژیم صهیونیستی در جهان شکل بگیرد که نمونه‌های آن در راهپیمایی‌های مردمی در قلب اروپا نیز مشهود است.
این همان پیام مقاومت و استکبار ستیزی جوانان ایرانی است که سالها پیش آن را آغاز و به همه جهان صادر شده است و امروز منطقی بودن و درست بودن این الگو روز به روز بر همگان آشکارتر و علی رغم همه تبلیغات طرفداران آن در سرتاسر جهان، هر روز رو به فزونی است.
در همین کشورهای غربی ــ در انگلیس، در فرانسه، در ایتالیا، در ایالتهای مختلف آمریکا ــ مردم با جمعیّت‌های انبوه و حیرت‌آور برای صهیونیست‌ها داخل خیابان می‌آیند، علیه اسرائیل و در موارد بسیاری علیه آمریکا شعار میدهند؛ آبروی اینها رفت. اینها واقعاً هیچ علاجی ندارند، نمیتوانند توجیه کنند، لذا می‌بینید یک ابلهی پیدا میشود میگوید «اجتماع مردم در انگلیس کار ایران است»؛ لابد بسیج لندن این کار را کرده، بسیج پاریس این کار را کرده! از جمله بی‌شرمی‌های واقعی‌ای که امروز سیاستمداران غربی و رسانه‌ای‌های غربی دارند نشان میدهند، این است که مبارزین فلسطینی را میگویند «تروریست». کسی که از خانه خودش دفاع میکند تروریست است؟
چهره واقعی و شنیع حقوق بشر و دموکراسی و اندیشمندان و علوم انسانی غربی را آشکارتر شده است و برای همیشه تاریخ مردود شد؛ دیگر کسی جز خائنان یا جاهلان مطلق، نمی‌تواند سنگ این چیزها را به سینه بزند.
دقت کردید و متوجه شدید که امسال آبان ماه تمام شد ولی نه سالگرد اغتشاشات و... برپا شد و نه افغانستانی‌ستیزی مطرح شد و نه حتی سالگرد کوروش؟! بله، چون کارفرما درگیر جنگ با غزه است! سرشبکه همه این فریب‌های سنگین و تحریک‌های مداوم رسانه‌ای ریشه در رژیم جعلی صهیونیستی و آمریکا دارد که فعلاً توانشان بیشتر معطوف به تلاش مذبوحانه برای بازگرداندن آبروی نداشته‌شان و کشتار جنگی و نسل‌کشی در غزه شده است.
از قدردانی از دولت تا برجا بودن مشکلات جوانان
از الگو و تفکر اسلامی-انقلابی و بازتابش در عرصه جهانی صحبت کردیم و حال به ایران و دولتی که با شعار انقلابی و مردمی بودن بر سرکار آمد برسیم.
جناب دولتی‌ها، جناب آقایان انقلابی، ضمن تقدیر و تشکر بابت همه زحمات ارزنده‌ای که در این ۲ سال و اندی داشتید؛ از دیپلماسی مقتدرانه با همه کشورها تا تقویت زیرساخت‌های کشور، از موضع گیری‌های اسلامی-انقلابی در عرصه‌های بین‌المللی تا اتکا به ظرفیت‌های داخلی، از افزایش صادرات گرفته تا حمایت و احیا کارخانه‌های تولیدی و تولید و ... بابت همه این موارد مچکریم.
اما آقایان دولتی، کماکان مشکلات ازدواج و مسکن جوانان حل نشده است؛ تورمی که هرچند نسبت به گذشته کمتر اما وجود دارد، هزینه‌های خرید و اجاره مسکن برای خانواده‌ها سرسام‌آور است. درآمدها و حقوق‌ها متناسب سازی نشده است.
با شعار فسادستیزی بر سرکار آمدید اما هر از چندگاهی اخبار فساد را مجدد می‌شنویم. مدرسه‌هایمان با کمبود معلم مواجه هست و کمبودش را متاسفانه با نیرویی که حتی تراز اسلامی نداشته پر کرده و چگونه آینده فرزندانمان را به این معلمان بسپاریم؟!.
دانشگاه‌های ما کماکان در بحث‌های تربیت دانشجوی متعهد-متخصص و همچنین بحث‌های تمدن، فاقد گفتمان و برنامه ست؟!
مسئولین خوش قول، وعده‌هایی که محقق نشود باعث زیر سوال بردن وعده‌های محقق شده و اقدامات شایسته دولت می‌گردد. بدانید بدی و خوبی امری نسبی نیست که به میل ما تغییر کند بلکه معنا و مفهوم ثابت دارد و با عمل خوب باید خوب بودن را اثبات کرد.
اگر تا دیروز تحریم‌ها کارساز نبود و مشکلات کشور نشانه بی‌تدبیری بود امروز نیز برای ما همان معنا را دارد.
بیانیه بعدی را بسیج دانشجویی قرائت کرد، سید مهدی حسینی این وظیفه را بر عهده داشت.
او هم خواند: " ۱۶ آذر ماه سالروز ریخته شدن خون سه دانشجوی آزادیخواه ایرانی است که در مقابل سردمدار امپریالیسم جهانی، رییس جمهور آمریکای جهانخوار قربانی شدند و خون آنها بر زمین ریخته شد تا جریان دانشجویی ایران با روحیه استکبارستیزی و با شعار مرگ بر آمریکا از ۷۰ سال قبل متولد شود.
حال که درخت ایران اسلامی به برکت خون شهدا و زعامت معمار کبیر انقلاب و رهبری امام خامنه ای تنومند شده و میوه های آن در تشکیل محور مقاومت در منطقه خاورمیانه ثمر داد، ناظر بر آنیم که این روحیه ضد استکباری در سرتاسر جهان در بطن جوامع بین المللی نفوذ کرده است.
ما از اولینها بودیم که گفتیم: " اسراییل باید از صحنه روزگار محو شود" و به فرموده آن پیر فرزانه " رژیم غاصب کودک کش، ۲۵ سال آینده را نخواهد دید".
در پی دمیدن شعار " هیهات من الذله" در تمام دنیا از شرق و غرب و تظاهرات در غرب از لندن و پاریس علیه رژیم سفاک صهیونیستی برگزار شد و منفک از فضای جامعه، شاهد حضور پررنگ جوامع دانشگاهی در سطح بین المللی که اقدام به کفن پوشی و حمایت از شهدای غزه کردند.
محافظه کاری قتلگاه مسوولان
حقا که محافظه کاری قتگاه مسوولان است و ما به خوبی در باب استکبارستیزی شاهد آن در بین مسوولان دانشگاه بودیم.
وقتی دانشگاه نتواند با جریانات مشروع دانشجویی ارتباط گرفته و به آنها نزدیک شود، جریانات سهم خواه در داخل و حارج انشگاه به میدان آمده و از این فضای گل آلود بهره برداری به نفع خود می کند.
در طول تاریخ هوشیاری دانشجوی ایرانی در زمینه های مختلف به ثبت رسیده، بنابراین نقش و تحرکات آن پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در تمامی عرصه ها از میدان نبرد علمی و هم عرصه فرهنگی، علاوه بر بالندگی علمی و فرهنگی باید نسبت به رویدادها و مناسبتهای اجتماعی و سیاسی جامعه حساس بود.
از کولبری تا بیکاری
کانونهای علمی و نشریات هم نمایندگانی داشتند که از مشکلات صنفی خود حرف زدند.
از لزوم اختصاص اتاقهایی برای هم اندیشی دانشجویان تا پیگیری مطالبات دانشجویانی که می خواهند در این عرصه فعالیت داشته باشند.
نماینده گروه کانونهای فرهنگی و هنری، فاروق عبدالله زاده بود که آنقدر پرشور حرفهایش را زد که چند بار کارش به خوردن آب برای تر کردن گلویش کشید و همین بهانه دست دانشجویان داد تا با هر بار مکث، او را تشویق به آب خوردن کنند.
او در بیانیه خودشان خواند: از زمان ریخته شدن خون احمد، مهدی و مصطفی بر زمین سرد دانشگاه در ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ تاکنون نام دانشگاه و دانشجو با انتقاد منصفانه عجین شده است.
نقد منصفانه شالوده اصلی تفکر و موتور محرک پیشرفت است بر ماست که به عنوان دانشجو قشر پیشرو و آینده سازان این مرز و بوم، در این راستا گام برداریم.
۱۶ آذر بهانه ای است که جامعه با دقتی بیشتر اوضاع و احوال قشر دانشجو را مورد بازبینی و ارزیابی قرار دهد و همچنین دانشجویان خود نیز نگرشی به نقش و موقیعت خود در این برهه زمانی داشته باشند.
از این روست که فریاد های عدالت خواهی و مشت های گره کرده آزادی و آزادخواهی جنبش دانشجویی هیچ صبحی را به شب نرسانده مگر آنکه اندیشه رسیدن به عدالت و آزادخواهی مطلوب را در سر پرورانده باشد.
ما دانشجویان امروز در این برهه تاریخی و در این جغرافیای پراندوه، جنگ افروزی در خاورمیانه از فلسطین و یمن و عراق گرفته تا افغانستان بیش از هر زمان دیگری میزان اثرگذاری گفتمان خود را بر دانشگاه و جامعه ای را که مبتنی بر خرد و منطقی متناسب با نیازهای جامعه دانشگاهی کمرنگ می بینیم.
در سالیان اخیر به روش های مختلف تلاش کردیم از اتخاذ سیاست های دانشجویی و مشکلات معیشتی دانشجویان به همراه داشته است پایان دهیم.
با توجه به شناخته شدن استان کردستان به عنوان استان فرهنگی و داشناه کردستان به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نهادهای فرهنگی استان، انتظار می رود مسئولان با جدیت بیشتری در انجام فعالیت های فرهنگی در چاچوب و متناسب با فرهنگ این مرز و بوم در دانشگاه گام بردارند.
افزایش مشارکت اجتماعی و افزایش احساس تعلق اجتماعی از نتایج امید در یک جامعه است و براساس راهبردهایی که در عرصه کلان مطرح است افزایش تعلق اجتماعی و بهبود تعهد اجتماعی به معنی وفاداری و قبول ارزش ها و هنجارها و الگوهای عملی در این زمینه است. جامعه امیدوار است و به جلو می نگرد و آینده را روشن تر از حال می بیند و براین اساس امید بزرگترین سرمایه یک ملت است که به ان می بالد.
بنابراین امید اجتماعی ابزاری مفهومی است که نشان می دهد چگونه می توان از وضع کنونی به شیوه مسالمت جویانه به آینده بهتری رسید و حس امیدواری و امید عزیمت مطلوبی از نقطه کنونی جامعه به نقطه موفق در راستای پیشرفت و بهبود اجتماعی است که از ایجاد یاس اجتماعی جلوگیری میکند.
در اینجا به امید اقدامات شایسته و با آرزویی فردایی بهتر برای همه، مهمترین مسائل مربوط به حوزه فرهنگی و اجتماعی استان و مشکلات کانون ها طی سال های اخیر هموراه بر آن تاکید کرده ایم، دوباره متذکر می شویم.
وی حرفی هم با استاندار کردستان داشت:
افزایش نقش دانشگاه در حل مشکلات استان با توجه به انجام هزاران پایان نامه و طرح پژوهشی جهت حل مشکلات استان در زمینه اشتغال، ازدواج و آسیب های اجتماعی و توسعه اقتصادی.
با توجه به سفر رهبر معظم انقلاب به استان در سال ۱۳۸۸ و بیانات ایشان مبنی بر اینکه زبان کردی سرمایه ملی است؛ از استاندار درخواست داریم کردستان به عناون قطب زبان کردی در ایران اعلام و تهمیدات لازم برای حفظ و گسترش آموزش این میراث گرانبها بعنی زبان کردی درسطح کلان انجام شود.
لزوم حضور نماینده کانون های فرهنگی در جلسه شورای فرهنگی دانشگاه طببق آیین نامه شورای فرهنگی به عنوان تشکل ذی نفع همراه با حق رای در جلسه.
ایجاد ساز و کار کارآمد جهت حذف روند رسیدگی به درخواست کانون ها به ویژه در حوزه مالی و لزوم وجود برنامه ریزی دقیق، تقویم فرهنگی سالانه، رعایت ساحت فرهنگی و عدم برگزاری کلاس های آموزشی در ساعت فرهنگی و اختصاص این زمان به انجام فعالیت های فرهنگی برای مشارکت پرورش دانشجویان.
لزوم ایجاد فضای ضبط صدا و استودیو با همکاری صدای و سیما در داخل دانشگاه و تخصیص فضای بیشتر به فعالیت های فرهنگی و ایجاد مجتمع فرهنگی در دانشگاه.
اختصاص بودجه ویژه جهت بازسازی سیستم سرمایش و گرمایش و تعویض درب و پنجره ساختمان به منظور جلوگیری از اتلاف انرژی در راستای اقدامات دانشگاه سبز و لزوم توجه به فرهنگ سازی در تمام موارد مربوط به از قبیل فرهنگ زندگی دانشجویی در خوابگاه و دانشگاه و نیز فراهم کردن زمینه همکاری بیشتر سایر معاونت ها و دانشکده های دانشگاه.
برخود لازم می دانیم از مسئولان و کارگزاران دانشگاه بخواهیم به منظور و توجه ویژه به دانشجویان توانخواه از طریق کانون سوما و ایجاد ساز و کارهای سریع جهت کمک مالی دانشجویان دارای مشکلات مالی اقدامات لازم را انجام دهند.
روز دانشجو با قددرانی از دانشجویان موفق به پایان رسید و این نسل انگار هنوز یاد و خاطره و راه و سلوک آن سه دانشجو را بیشتر از همیشه در پیش گرفته است که حرفش دفاع از مظلوم بود و ارائه راهکار برای رفع مشکلات جامعه.
نظر شما