باد شاخ و برگ درختان را تکان می‌داد، انگار درخت‌ها هم مثل مشایعت‌کنندگان جامانده در گلزار شهدا با حسرت از ما خداحافظی می کردند و سلامشان را با باد به سمت یار روانه می ساختند.
این بار بیشتر از همیشه خیابان های شهرم طولانی و پرگذر به نظر می رسیدند. قلبم با هر تپش به سینه سر می کوفت، حال و هوایم عجیب بود و خاص. قلبم چنان عنان از دست داده که با هر تپش طغیانگرانه سر به سینه می زند، صدایش را می شنوم، در تب و تاب است و بی تاب.
به گزارش ایرنا حدود ۶۰ اتوبوس حامل هزار و ۴۲۵ کرمانی برای وصال یار از کرمان آن هم از جوار مزار مطهر سپهبد سلیمانی از عصر جمعه به راه افتادند. اتوبوس خیابان های شهر را یکی پس از دیگری طی می کند و اینجا درست در چند کیلومتری خارج از شهر، تابلویی خروج از کرمان را یادم می آورد و دارد تازه باورمان می شود که به واقع داریم به دیدار رهبر معظم انقلاب اسلامی می رویم.
آه ای شهر من! یادت هست آن روز را که رهبری به اینجا آمدند؟، آن روز را خوب به یاد دارم، وقتی جلو سالنِ تلاش، خودرو حامل ایشان از مقابلم گذشت و دستشان را که به نشانه سلام بلند کردند، هنوز و با تمام جزییات آن لحظه، دقیق به خاطر دارم.
خوب به یاد دارم خیلی منتظرشان مانده بودم تا شاید در کوچه های پشت ورودی سالن تلاش، ملاقاتشان کنم و چه ملاقات شیرینی؛ هرچند من از شوق و حیرت دستم تا لحظاتی بعد از گذشتن خودرو همچنان بالا بود و خیره به راه.
حالا بعد از مدت ها قرعه فال به نام من دیوانه زدند و ما راهی سفری شیرین شدیم.
لحظه دیدار نزدیک است
قلبم همچنان سر بر جدار سینه می کوبد، چه خبر است، آرام بگیر لحظه ملاقات نزدیک است. غروب جمعه حدود ساعت ۱۷، غم به پایان رسیدن جمعه‌ای دیگر و طلوع نکردن خورشید منتظَر، غم آسمان را دوچندان کرده بود؛ از محدوده مانور موتورسیکلت ها بین خودروها و حاشیه راه در جاده رفسنجان گذشتیم و من همچنان به این فکر می کردم چرا این کارناوال مرگ در جاده این شهر که جمعه ها برپاست، هیچگاه سر و سامان نگرفته است.
جاده شلوغ و پر رفت و آمد است؛ کمی بعد بانوی بلندقامت شب، گیس‌های پریشان و سیاهش را بر شانه های آسمان رها و زمین را در سکوتی معنادار غرق کرد.
حال و هوای اتوبوس بین خبرنگارانی که توفیق دیدن رهبر انقلاب را از نزدیک پیدا کرده اند، وصف نشدنی است؛ هرکس چیزی می گوید؛ یکی از باوری که در ذهنش نمی گنجید به این کاروان برسد و دیگری از تعریف های آنان که رهبری را از نزدیک ملاقات کرده اند، حال و فضای آن دیدار.
بوی پرتقال های جیرفت، همان شهری که رهبری مدتی (قبل از انقلاب) در آنجا میهمان بودند و از آنجا به نیکی یاد کرده اند، در کابین اتوبوس پیچیده بود و شب گذشته را که چله ایرانیان می‌نامندش یادآور می شد، همان شبی که به بلندایش معروف است که البته یلدای امسال به واسطه انتظار وصال یار برای ما خیلی طولانی تر بود.
حالا کم کم شب سایه سنگینش را بیش از پیش بر سر زمین می گستراند، زمزمه خبرنگارها که با هم گپ و گفت می کردند حالا تقریبا خاموش شده و نمی دانم هر کدام از این افراد در تنهایی و خلوت خویش به چه می اندیشند اما این را به یقین می دانم دیدارمان با آقا یکی از مهمترین آنهاست.
شب به سختی گذشت و سرانجام اذان صبحی دیگر به قرارگاه رسیدیم.
حالا قرار است این کاروان تا ساعاتی دیگر به دیدار یار نائل شود و انتظاری سخت را به پایان برساند.
جزییات دیدار اهالی دیار کریمان با رهبر معظم انقلاب اسلامی را در گزارش بعدی ایرنا بخوانید.
نظر شما