به گزارش ایرنا از کیودو نیوز، روابط ایالات متحده و چین از دیدگاه جهانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند، درحالیکه مدیریت تنش‌ها بین دو طرف به طور فزاینده‌ای دشوار شود. با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ ایالات متحده، نگرانی در سراسر جهان نسبت به سیاست واشنگتن نسبت به روابطش با چین عمیق‌تر می‌شود.
با این حال، دیدگاه‌های کنگره و کاخ سفید به شدت متفاوت است. یک قیاس تاریخی بینش مهمی را در مورد اینکه چگونه دیدگاه‌های آنها متفاوت است و اینکه چگونه دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده در تلاش برای مدیریت روابط پیچیده‌تر خود با پکن است، ارائه می‌دهد.
چند هفته پیش یکی از افراد آگاه به سیاست‌های کاخ سفید به کیودو نیوز گفت: کنگره فکر می‌کند ما در سال ۱۹۴۱ هستیم.
اعضای آن احساس می‌کنند که چین در شرف آغاز یک بحران سیاسی-نظامی فعال است که به راحتی می‌تواند به جنگ بین چین و ایالات متحده، بر سر تایوان (نه با ژاپن همانند سال ۱۹۴۱) منجر شود.
کنگره، از این نظر، فشار نظامی چین بر تایوان را مقدمه‌ای برای درگیری جدی در کوتاه مدت یا حداقل ظرف چهار یا پنج سال می‌داند. درحالیکه این فشار از زمان سفر نانسی پلوسی، رئیس پیشین مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان در اکتبر گذشته آغاز شد.
با این حال، کاخ سفید از یک قیاس تاریخی متفاوت برای توصیف روابط ایالات متحده و چین استفاده می‌کند: ۱۹۱۴. در آن سال سرنوشت ساز، تصور نادرست متقابلی حاکم بود. علیرغم سطوح بالای وابستگی متقابل اقتصادی و آشنایی نخبگان، جهان وارد یک درگیری غیرمنتظره و ناخواسته شد.
پیامدهای خطرناک و پیش بینی نشده تغییرات در فناوری و قدرت اقتصادی نسبی مشکلی بود که تعداد کمی از افراد، از جمله رهبران، با وجود پیوندهای ارثی نخبگان، آن را درک می‌کردند.
سران انگلیس و آلمان، هماوردهای اصلی در جنگ ۱۹۱۴، در واقع پسر عمو بودند اما، ملت‌های آنها وارد درگیری شدند که منجر به کشته شدن نزدیک به ۲۰ میلیون نفر شد.
دوگانگی تاریخی دیدگاه "۱۹۴۱" در کنگره و دیدگاه "۱۹۱۴" در کاخ سفید زمینه آموزنده‌ای برای تفکر در مورد نشست اخیر بایدن و شی جین‌پینگ رئیس جمهور چین در فیولی، کالیفرنیا، و روابط ایالات متحده و چین در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ فراهم می‌کند.
دو نسخه متضاد وجود دارد که جمهوری خواهان بیشتر به رویکرد "۱۹۴۱" و دموکرات‌ها به "۱۹۱۴" پایبند هستند. این انشعاب می‌تواند به راحتی سیاست آمریکا را به سمت جنگ طلبی در مورد چین در سال آینده سوق دهد، اما اجلاس اخیر به خنثی کردن این چشم انداز کمک کرد.
کنگره تا حدی به دلیل ساختار و نقش قهری آن در روابط آمریکا و چین به شدت نسبت به رویکرد سال "۱۹۴۱" سوگیری دارد.
طبق قانون «روابط تایوان» در سال ۱۹۷۹، درست زمانی که ایالات متحده در حال تغییر روابط دیپلماتیک از تایوان به پکن بود، کنگره مسئولیت بیشتری برای بررسی روابط ایالات متحده با تایوان پیدا کرد. کنگره همچنین نقشی محوری در تضمین خرید تسلیحات دفاعی، با هدف تضمین ثبات در تنگه تایوان، ایفا کرد.
با توجه به مسئولیت‌های کنگره در خصوص روابط بین تنگه‌ای (رابطه چین- تایوان)، جای تعجب نیست که فراکسیون تایوان، که از آن حمایت سیاسی می‌کند، با ۱۵۱ عضو مجلس نمایندگان و ۳۲ سناتور، به یکی از بزرگترین فراکسیون‌های ایالات متحده تبدیل شده است.
کنگره با یک صندوق قدرتمند حمایتی، چندین قانون مهم را در پنج سال گذشته برای تقویت تایوان تصویب کرده و محدودیت‌های معاملات دولت ایالات متحده با تایوان را کاهش داده است.
کاخ سفید با چارچوب ذهنی سال ۱۹۱۴ مجموعه چالش‌هایی را بمنظور آمادگی نشست اخیر داشته است. کاخ سفید به غیر از رابطه دوستی شی با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه، او را منزوی از شراکت‌های بین‌المللی جدی در نظر گرفت که این انزوا ناشی از بحران کرونا، جنگ اوکراین و همچنین افزایش نفوذ داخلی حزب کمونیست چین بوده است.
کاخ سفید اولویت بالایی را برای گفتگوی سطح بالا با پکن قرار داده که منجر به برگزاری نشست و راهی برای رفع سوء تفاهم‌ها شد. به دنبال آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا جنت یلن وزیر خزانه داری و جینا رایموندو وزیر بازرگانی سابق این کشور به چین سفر کردند درحالیکه جیک سالیوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید نیز با وانگ یی وزیر خارجه چین در مالت دیدار کرد.
نتیجه نهایی، نشست با شی بود که با حضور یک هیات همه جانبه از مقام‌های ارشد پکن و واشنگتن برگزار شد.
چینی ها با بازگرداندن کانال گفتگوهای نظامی دوجانبه و دادن امتیازات مهم داخلی به ایالات متحده در مورد محدود کردن محرک‌های فنتانیل، به کاهش بحران جدی مواد مخدر کمک کردند.
با یک نشست موفق، نگرانی‌های نادرست ناشی از دیدگاه سال «۱۹۱۴» به طور جزئی خنثی شد و شی و بایدن بازگشتند تا با سیاست‌های داخلی خود در پکن و واشنگتن روبرو شوند.
با نگاه به آینده، یک اقتصاد آشفته، عدم قطعیت جنگ اوکراین و تأثیر ثبات‌بخش اجلاس سران احتمالا رئیس جمهور چین را از ماجراجویی‌های به سبک «۱۹۴۱» در کوتاه‌مدت باز خواهد داشت.
برای بایدن، خنثی کردن نگرانی‌های نادرست ناشی از «۱۹۱۴»، همراه با نگرش آشتی جویانه چینی‌ها نسبت به شرکت‌های منتخب آمریکا مانند مسترکارت و برادکام، چشم انداز نسبتاً با ثباتی را برای سال ۲۰۲۴ در جبهه سیاست بین ایالات متحده و چین ایجاد می‌کند.
مطمئناً سایه‌های تاریک درازمدت بر روابط ایالات متحده و چین باقی خواهد ماند. با این حال رعد و برق در افق دور روابط دو قدرت قابل مشاهده هستند.
نظر شما