به گزارش دوشنبه‌شب ایرنا، تیم ملی فوتبال ظهر امروز وارد دوحه شود تا ماموریت شاگردان امیر قلعه‌نویی در جام ملت‌های ۲۰۲۳ آسیا آغاز شود؛ جامی که فوتبال ملی ایران بیش از ۴ دهه در حسرت فتح آن است. جام ملت‌های ۱۹۷۶ تهران آخرین خاطره فوتبال از قهرمانی در آسیا است، آن هم با کاشته دیدنی علی پروین که در کنج دروازه کویت در ورزشگاه آزادی آرام گرفت.
حالا بار دیگر تیم ملی قرار است حمله به جام ملت‌های آسیا را آغاز کند، این بار در دوحه، شهری که فوتبال ایران با وجود برد مقابل ولز در جام‌جهانی ۲۰۲۲، خاطره خوشی از آن ندارد. تیم ملی در حالی ۱۳ ماه پس از جام‌جهانی، دوباره به دوحه برمی‌گردد که قرار است بار دیگر برای جام آسیا مانند ۲۰۱۹ امارات، ۲۰۱۵ استرالیا و ... بجنگد. آن هم در حضور حریفانی که در سال‌های اخیر فوق‌العاده نتیجه گرفته‌اند و راهشان را از فوتبال آسیا جدا کرده‌اند. تیم‌هایی مانند ژاپن، کره‌جنوبی و حتی استرالیا و شاید هم عربستان، حریفانی که برای جامی که قرار است ۲۱ بهمن روی دست کاپیتان تیم قهرمان در ورزشگاه لوسیل بلند شود، خواب‌های زیادی دیده‌اند.
تیم ملی فوتبال هم گرچه به صورت سنتی نامش در بین مدعیان دیده می‌شود اما مقایسه عملکرد سایر تیم‌های آسیایی با تیم کشورمان، نشان از یک راه سخت برای رسیدن به فینال لوسیل دارد. با این حال قلعه‌نویی و شاگردانش، در شرایطی امروز وارد دوحه شدند که بلندپروازانه می‌خواهند به جنگ سایر مدعیان بروند.
در حالی شمارش معکوس برای ۲۴ دی‌ماه و اولین دیدار تیم ملی در جام ملت‌ها مقابل فلسطین در اجوکیشن‌سیتی آغاز شده است که یوزها با بیم‌وامیدهای زیادی راهی دوحه شدند. هرچند کفه ترازو به سمت بیم‌ها و نگرانی‌ها سنگینی می‌کند، با این حال فوتبال آماده یک جام ملت‌های دیگر برای شکستن طلسم قهرمانی شده است.
میانگین سنی بالا و همچنین بازی‌های تدارکاتی عموما بی‌کیفیت در کنار نگرانی‌هایی که درباره خط دفاعی تیم ملی وجود دارد، روزنه‌های کمتری را برای موفقیت در دوحه باز گذاشته است، هر چند در سمت دیگر ماجرا، تجربه بالای بازیکنانی که سال‌هاست در این نسل کنار هم بازی می‌کنند و همچنین حضور ستاره‌های نامدار در فاز هجومی، باعث شده تا همچنان روزنه‌های امید برای این تیم باز بماند.
با این حال، قلعه‌نویی و شاگردانش با عبور آسان از مرحله گروهی و یک‌هشتم، کار سخت‌شان از مرحله یک‌چهارم آغاز می‌شود؛ مرحله‌ای که سنگ محک اصلی تیمی خواهد بود که قلعه‌نویی ظرف کمتر از یک سالی که هدایت آن را برعهده دارد، آن را برای جام ملت‌ها آماده کرده است.
با توجه به فرصت کم باقی‌مانده تا اولین بازی در جام ملت‌ها، به نظر می‌رسد تنها چیزی که می‌تواند امیدها را همچنان زنده نگه دارد، غلاف کردن شمشیرهای انتقاد از تیمی است که بار دیگر قرار است برای شکستن طلسم جام ملت‌ها دورخیز کند. فارغ از تمام نقدهای درست و اصولی که به این تیم وارد است و منتقدان هم در جای خودش بحث‌های جدی درباره آن دارند، به نظر می‌رسد در فرصت باقی‌مانده، سکوت یا حمایت منتقدان بهتر می‌تواند این تیم را در مسیرش در دوحه به جلو ببرد.
با پایان فرصت آماده‌سازی و بستن لیست اعزامی، شاید دیگر نقدهای وارده هم، به کار تیم نیاید و بیشتر قلعه‌نویی و تیم ملی را وارد حاشیه کند. پس از پایان کار تیم ملی در دوحه، می‌توان با نقد کارشناسانه راه را برای آینده فوتبال ملی روشن‌تر کرد.
نظر شما