پایان مطالعات ژنتیکی/میش مرغ تجربه تنگنای ژنتیکی ندارد

سعید شهند روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: اقدامات احیای جمعیت این گونه به زودی وارد فاز اجرایی می شود.

وی بیان کرد: در راستای اقدام ملی برای نجات گونه در معرض خطر انقراض میش مرغ، مطالعات ژنتیکی این گونه انجام گرفت و طی این اقدام محرز شد که این گونه تاکنون در تنگنای ژنتیکی قرار نگرفته است و در صورت اضافه شدن جمعیت از سایر کشورها مانند ترکیه، روسیه ، قزاقستان، اسپانیا و چین احیای جمعیت این گونه ممکن است.

وی ادامه داد: در سال آتی اقدامات لازم طی هماهنگی های انجام شده جهت وارد کردن تخم این گونه انجام خواهد شد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی با اشاره به تاثیرات مثبت اجرای برنامه های حفاظتی میش مرغ در ۲ سال گذشته افزود: مشاهدات و نتایج اولیه این سرشماری نشان از رشد جمعیت این گونه ارزشمند دارد و با توجه به پایان مطالعات تعیین توالی یابی ژنتیکی میش مرغ، نقشه راه اقدامات بعدی در راستای احیای جمعیت این گونه هم اکنون در دسترس سازمان حفاظت محیط زیست است.

شهند با بیان اینکه عزم و اراده جدی برای حفاظت از میش مرغ در سطح ملی و استانی وجود دارد، اظهار کرد: اقدامات مختلف سخت افزاری و نرم افزاری در راستای حفاظت و احیای جمعیت این گونه انجام شده است و اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی برنامه عمل ملی حفاظت از میش مرغ را با جدیت در سال آتی نیز با جذب اعتبارات ملی بیشتری دنبال می کند.

وی بیان کرد: پرنده میش مرغ از گونه های در معرض خطر انقراض حیات وحش ایران است و تنها زیستگاه این پرنده که از گونه های بسیار مهم برای سازمان حفاظت محیط زیست است، پناهگاه حیات وحش دشت سوتاو و حمامیان شهرستان بوکان در استان آذربایجان غربی است.

به گزارش ایرنا میش مرغ معروف به عروس بوکان بزرگترین و سنگین وزن ترین پرنده ایران است که در معرض خطر انقراض قرار دارد، بر اساس برآوردهای صورت گرفته، فقط ۲۰ تا ۳۰ قطعه از این پرنده در ایران آنهم در بخش کوچکی از آذربایجان غربی در منطقه بوکان محدوده دﺷﺖ "سوتاو" باقی مانده است.

میش‌مرغ طی سال‌های گذشته به دلیل محدودشدن زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی‌رویه و اختلال در مناطق زیست و تخم‌گذاری، در معرض خطر انقراض بوده و به همین دلیل هم‌اکنون در فهرست قرمز اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) در طبقه آسیب‌پذیر (VU) قرار دارد.

تخریب زیستگاه و تبدیل زمین‌های دیم به آبی (مکانیزه شدن کشاورزی) باعث کاهش نسل این گونه کمیاب در دهه‌های اخیر شده به طوری که جمعیت آن در کشور تنها محدود به بخش‌هایی از شهرستان‌های بوکان و مهاباد در آذربایجان‌غربی است.

میش‌مرغ که در جهان به اسم‌های مختلفی شناخته می‌شود برای نخستین بار در سال ۱۷۵۸ میلادی توسط "کارل‌لینه" به نام علمی (Avis tarda) نامگذاری شد و بر اساس بررسی‌های انجام شده بیش از ۶۰ درصد جمعیت این گونه در پرتغال و اسپانیا زیست می‌کند.

این پرنده دارای گردن و پاهای کشیده، بال‌ها و منقاری پهن و برگ‌های رنگارنگ است و طول بدن آن حدود یک متر و بیش از ۱۵ کیلوگرم وزن دارد و روی زمین لانه می‌سازد.