نه علاقه دارم نه بلدم

فاطمه مسعودی‌فر در گفت و گو با ایرنا درباره حضور در برنامه هنرمندان در برنامه زودیاک اظهار داشت: برخلاف هم تیمی‌هایم در این برنامه، علاقه‌ی زیادی به بازی مافیا ندارم و به نظرم در این بازی، حرفه‌ای نیستم. اما دلایلی مثل: عوامل، فضای دوستانه کار و نوع رفتار گروه با هم، من را ترغیب کرد که در این برنامه شرکت کنم و در بازی‌ها هم تلاش می‌کردم که از حرفه‌ای تر ها یاد بگیرم و بیشتر جنبه‌های انسانی و اخلاقی این بازی را در نظر بگیرم.

وی افزود: مثلا اینکه بازی به ما یاد می‌دهد که نباید کسی را به خاطر تصمیماتش ملامت کنیم. چون درست مثل بازی مافیا، در آن لحظه که شخصی تصمیمی می‌گیرد، ما از بیرون او را می‌بینیم و ممکن است قضاوت کنیم اما اگر خودمان را جای آن فرد بگذاریم می‌بینیم که شاید چاره دیگری نداشته تا بتواند تصمیم دیگری بگیرد.

رای مثال من سر ضبط جیران از همکاری با دیگر بازیگران که در پروژه بودند لذت می‌بردم در صورتی که قبل از اینکه کار شروع شود، کمی ترس داشتم از قرار گرفتن روبروی آن ها اما بعد از جلسه اول فیلمبرداری، از خاکی بودن و متواضع بودن آنها لذت بردم و به نوعی کار در کنار هرکدام از آن ها برا من یک کلاس و تجربه بازیگری بود

مسعودی‌فر از اولین تجربه حضورش مقابل دوربین گفت: فیلم پوست، اولین تجربه کاری من بود. با اینکه من در این فیلم، سکانس‌های زیادی نداشتم اما کاراکتر مارال تایین کننده مسیر دیگر کاراکتر ها بود و حضورش در دیالوگ‌ها حس می‌شد.

بازیگر فیلم سینمایی «پوست» از دلیل روند رو به رشدش در فضای حرفه‌ای بازیگری و هم بازی شدن با بازیگران باتجربه تر و نام آشنا در پروژه‌های مختلف گفت و اذعان داشت: بعد از فیلم پوست، از دفتر آقای فتحی با من تماس گرفتند که برای تست سریال جیران به دفترشان بروم. ما دو سه هفته پیاپی فیلمنامه می‌خواندیم که همان تست من بود و بعد از آن، آقای فتحی من را انتخاب کردند. نقش سارای گرجی برای من بسیار تجربه خوب و شیرینی بود.

وی در ادامه افزود: می‌توانم این روند را به قانون جذب گره بزنم. رسیدن من به چیزهایی که می‌خواستم از گذشته، با تصور این جایگاه شروع شد. به نظرم هر شخص اگر در مسیر خواسته‌هایش زیست کند، هر طور شده راهش پیدا می‌شود و به هدفش خواهد رسید. من به شناخت آدم ها، خیلی علاقه دارم. از نظر من هر آدم مثل یک کتاب یا یک فیلم سینمایی است که زندگی خاص خودش را دارد و یک عقبه و تجربیاتی دارد که شناخت آن برای من بسیار جذاب و لذتبخش است. حالا در این مسیر، آن فردی که سر راه ما قرار می‌گیرد، می‌تواند هر کسی باشد. با این نوع نگاه، ارتباط گرفتن و تعامل با آدم ها برای من کار لذتبخش در عین حال چالش برانگیزی است. این درباره همکاری من با بازیگران با تجربه تر صدق می‌کند.

مسعودی‌فر گفت: برای مثال من سر ضبط جیران از همکاری با دیگر بازیگران که در پروژه بودند لذت می‌بردم در صورتی که قبل از اینکه کار شروع شود، کمی ترس داشتم از قرار گرفتن روبروی آن ها اما بعد از جلسه اول فیلمبرداری، از خاکی بودن و متواضع بودن آنها لذت بردم و به نوعی کار در کنار هرکدام از آن ها برا من یک کلاس و تجربه بازیگری بود.

وی به اختلاف نظرهای موجود بین بازیگران برای حضور در شوهای مختلف اشاره و تشریح کرد: متاسفانه یک چند دستگی بین بازیگران ایجاد شده که به برخی از همکاران می‌گویند در رئالیتی شو شرکت نکنید، با فلانی کار نکنید یا اینجا نروید و آنجا بروید و.... این چند دستگی باعث شده که آدم‌ها خودشان و مسیری که می‌خواهند در آن قدم بردارند را گم کنند و این کار قدرت تصمیم گیری همسالان ما را تحت تاثیر قرار داده است.

بازیگر سریال «جیران» افزود: همه دوست داریم کار کنیم و تجربه کنیم. حالا چه در تئاتر، چه در سریال، چه فیلم سینمایی و هر آن چیزی که هست. ما به عنوان بازیگر entertainer هستیم یعنی کارمان میزبانی و سرگرم کردن مخاطب است. به نظر من هرکسی مسئول انتخاب‌های خودش است و به راحتی باید بتواند در خصوص تجربیاتش تصمیم بگیرد. از طرف دیگر هم فکر می‌کنم این رئالیتی شوها برای انتخاب بازیگر، راه خوبی است. چون ادبیات بازیگر، سوادش، مدل حرف‌زدنش، تعاملش با دیگران و در کل، شخصیتش را می‌توانی زیر نظر داشته باشی و بسنجی که کلیت شخصیتش به آن نقش مد نظر می‌خورد یا نه.

مسعودی‌فر ایجاد تنوع در تولیدات پلتفرم‌ها را نیز ضروری دانست و دلایل آن را اینگونه مطرح کرد: ما در ایران، هشتاد میلیون جمعیت داریم که هر کسی سلیقه‌ خاص خودش دارد. در حوزه سرگرمی‌های تصویری هم هر شخص، طرفدار یک ژانر است. به نظر من تنوع تولید و پخش برنامه در پلتفرم‌های نمایش خانگی خیلی بهتر است و دست مخاطب را برای انتخاب محتوا باز می‌گذارد.