به گزارش صبح جمعه ایرنا، قاب‌های ماندگار هر مسابقه‌ای به نام آنهاست و صدای رگباری شاترهای دوربین‌ها، خبر از شکار لحظه‌ها با چشم‌های تیزبین‌شان می‌دهد که اجازه نمی‌دهند ثبت یک اتفاق از زیر دست‌شان در برود، آن هم در گرما و سرما و زیر برف و باران و با کمترین امکاناتی که برایشان در نظر گرفته می‌شود.
این حکایت عکاسان ورزشی و به خصوص عکاسان رشته فوتبال است که پای ثابت مسابقات ورزشگاه آزادی و دیگر استادیوم‌ها هستند، می‌خواهد یک مسابقه ملی باشد یا دربی تهران.
با وجود تلاش عکاسان ورزشی اما شاید هواداران فوتبال ندادند که چه مصائب و مشکلاتی پشت ثبت آن قاب تصویری که آنها با تنها یک کلیک آن را تماشا کرده‌اند، نهفته است. مصائبی از جنس نداشتن اینترنت پرسرعت برای ارسال عکس تا حتی نداشتن یک صندلی مخصوص یا یک اتاق مخصوص برای انجام فعالیت‌های ارسال عکس.
در گفت‌وگو با چندین تن از عکاسان ورزشی ایرنا و همچنین حمید فروتن رئیس انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی، مشکلاتشان را مرور کرده‌ایم و درخواست‌هایشان را از مسئولان برای فراهم شدن یک شرایط حداقلی و استاندارد جهت عکاسی در فوتبال منعکس کرده‌ایم.
اینترنت دیزلی در لیگ حرفه‌ای!
یکی از مهم‌ترین مشکلات عکاس‌های ورزشی در ورزشگاه آزادی، نداشتن اینترنت با سرعت بالا جهت ارسال عکس است، آن هم یک نیاز اولیه و حداقلی که از عکاسان دریغ شده است. این معضل سبب شده تا عکاسان برای ارسال عکس به خبرگزاری‌ها و رسانههایشان با دردسرهای زیادی مواجه شوند و در برخی از مواقع با توجه به کندی اینترنت که جایگزینی هم برای آن وجود ندارد، عکس‌هایشان را نتوانند به صورت آنلاین ارسال کنند و زمان را از دست می دهند.
حمید فروتن عکاس مطبوعاتی و رئیس انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی دراینباره گفت: ایجاد یک اتاق مناسب و تجهیز شده به امکانات روز اینترنتی (مدیا سنتر) که دارای باکس یا کمدهای امن اختصاصی (SAFE BOX) برای قراردادن تجهیزات جانبی عکاسان و ارسال آثار به رسانه های خود باشد در کنار در دسترس بودن کابل برق و لَن و نیز اینترنت پرسرعت وای فای دورتادور زمین از ضروریاتی است که باید برای عکاسان در ورزشگاه آزادی فراهم شود.
محمدرضا علیمددی، عکاس ورزشی هم با اشاره به مشکل اینترنت، اظهار داشت: یکی از مشکلات بزرگ، نداشتن اینترنت پرسرعت و سیستم برق، کنار زمین برای ارسال عکس در ورزشگاه است و باید از دستگاه‌هایی مانند وزارت ورزش در این رابطه کمک گرفت.
وی افزود: با توجه به اینکه هر چه تماشاگران بیشتر باشند، اینترنت موبایل قطع می‌شود و امکان ارسال آنلاین وجود ندارد، بدیهی است که باید اینترنت پرسرعت در نظر گرفته شود.
مهدی بلوریان، عکاس ورزشی هم دراینباره اضافه کرد: یا باید بگوییم لیگ حرفه‌ای داریم یا نداریم، اما وقتی می‌گوییم لیگ ما حرفه‌ای است الزامات آن هم باید تامین شود و باید بر اساس قوانین فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا، در تمامی مسابقات مهم و لیگ‌های معتبر، امکاناتی در کنار زمین در اختیار عکاس‌ها قرار گیرد که بتوانند سرعت کارشان را بالا ببرند. الان دیگر مانند قبل نیست که امروز عکسی گرفته و فردا منتشر شود. همان لحظه که عکس گرفته می‌شود باید آن را ارسال کنید و رقابت بر سر لحظه است.
وی با بیان اینکه رسانه‌ها با هزینههایی که انجام داده‌اند، وسایل و تجهیزات به روز عکاسی را خریداری کرده‌اند تا عکاس کار ارسال عکس را به لحظه انجام دهند، ادامه داد: همه این امکانات و تجهیزات را برای عکاسی به استادیوم آزادی که بزرگترین و بهترین ورزشگاه ما است می‌بریم اما کابل لن اینترنت در کنار زمین برای ارسال عکس وجود ندارد که به دوربین وصل و عکس ارسال شود.
بلوریان یادآور شد: این در حالی است که در تمام ورزشگاه‌های دنیا یک کابل لن اینترنت کنار هر صندلی و جایگاه قرار دارد و این یکی از بدیهی‌ترین امکاناتی است که در اختیار عکاس‌ها قرار می‌گیرد. با توجه به اینکه سرعت ارسال عکس برای ما مهم‌تر از هزینه است، حاضریم خودمان هزینه کشیدن یک کابل لن اینترنت را بدهیم. به خصوص که شما بهترین عکس را هم ثبت کنید اما بعد از مسابقه به درد نمی‌خورد و بهترین تصویر، عکسی است که در لحظه ارسال و روی خروجی خبرگزاری‌ها منتشر شده باشد.
این عکاس ورزشی در ادامه با اشاره به اینکه اینترنتی که در ورزشگاه آزادی به عکاسان داده می‌شود، اینترنت وای فای دو مرحله‌ای است که روی دوربین‌ها برای ارسال عکس ست نمی‌شود، گفت: الان با پیشرفت تکنولوژی دوره اینکه عکس‌ها از مموری دوربین به لپ تاپ منتقل و از آنجا ارسال شود، گذشته است. عکاس تا بیاید عکس را به لپ تاپ منتقل کند و جای مناسبی را پیدا کند تا با اینترنت مناسب عکس را ارسال کند، نصف زمان بازی را از دست می‌دهد.
وی اظهار داشت: برای یک عکاسان حرفه‌ای به عنوان اولین امکاناتی که نیاز دارند، باید تعدادی کابل اینترنت که هزینه زیادی هم، ندارد، تهیه کنند. این دغدغه انجمن عکاسان مطبوعات هم هست. این مشکل در بازی‌های زیر نظر AFC در لیگ قهرمانان هم در تهران وجود دارد. اینترنت تلفن همراه هم هر چه تعداد تماشاگر بالا برود، دیگر قطع می‌شود و امکان استفاده از آن هم برای ارسال عکس نیست. حتی تماس هم نمی‌توان گرفت.
پیام ثانی، عکاس ورزشی هم با اشاره به این مشکل گفت: در همه جای دنیا کابل لن اینترنت در کنار زمین در اختیار عکاسان قرار می‌گیرد تا برای ارسال عکس به صورت آنلاین، اینترنت با سرعت خوب داشته باشند. این در حالی است که در ورزشگاه آزادی برای عکاس‌ها اینترنت وای‌فای در نظر گرفته شده که همیشه سرعت بالا و مناسبی ندارد.
علی شریف‌زاده، عکاس ورزشی هم با اشاره به مشکلات ارسال عکس از ورزشگاه آزادی با توجه به اینترنت ضعیف، یادآور شد: یکی اسپانسرهای پرسپولیس یکی از تلفن‌های همراه است اما وقتی شما وارد ورزشگاه می‌شوید، حتی اگر نصف ورزشگاه هم پر باشد، اینترنت همراه قطع می‌شود. اینترنتی که ورزشگاه برای عکاسان در نظر گرفته شده، اصلا مناسب ارسال عکس نیست و تنها به درد کار خبری و ارسال خبر می‌خورد. حتی این اینترنت هم تا یک محدوده کوچک جواب می‌دهد و به خارج از محدوده وصل نمی‌شود و سرعت کار ارسال عکس را می‌گیرد.باید یک دکل تقویت کننده اینترنت نصب شود تا این مشکلات کمتر شود.
زندانی کردن عکاسان پشت نقطه کرنر!
علاوه بر اینترنت که یکی از مشکلات اصلی عکاسان در ورزشگاه آزادی و سایر استادیوم‌های کشور، محدود بودن بخش‌های در نظر گرفته شده برای عکاسی، از دیگر چالش‌های پیش روی عکاس‌ها در مسابقات فوتبال است، به طوری که آنها خلاف بقیه استادیوم‌های دنیا، تنها اجازه عکاسی از نقطه کرنر و پشت دروازه‌ها را دارند.
فروتن با ارائه پیشنهاداتی دراینباره گفت: می‌بایست محل اسکان عکاسان و تصویربرداران رسانه‌ها جهت تولید گزارش‌های تصویری از زوایای مختلف (طبقات بالای سکوها یا فتو تریبون، دور تا دور زمین غیر از جایگاه مربیان و ذخیره تیم‌ها، به گونه‌ای که ارتفاع تابلوهای تبلیغاتی مناسب و کوتاه طراحی و چیدمان شوند) در اختیار هنرمندان عکاس قرار گیرد.
بلوریان هم دراینباره اظهار داشت: توقع می‌رود با توجه به اینکه ورزشگاه آزادی استادیوم اول کشور است، جایگاه معین و مناسبی برای عکاسان در نظر گرفته شود. بهترین جایگاه برای عکاسی در ورزشگاه‌های فوتبال، روبه‌روی نیمکت‌ها است. با توجه به اینکه مسئولان برگزار کننده به دنبال درآمدزایی بیشتر با استفاده از تبلیغات هستند، عکاسان عملا امکان استفاده از این موقعیت را در ورزشگاه آزادی ندارند. علاوه بر کنار زمین، جایگاه عکاسی روی سکوها که فتو تربیون نامیده می‌شود، هم در ورزشگاه آزادی خلاف بقیه جاهای دنیا وجود ندارد.
وی افزود: اگر تابلوی تبلیغات در این بخش کمتر شود، عکاسان هم می‌توانند از این موقعیت استفاده کنند. به خصوص که در جام‌جهانی و مسابقات معتبر، عکاسان در روبه‌روی نیمکت‌ها هستند و در پشت دروازه به صورت محدودی حضور دارند.
ثانی هم با اشاره محدودیت عکاسی در استادیوم‌های ایران گفت: در بخشی از فضای زمین مانند جایگاه تماشاگران و روبه‌روی نیمکت‌ها به عکاسان اجازه عکاسی داده نمی‌شود و فقط اطراف نقطه کرنر ۲ دروازه امکان عکاسی وجود دارد.
فراهم نبودن امکان رزرو آنلاین صندلی و جایگاه عکاس
ازدحام عکاسان به خصوص در مسابقات مهم و حساس، همواره سبب شده عکاسان نتوانند کارشان را به درستی انجام بدهند، این در حالی است که در فوتبال دنیا، با تعیین آنلاین جایگاه و صندلی قبل از مسابقه، چنین مشکلی دیده نمی‌شود و جلوی شلوغی و همچنین رفتن زودهنگام به استادیوم برای در اختیار داشتن یک محل مناسب برای عکاسی را گرفته است.
علیمددی دراینباره گفت: با توجه به امکانات و لنزهای عکاسان یک رسانه اعم از خبرگزاری و روزنامه و سرعت انتشاری که این رسانه‌ها دارند، جایگاه مخصوصی برای عکاسان رسانه‌ها در نظر گرفته شود تا جای ثابتی داشته باشند و با خیال راحت بدون اینکه نگران از دست دادن جای خوب عکاسی باشد، وارد استادیوم شوند و در جایگاهی که برای آن رسانه در نظر گرفته شده، مستقر شوند.
وی همچنین به مشکل صندلیهای عکاسان در ورزشگاه آزادی هم اشاره کرد و یادآور شد: صندلیهای در نظر گرفته شده برای عکاسان، نشانی از یک صندلی حرفه‌ای برای کار یک عکاس ندارد و بیشتر به صندلی مجلس عروسی می‌ماند و عکاس روی این صندلی‌ها با توجه ارتفاع و اندازه‌شان، کار سختی برای تنظیم دوربین از روی تابلوهای تبلیغاتی دارد.
بلوریان هم معتقد است: باید سامانه‌ای طراحی شود تا مانند همه مسابقات معتبر فوتبال جهان، یک عکاس، جایگاهی که می‌خواهد عکاسی کند را انتخاب کند. عکاس با توجه به اینکه چه چیزی را از این مسابقه می‌خواهد، جایگاهش را برای عکاسی مشخص می‌کند. این باعث می‌شود هم مسئولان راحت‌تر مدیریت کنند و هم عکاس جایگاهش را در مسابقه از قبل میداند.
ثانی هم ادامه داد: شرایط ورود عکاسان و خبرنگاران به استادیوم‌های در مسابقات بین‌المللی مشخص است و همان طور که اشاره شد شما میتوانید محل عکاسی و صندلی را مشخص کنید اما در ایران با توجه به اهمیت مسابقه، باید از چند ساعت قبل برای اینکه یک جایگاه مناسبی داشته باشید به ورزشگاه بروید و به قول معروف یک زنبیل توی صف بگذارید!
دردسرهای تغییر مداوم ورودی‌ها و خروجی‌های عکاسان
در حالی در اکثر استادیوم‌های فوتبال دنیا، در ویژه‌ای برای ورودی خبرنگاران و عکاسان در نظر گرفته می‌شود که در استادیوم آزادی به دلیل شرایطی که بر مسابقه برگزار شده حاکم است، ورودی و خروجی رسانه‌ها تغییر می‌کند و این تصمیمات لحظه‌ای، سردرگمی عکاسان و خبرنگاران را به همراه دارد.
فروتن در این باره پیشنهاد داد: نوع کار رسانه‌ها به گونه ای است که سرعت عمل و تردد نقش بسیار مهمی دارد، از این‌رو ورودی عکاسان و خبرنگاران به استادیوم و همچنین جایگاهشان دورتادور زمین بصورت اختصاصی مشخص و پارکینگ مناسب در نزدیکترین نقطه برگزاری مسابقات باید برای رسانه‌ها در نظر گرفته شود.
علیمددی هم در این باره گفت: یکی از مشکلات و چالش‌های عکاسان، در ورودی است که محل مشخصی ندارد و در برخی از مسابقات به عکاس‌ها می‌گویند که باید از یک ورودی دیگر وارد ورزشگاه شوند و این مسئله سبب سردرگمی و اتلاف وقت می‌شود. باید یک در اختصاصی و ثابت برای عکاسان و خبرنگاران در نظر گرفته شود.
شریف‌زاده نیز با اشاره به اینکه در همه جای دنیا یک محل ثابت در نظر گرفته می‌شود اما در ورزشگاه آزادی با توجه به شرایط مسابقه شاهد تغییر محل خروج و ورود هستیم، افزود: علاوه بر این خیابان ورودی ورزشگاه را وقتی شلوغ می‌شود، پلیس می‌بندد و در حالی که ممکن است یک ساعت و بیشتر هم تا شروع مسابقه باقی مانده به عکاسان و خبرنگاران که آی‌دی‌کارت هم دارند هم اجازه وارد شدن به ورزشگاه را نمی‌دهند.
این عکاس جوان ورزشی به معضل دیگری هم که درباره خروج از ورزشگاه عکاسان با آن روبه‌رو هستند، اشاره کرد و گفت: به تازگی یگان ویژه اعلام کرده است که ۱۰ دقیقه پس از سوت پایان، باید عکاسان از در تونل، ورزشگاه را ترک کنند و پس از آن به دلیل اینکه میکس زون محل گفت‌وگوی خبرنگاران با بازیکنان است، راه را می‌بندند و یک عکاس با آن تجهیزات سنگین باید از روی سکوها، این وسایل را حمل کند و به بیرون ببرد.
شریف‌زاده به تغییر پارکینگ عکاسان هم انتقاد کرد و اظهار داشت: این تصمیم برای عکاسان که تجهیزات زیادی دارند، مشکل‌ساز شده و آنها باید چمدان تجهیزات را در یک مسیر روی زمین خاکی بکشند که ممکن است به این تجهیزات گران آسیب برساند.
خانه بدوشی عکاسان در آزادی
یکی از مشکلات جدی عکاسان در ورزشگاه آزادی، نداشتن یک اتاق مخصوص با امکانات لازم برای انجام امور مربوط به فعالیت‌هایشان است.علیمددی با اشاره به این معضل، اظهار داشت: یکی از معضلات نداشتن یک اتاق کار برای عکاسان نزدیک به زمین است تا از آن برای برای ادیت، ارسال و استراحت استفاده کنند.
بلوریان هم به این مسئله انتقاد داشت و گفت: حتی یک جایگاه مناسب برای عکاس که بخواهد بین دو نیمه استراحت کند و یا از اینترنت کابلی استفاده کند هم وجود ندارد.این در حالی است که با توجه به بازسازی‌هایی که امسال در ورزشگاه در جریان تعطیلی لیگ به دلیل جام ملت‌ها صورت گرفت، منتظر بودم که اتفاقی برای بهتر شدن اوضاع بشود اما کار نه تنها بهتر نشد، بلکه بدتر هم شده است.
شریف زاده هم اضافه کرد: چند سال قبل با فشار کنفدراسیون فوتبال آسیا برای بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا، بین پرسپولیس و کاشیما، یک اتاق مخصوص عکاسان در کنار زمین در نظر گرفته شد که بعد از چند سال آن بسته شد.
نور ضعیف استادیوم برای عکاسی
نور غیراستاندارد ورزشگاه آزادی و دیگر استادیوم‌های ایران یکی دیگر مشکلاتی است که سبب شده، عکاسان ورزشی برای ثبت عکس با چالش روبه‌رو شوند.
ثانی در این باره یادآور شد: نور استادیوم‌های ما برای عکاسی استاندارد نیست و با توجه به نور استاندارد ویژه برای عکاسی، باید استادیوم حداقل لوکس نور داشته باشد که در ایران اینطور نیست.
وی افزود: نورپردازی ورزشگاه‌های خارجی به صورتی است که به راحتی می‌توان از تماشاگران و اتفاقات زمین بازی عکاسی کرد. در ایران اما نه تنها در ورزشگاه آزادی، بلکه میزان نور ورزشگاه در شهرهای دیگر اصلا حداقل‌ها را هم ندارد و در هر نقطه زمین متفاوت و ضعیف است و حتی با تجهیزات به روز که در نور کم هم اجازه عکاسی می‌دهد هم برای عکس گرفتن مشکل وجود دارد.
نظر شما