به گزارش ایرنا، امروز اول اردیبهشت مصادف است با روز شهدای ورزشکار، و سعید طوقانی یکی از این شهیدان است که قبل از انقلاب لقب پهلوان کوچولوی کشور را از آن خود کرد و در زمان مبارزات انقلاب نامه ای به حضرت امام خمینی (ره) نوشت که به نشانه اعتراض به وضعیت آن زمان ورزش را کنار می گذارد.
سعید طوقانی، سال ۱۳۴۸ در تهران به دنیا آمد و به لحاظ اینکه پدرش مرحوم حاج اکبر علی طوقانی، از ورزشکاران باستانی معروف تهران بود، در سن پنج سالگی به این ورزش علاقه مند شد و به همراه پدر و برادران بزرگترش که آنان نیز از جمله ورزشکاران بودند، در زورخانه حضور پیدا می‌کرد.
علاقه زیاد او به شیرین‌کاری در ورزش باعث شد تا در این زمینه رشد بسیاری کند و با ارائه نمایش‌های زیبا، همگان را متحیر کند. در سن هفت سالگی در مراسمی با حضور مسئولین رده بالای مملکتی آن زمان یعنی سال ۱۳۵۶ توانست در عرض سه دقیقه ۳۰۰ دور به دور خود بچرخد و با اجرای حرکات منحصر به‌فرد، بازوبند پهلوانی کشور را از آن خود کند.
از آن روز به بعد، تصاویری با عنوان «پهلوان کوچولوی کشور سعید طوقانی» زینت بخش زورخانه ها و نشریات ورزشی شد.
مهدی طوفانی برادر شهید گفت: سعید در جریان اوج‌گیری مبارزات شاهنشاهی و در آستانه انقلاب به نشانه اعتراض به رژیم شاه، ورزش را کنار می‌گذارد و نامه‌ای به امام خمینی (ره) می‌نویسد که در روزنامه اطلاعات چاپ می‌شود. او در آن نامه می‌نویسد «اینجانب پهلوان کوچولوی پایتخت به حمایت از امام خمینی و اعتراض به وضع موجود فعلاً ورزش را کنار می‌گذارم.»
با شروع جنگ تحمیلی در مهر سال ۱۳۵۹، که فقط ۱۱ ساله بود بر رفتن به جبهه اصرار می‌کرد، چرا که نمی‌توانست بماند و شاهد باشد که برادران بزرگترش علی، محمد و حمید به جبهه بروند و او در خانه باشد.
مجروحیت علی و به دنبال آن مفقود شدن محمد در عملیات والفجر یک، در بهار سال ۶۲، سعید مصمم شد تا جای برادرانش را در جبهه پر کند و سرانجام با اصرار فراوان توانست همراه پدرش و گروهی از ورزشکاران باستانی، برای اجرای ورزش در حضور رزمندگان اسلام، راهی جبهه شود.
او با دستکاری شناسنامه خود و بالا بردن سنش، توانست در بهار سال ۱۳۶۳، راهی جبهه‌ها شود و با حضور در پادگان دوکوهه، به همراه شهید «عباس دائم الحضور» توانست رزمندگان را به ورزش باستانی جذب کند و با بهره گیری از کمترین امکانات، یک زورخانه در اردوگاه برپا کند که بعد از شهادت او نیز ورزش باستانی در جبهه‌ها از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود.
حضور در کنار رزمندگان گردان میثم لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) در عملیات بدر در زمستان سال ۱۳۶۳، بقدری برای او مهم بود که باوجود بیماری شدید، از بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک خود را به راهیان نبرد رساند و توانست به عنوان پیک و پیام رسان فرمانده در عملیات حضور پیدا کند.
در ۲۲ اسفند هنگامی که رزمندگان عازم شرق دجله بودند، سعید با وجود ناراحتی جسمی، دلیرانه و دلسوزانه مسئولیت خود را به انجام می‌رساند که دوستانش متوجه شدند این پهلوان از ستون نیروها جدا شد. فرمانده گروهان که به او نزدیک شد، متوجه شد گلوله تیربار سنگین دوشکا شکم او را دریده است و لحظه ای بعد سعید زانو بر زمین زد و به دیدار پروردگار شتافت.
مهدی برادر شهید طوقانی گفت: سعید ۲۲ اسفند ۱۳۶۲ در عملیات بدر در منطقه مجنون شهید می‌شود و پیکرش همان جا می‌ماند و عاقبت بعد از ۱۰ سال استخوان‌های برادر پهلوانم را برای پدر و مادرم آوردند.
نظر شما