به گزارش ایرنا، تاریخ همواره سرنخ‌هایی را برای شناخت و درک بهتر آنچه در امروز اتفاق می‌افتد، در اختیارمان قرار می‌دهد. پیچ و خم‌های مسیر تاریخ با اتفاق‌های ریز و درشت در گذر زمان تغییر یافته و هر رخداد به نوعی در رقم زدن وضعیت ژئوپلیتیک حال حاضر تاثیرگذار بوده است. آسیا و اقیانوسیه که سهم قابل توجهی از وسعت این کره خاکی را به خود اختصاص داده، همانند دیگر نقاط دنیا تحولات مهم و تاثیرگذاری را از سر گذرانده است.
در این گزارش سعی داریم تا با شرحی از چندین رویداد تاریخی در بازه زمانی ۲۰ تا ۲۶ آوریل (اول تا ۷ اردیبهشت)، سرنخ‌هایی را از چگونگی شکل‌گیری سیاست‌ها و جغرافیای امروز منطقه آسیا و اقیانوسیه در اختیار مخاطب قرار دهیم.
تسخیر منطقه موتوبو ژاپن در نبرد اوکیناوا توسط آمریکا
نبرد اوکیناوا با نام رمز عملیات کوه یخ، نبردی بزرگ در «جنگ اقیانوس آرام» بود که در جزیره اوکیناوا و میان ارتش آمریکا و ارتش امپراتوری ژاپن شکل گرفت. این نبرد از ۱ آوریل تا ۲۲ ژوئن ۱۹۴۵ (۱۲ فروردین تا اول تیر ۱۳۲۴) ادامه داشت. تهاجم ابتدایی آن بزرگترین حمله آبی خاکی در جبهه اقیانوس آرام در جنگ جهانی دوم بود. یکی از مهم‌ترین تحولاتی که باعث پیشرفت نیروهای آمریکایی در استان اوکیناوا ژاپن شد، تسخیر منطقه موتوبو در غرب این استان توسط آمریکا در تاریخ ۲۱ آوریل (اول اردیبهشت) همان سال بود.
اوکیناوا جمعیتی زیاد داشت که بالغ بر ۱۵۰ هزار نفر آنها در زمان نبرد کشته شدند. متفقین قصد استفاده از اوکیناوا به عنوان سکویی برای اجرای عملیات سقوط ژاپن را داشتند که پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناکازاکی در اوت ۱۹۴۵ (مرداد ۱۳۲۴) و اعلان جنگ اتحاد جماهیر شوروی به ژاپن این کشور تسلیم شد و جنگ جهانی دوم به پایان رسید.
بمبگذاری شبه نظامیان در سریلانکا با دست‌کم ۳۵۰ کشته و زخمی
یک بمب قوی در ساعت پر رفت و آمد روز ۲۲ آوریل ۱۹۸۷ (۲ اردیبهشت ۱۳۶۶) در کلمبو در سریلانکا منفجر و به کشته شدن دست‌کم ۱۵۰ نفر و زخمی شدن ۲۰۰ نفر دیگر منجر شد. مقام‌های سریلانکا گروه شبه نظامی جدایی طلب «ببرهای تامیل» که توسط ۳۲ کشور یک گروه تروریستی شناخته شده بود را مسئول این حادثه مرگبار دانست.
بر اثر نبرد نیروهای ارتش سریلانکا و ببرهای تامیل که گروهش در مه سال ۱۹۷۶ (اردیبهشت- خرداد ۱۳۵۵) برای ایجاد یک ایالت مستقل در شمال و شرق سریلانکا پایه‌گذاشته شده بود، ۲۵۰ هزار نفر آواره شدند. این نبردها که از سال ۱۹۸۳ (۶۲-۱۳۶۱) جریان داشت، ۷۰ هزار قربانی گرفت. ببرهای تامیل سال‌ها برای استقلال خود جنگیدند و در این راه افراد بسیاری هم کشته شدند. آنها بعد از ۲۶ سال نبرد نظامی سرانجام تسلیم دولت شدند و سلاح‌های خود را بر زمین گذاشت.
پایان گروگان‌گیری ۱۲۶ روزه سفارت ژاپن در پرو
۱۷ دسامبر ۱۹۹۶ (۲۷ آذر ۱۳۷۵)، ۱۴ عضو «جنبش انقلابی توپاک آمارو» پرو در لیما پایتخت این کشور، صدها دیپلمات عالی رتبه، مقامات دولتی و نظامی و مدیران تجاری در سفارت ژاپن را به گروگان گرفتند. آنها خود را به عنوان مهمان جشن تولد ۶۳ سالگی امپراتور آکیهیتو در محل اقامت رسمی سفیر ژاپن جا زده بودند.
توپاک آمارو اعتقاد داشت که ژاپن با حمایت از آلبرتو فوجی مورو رییس جمهوری پرو سبب ایجاد شکاف طبقاتی در این کشور شده بود. فوجی مورو که از سال ۱۹۹۰ برای دو دوره متوالی به عنوان ریاست جمهوری پرو انتخاب شد، از مهاجران ژاپنی تبار بود.
جنبش انقلابی توپاک آمارو گروگان‌های زن را در شب اول آزاد کرد و اکثر خارجی‌ها پس از پنج روز تهدید مداوم به مرگ، از سفارت خارج شدند. پس از ۱۲۶ روز گروگان‌گیری، مابقی مقامات در ۲۲ آوریل ۱۹۹۷ (۲ اردیبهشت ۱۳۷۶) در یورش کماندوهای نیروهای مسلح پرو آزاد و تمام گروگان‌گیرها کشته شدند.
بمباران کامبوج توسط آمریکا در جریان جنگ ویتنام
بمب افکن های B-۵۲ آمریکایی از اهداف خود در ویتنام جنوبی منحرف شدند تا برای اولین بار در جنگ ویتنام به پایگاه‌های کمونیست‌ها و مناطق تدارکاتی در کامبوج حمله کنند. این بمب‌ها در حالی که قرار بود نیروهای کمکی «ویت کنگ» ویتنام را هدف قرار دهد، غیرنظامیان بی‌گناه را در کامبوج که در آن زمان رسما در جنگ بی‌طرف بود، به وحشت انداخت.
نیکسون رئیس جمهور وقت ایالات متحده در جلسه شورای امنیت ملی در ۱۵ مارس ۱۹۶۹ (۲۴ اسفند ۱۳۴۷) این مأموریت تحت عنوان «عملیات منو» (Operation Menu) را تأیید کرد. در مجموع ۳ هزار و ۶۳۰ پرواز بر فراز کامبوج صورت گرفت و ۱۱۰ هزار تن بمب در طی یک دوره ۱۴ ماهه بر سر این کشور ریخته شد که به نوشته تارنمای «هیستوری» تا اواخر آوریل ۱۹۷۰ (اردیبهشت ۱۳۴۹) ادامه داشت. با وجود هزینه‌های سنگین ایالات متحده در جریان جنگ ویتنام و جنگ داخلی کامبوج در نهایت واشنگتن شکست راهبردی سختی را در چارچوب جنگ سرد متحمل شد.
قطع روابط دیپلماتیک شوروی و استرالیا به علت «ربوده شدن» عضو سفارت شوروی
اتحاد جماهیر شوروی روابط دیپلماتیک خود با استرالیا را در تاریخ ۲۳ آوریل ۱۹۵۴ (۳ اردیبهشت ۱۳۳۳) در اعتراض به «ربوده شدن» ولادیمیر ام. پتروف، دبیر سوم وقت سفارت شوروی در کانبرا قطع کرد. پتروف خود را به عنوان مامور جاسوس شوروی معرفی و دو هفته پیش از قطع روابط از دولت استرالیا درخواست پناهندگی سیاسی کرده بود. شوروی به همه اعضای سفارت استرالیا دستور داد تا روسیه را ترک کنند.
پتروف در سال ۱۹۵۱ توسط وزارت امور داخلی روسیه به استرالیا فرستاده شد. کار او در آنجا استخدام جاسوسان و مراقبت از شهروندان شوروی و کسب اطمینان از این بود که هیچ یک از اتباع شوروی در خارج از کشور پناهندگی نمی‌گیرند. اما در نهایت خود او پناهنده سیاسی در استرالیا شد.
بیش از ۳ هزار کشته در ریزش ساختمانی در بنگلادش
۲۴ آوریل ۲۰۱۳ (۴ اردیبهشت ۱۳۹۲) ساختمان «رانا پلازا» در منطقه داکا بنگلادش فروریخت که در نتیجه آن یک‌هزار و ۱۳۴ نفر کشته و تقریبا ۲ هزار و ۵۰۰ نفر زخمی شدند. این مرگبارترین گسیختگی سازه‌ای در تاریخ مدرن بشر، و همچنین مرگبارترین فاجعه صنعت نساجی در تاریخ و مرگبارترین حادثه صنعتی در تاریخ بنگلادش در نظر گرفته می‌شود.
این ساختمان دارای پنج کارخانه پوشاک، یک بانک و آپارتمان‌های مسکونی بود. در سال ۲۰۰۶ این ساختمان بدون مجوزهای لازم و در محلی که قبلا آبگیر در آنجا بوده، ساخته شده بود.
نظر شما