مریم جلالی روز دوشنبه در گفت‌وگوی اختصاصی با ایرنا عنوان کرد: پرونده شهر رشت برای رشته رشتی دوزی و روستای بوحیری شهرستان دشتی بوشهر برای عبابافی تکمیل و ارزیابی شده تا در نوبت بعد به ثبت جهانی برسد.
وی افزود: بسیاری از شهرها و روستاهای ملی صنایع دستی کشور در حال تدارک برای تهیه پرونده ثبت جهانی خود هستند و پرونده یزد نیز به عنوان شهر زیور آلات کامل شده است.
معاون وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اظهار کرد: ایران سرزمین هزار رنگ است و هر نقطه آن قابلیت جهانی شدن رادارد اما سهمیه‌ای که یونسکو برای هر کشور اختصاص داده، محدود است و به گونه ای نیست که بتوانیم همه این شهر و روستاها را ثبت جهانی کنیم.
جلالی با بیان اینکه این رویداد یک سال در میان برگزار می‌شود،ادامه داد: در دوره گذشته موفق شدیم دزفول را به عنوان شهر جهانی کپوبافی و کاشان را به عنوان شهر جهانی منسوجات سنتی ثبت کنیم.
ثبت جهانی صنایع دستی امتیاز نیست بلکه مسئولیت است
وی گفت: تفاوت ثبت جهانی صنایع دستی با ثبت میراثی این است که ثبت‌های میراثی برای محافظت و مراقبت هستند اما ثبت صنایع دستی برای توسعه آن است؛ بنابراین تعداد بازار، تعداد کارگاه‌ها و تعداد شاغلان آن رشته در یک شهر یا روستا بسیار برای شورای جهانی صنایع دستی اهمیت دارد.
معاون صنایع دستی وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ادامه داد: ثبت جهانی صنایع دستی نوعی تقویت و توجه را به دنبال دارد و نشست شهرها و روستاهای جهانی ایران به انتقال تجارب آنها کمک می‌کند.
جلالی اظهار کرد: ثبت جهانی شدن یک امتیاز نیست بلکه بلکه مسئولیت است و این امر اهمیت بالایی در توسعه صنایع دستی دارد.
شهرهای و روستاهای جهانی صنایع دستی کشور را بشناسیم
وی بیان کرد: در زمان حاضر کشور ایران ۱۴ شهر و ۲ روستای جهانی صنایع دستی دارد. شیراز و اصفهان به عنوان شهرهای جهانی صنایع دستی و کاشان در منسوجات سنتی، تبریز در رشته فرش، مشهد در گوهرسنگ‌ها، دزفول در کپو بافی، زنجان در ملیله، سیرجان در رشته گلیم، میبد با زیلو، مریوان با کلاش، لالجین با سفال، آباده با منبت و ملایر با مبلمان منبت، ۱۳ شهر جهانی صنایع دستی ایران هستند.
جلالی اضافه کرد: خراشاد خراسان جنوبی با تو بافی، کلپورگان سیستان و بلوچستان در رشته سفال و قاسم آباد گیلان در چادرشب بافی نیز روستاهای جهانی صنایع دستی کشور هستند.
نظر شما