روزی به نام کرمانشاه

به گزارش خبرنگار ایرنا، نام کرمانشاه با تاریخ ایران گره خورده است و آثار باستانی بیشمار این منطقه نشان از اهمیت آن در طول تاریخ دارد، اینجا سرزمین مردمانی شجاع و سختی کوشی است که در گزند حوادث روزگار همچون کوه بیستون محکم و استوار پا برجا مانده است.

مردمان سرزمین شیرین و فرهاد همچون کوه های ایستاده اش همواره در برابر دشمنان از ایران و مردمانش دفاع کرده اند و در تاریخ هشت ساله دفاع مقدس نیز باز هم کرمانشاه نام خود را در تاریخ کشورمان جاودانه ساخت.

جنگ تحمیلی با اشغال شهر قصر شیرین در سال ۱۳۵۹ آغاز شد و با عملیات مرصاد در پنجم مرداد ماه سال ۱۳۶۷ در کرمانشاه به پایان رسید.

بنا بر اسناد رسمی جنگ تحمیلی، در استان کرمانشاه، در مجموع نزدیک به ۳۱ هزار نفر به عنوان نیروی نظامی در جنگ شرکت کرده‌اند یا در نتیجه آن شهید و یا مجروح شده‌اند.

مردم این استان ۳۰ هزار ایثارگر شامل ۹ هزار و ۸۰۰ شهید، ۱۹ هزار جانباز و هزار و ۷۵۰ آزاده تقدیم انقلاب اسلامی کرده است.

همچنین تقدیم ۸۵۰ زن شهیده، ۱۵۵۰ بانوی جانباز و ۷۵۰ شهید زیر ۱۵ سال از سندهای افتخار مردم این استان است، رتبه اول زنان جانباز کشور و دومین استان که بیشترین تعداد زنان شهیده را تقدیم انقلاب اسلامی کرده از آن کرمانشاه است.

بیش از ۲۷ عملیات طی دوران دفاع مقدس در کرمانشاه از جمله مرصاد، بازی‌ دراز، تنگ حاجیان، محمد رسول‌ الله (ص)، والفجر ۱۰، مطلع‌الفجر انجام شده و همچنین شهر نودشه و روستاهای زرده و دیره شهرستان دالاهو در دوران جنگ تحمیلی بمباران شیمیایی شدند.

به گواه تاریخ، استان کرمانشاه به عنوان نقطه آغاز و پایان جنگ تحمیلی در یاد و خاطره ملت ایران و به ویژه پیشکسوتان دفاع مقدس ثبت و تا همیشه‌ روزگار، همواره متجلی است و نقش جان فشانی‌های مردم این سرزمین بر هیچ انسان منصف و صاحب خردی پوشیده نیست.

اما مرصاد آخرین زخمی بود که کرمانشاه از جنگ هشت ساله ویرانگر برداشت و در مقابل حمله ناجوانمردانه با نام فروغ جاویدان عملیات مرصاد صورت گرفت.

این عملیات پاتک نیروهای نظامی ایران در پاسخ به عملیات فروغ جاویدان بود که سرانجام در پنجم مرداد ماه ۱۳۶۷ با رمز «یا علی» و در منطقه اسلام‌آباد و کرند غرب در استان کرمانشاه و با فرماندهی «علی صیاد شیرازی» آغاز شد.

با اینکه سالهاست که جنگ تمام شده اما آثار زخم های آن همچنان بر تن کرمانشاه و مردمانش باقی مانده است و توسعه نیافتگی این منطقه نسبت به بسیاری از مناطق مرکزی کشور گوه این مدعاست.

آمار بالای بیکاری و پایین بودن سرانه درآمدی در کرمانشاه با سایر شاخص های آسیب های اجتماعی گره خورده است و این سوال پیش می آید که با وجود این همه جانفشانی و از خودگذشتی مردمان این دیار آیا شایسته وضعیت فعلی آن است؟

این در حالی است که ظرفیت های بسیار زیادی در کرمانشاه وجود دارد که اگر به درستی از آنها استفاده شود شاهد چهره بهتری از کرمانشاه لااقل در شاخص اقتصادی می بودیم که لازمه این کار توجه وِیژه دولتمردان و گماشتن نیروهای توانمند، پاکدست و خوش فکر در این خطه است.

وجود مرزهای گسترده با ۲ بخش کرُد و عرب نشین عراق ، منابع آبی فراوان ، زمین های حاصل خیز ، وجود آثار باستانی منحصر به فرد ، طبیعت زیبا و تنوع فرهنگی باید از کرمانشاه چهره ای دیگر می ساخت اما متاسفانه هنوز با ایده آل فاصله فراوانی وجود دارد.

وجود مرزهای پرویزخان، خسروی و سومار و بازارچه های شیخ صله و شوشمی در استان کرمانشاه که ۵۰ درصد حجم کل صادرات کشور به عراق به خود اختصاص داده اند گواه ظرفیت بالای اقتصادی این سرزمین است.

تاسیس منطقه آزاد قصرشیرین نیز فرصتی نوظهور برای این منطقه است تا سهم بسیار پررنگی در فعالیت های اقتصادی کشور ایفا کند که اگر تحریم های بین المللی نبود می توانست به یک مرکز مهم برای ایجاد کارخانه ها و شرکت های بین المللی صادرات محور تبدیل شود.

اما این ظرفیت های مهم از توسعه حمل و نقل بین المللی و به روز مانند قطار همچنان بی بهره است و سالهاست که در طرح ایجاد راه آهن تا مرز خسروی لنگ تامین اعتبار مانده است.

اگر با نگاه مذهبی هم بخواهیم به این منطقه نگاهی داشته باشیم کرمانشاه دروازه عتبات عالیات است و مرز خسروی به عنوان قدیمی ترین مرز کشورمان برای عبور زوار بهترین انتخاب است چرا که مرز خسروی در شهرستان مرزی قصرشیرین در گذشته جزئی از راه ابریشم بوده است و می تواند ایران را به عراق و بندر حلب در سوریه متصل کند.

مرز رسمی خسروی در فاصله ۱۵ کیلومتری قصرشیرین تا بغداد پایتخت عراق ۱۹۰، نجف ۳۸۰، کربلا ۳۰۰، کاظمین ۲۰۳ و تا سامرا ۳۲۶ کیلومتر فاصله دارد و به دلیل مسافت کوتاهی که نسبت به سایر مرزهای کشورمان با شهرهای زیارتی و مهم عراق دارد، کانونی مهمی برای تردد مسافران و زائران ایرانی و عراقی محسوب می شود.

از نگاه گردشگری نیز کرمانشاه بهشت علاقمندان به تاریخ محسوب می شود، وجود کتیبه بیستون و طاق بستان و منظر تاریخی-فرهنگی اورامانات می تواند برای هر گردشگر داخلی و بین المللی جذابیتی منحصر به فرد داشته باشد.

فرهنگ مردمان کرمانشاه با آن لباس های زیبا و رنگارنگ ، رقص، موسیقی و غذاهای سنتی می تواند دل هر گردشگر داخلی و خارجی را به دست بیاورد اما لازمه رونق گردشگری نیز توجه ویژه به زیرساخت های آن است که متاسفانه به کرمانشاه آن گونه که شایسته نام آن است توجه نشده است و این بهشت گردشگری غرب کشور همچنان برای بسیاری از مردمان ایران و جهان ناشناخته باقی مانده است.

اما با تمام کم و کاستی ها کرمانشاه الان در مسیر توسعه قرار دارد و امیدوار به آینده روشن است و اگر چرخ توسعه در این سرزمین شتاب بگیرد روزی خواهد رسید که کرمانشاه از دل بحران ها همچون بیستون بر خواهد خواست و با لبخند به ایران و جهان سلام خواهد کرد.