به گزارش ایرنا ، سید محمد علی افشانی در یادداشت خود با عنوان " ویژگی های دولتمردان دکتر پزشکیان" آورده است : مردم برای رهایی از رانت و تبعیض، دنبال گمشده تاریخی خویشند؛ این گمشده تاریخی عدالت است.امیدوارم راه این سه گروه به دولت آقای دکتر پزشکیان مسدود باشد.
وی اضافه کرد : در شرایطی که مردم دلتنگ و ناامید بودند، قانع ساختن آنها برای حضور در انتخابات دشوار بود، تلاش همه نقش‌آفرینان این رویداد بزرگ، باعث پیروزی آقای دکتر پزشکیان در زمانی شد که جامعه نیازمند آن بود. نتیجه این پیروزی احیای امید نسبی در مردم است و مساله مهم و اساسی این است که چگونه این امید حفظ و گسترش یابد. وفاق ملی، همکاری و همراهی آحاد جامعه، مشارکت و نقش‌آفرینی همه ارکان نظام به میزانی که از ظرفیت نظام را در اختیار دارند برای حل مشکلات عدیده پیش روی دولت ضروری است.
شهردار سابق تهران در یادداشت خود به گفته سعدی شیرازی استناد کرده و می گوید : به نوبتند ملوک اندرین سپنج سرای/کنون که نوبتِ توست ای ملک به عدل گرای…
گذشته را بگذاریم و به آینده بنگریم و بیندشیم:
به دشواری‌های پیش روی دولت
به فرزندان‌مان که جلای وطن می‌کنند
به معلمان‌مان که با دشواری‌های زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند
به پرستاران و متخصصان‌مان که وطن را ترک می‌کنند و به دیار غربت می‌روند…
به موفقیت دولت بیندیشم؛ دولت را تنها نگذاریم و به دولت کمک کنیم. اولین کمک ما این است که دست از سهم خواهی برداریم تا رییس‌جمهور بتواند در آرامش و بدون نگرانی از دلخوری این و آن دولتمردان هم‌سنخ و همراه خود را انتخاب کند تا فردا پاسخگوی مردمی باشد که وامدار آنهاست. تنها توقع و مطالبه ما این باشد که دولتمردانی توانمند و باتجربه و باحیا انتخاب کند. امیرمومنان علی (ع) در عهدنامه مالک اشتر تأکید کردند کارگزاران را از آدم‌های باتجربه و باحیا انتخاب کن (و توخ منهم اهل التجربه و الحیاء) تجربه معلوم است، حیا یعنی دست در بیت‌المال نبردن، یعنی تبعیض روا نداشتن، یعنی رانت ایجاد نکردن.
از زبان فردوسی می گویم کسانی را انتخاب کنید که به دنبال زراندوزی و افزایش ثروت و خویشی کردن با گنج و ضعیف و بی‌هنر نباشند.
فردوسی هزار سال پیش سروده است سه عامل باعث سقوط حکومت‌هاست:
سر تخت شاهی بپیچد سه کار/ نخستین ز بیدادگر شهریار
دگر آنک بی‌سود را برکشد/ ز مرد هنرمند سر درکشد
سه دیگر که با گنج خویشی کند/ به دینار کوشد که بیشی کند
افشانی در خاتمه یادداشت کوتاه خود اضافه می کند که به تجربه بشری آموختیم که بدون آزادی، عدالت تحقق پیدا نمی‌کند؛ تنها راه رسیدن به عدالت از آزادی می‌گذرد، انتظار عدالت منهای آزادی مثل انتظار باران منهای ابر است.
نظر شما