پیاده‌روی دلدادگان اربعین حسینی در تهران+ فیلم

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، هر سال افرادی که به هر دلیلی از سفر به کربلا و زیارت حرم امام حسین (ع) جا مانده اند، در تهران به شکلی سعی می‌کنند خود را در همان حال و هوا قرار دهند.

امروز، یکشنبه چهارم مرداد ۱۴۰۳ همزمان با اربعین امام حسین (ع) دلدادگان و جاماندگان اربعین حسینی به یاد پیاده‌روی اربعین از نجف به سوی کربلا، مسیری ۱۳ کیلومتری از میدان امام حسین (ع) تا حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) را با پای پیاده طی می‌کنند.

این مراسم از ساعت ۵ و ۳۰ دقیقه صبح روز اربعین از میدان امام حسین (ع) با قرائت زیارت اربعین آغاز شده و سپس عزاداران حسینی حرکت خود را از ساعت هفت صبح آغاز کردند.

علاوه بر مسیر اصلی، ۶ مسیر فرعی از ورامین و قرچک، باقرشهر، کهریزک، شمال و جنوب بزرگراه شهید رجایی، سلمان فارسی و چهاردانگه برای این مراسم عظیم در نظر گرفته شده است. در طول مسیر پیاده روی جاماندگان اربعین بیش از ۲ هزار موکب مردمی برپا شده و خدمات مختلفی به شرکت کنندگان در این همایش عظیم ارائه می‌کنند.

جمعیت عزادار از پیر و جوان از ساعات ابتدایی امروز به سیل دلدادگان حسینی می پیوندند تا خود را به حرم سیدالکریم در شهرری برسانند؛ چرا که در روایتی آمده است هر کس حضرت عبدالعظیم را در ری زیارت کند، امید است که از ثواب زیارت امام حسین(ع) بهره مند شود. به همین دلیل شیفتگان و عاشقان حسینی که امسال نتوانستند در مراسم پیاده روی اربعین حسینی به کربلا بروند، خود را به این مراسم می رسانند. 

امکانات مختلف شهری در قالب موکب ها و غرفه ها از عزاداران پذیرایی می کنند. حضور پلیس و امدادگران هلال احمر نیز در کنار سایر نهادها مشغول خدمت رسانی به عزاداران اربعین هستند. 

خبرنگار ایرنا گزارش داد: مقداری از میدان امام حسین(ع) به سمت پایین حرکت می‌کنم. دو خانم مسن روی یکی از صندلی‌های پیاده‌رو نشسته اند و عصای خود را که چهار پایه دارد به صندلی تکیه داده اند و نظاره گر مردمی هستند که پرچم به دست به سمت حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) حرکت می‌کنند. نزدیکشان می‌شوم و شروع به صحبت می‌کنیم. می‌گویند که دوست دارند همراه مردم در این مسیر راه بروند اما توان انجام این کار را ندارند و با تماشای مردم، حس و حال آن‌ها را می‌گیرند. 

یکی از خانم‌ها می‌گوید «پسرم، صبح ما را به اینجا آورد و قبل از اذان ظهر برای بردن ما به خانه باز می‌گردد.» متوجه می‌شوم که دو خواهر هستند که همسرانشان را از دست داده اند و این سال‌ها مواظب هم هستند. 

مقداری بیشتر از میدان دور می‌شوم. به تعداد دلدادگان حسینی افزوده شده و به آرامی به سمت شهرری راه می‌روند. به نظر می‌رسد برخی تجربه بیشتری دارند، زیرا کلاه و چفیه به سر کردند تا از خود در برابر نور آفتاب محافظت کنند. به یکی از آنان سلام می‌کنم؛ کارمندی است که نتوانسته برای رفتن به کربلا و حضور در پیاده روی اربعین مرخصی بگیرد. او می‌گوید «چندین سال بود که مرتب برای اربعین به کربلا می‌رفتم اما امسال نتوانستم و برای همین امروز به اینجا آمدم». 

به گفته او خیابان‌های تهران هم رنگ و بوی کربلا به خود گرفته و با وجود فعالیت موکبان، حال و هوای پیاده‌روی اربعین در تهران جاری است. 

یک روحانی را می بینم در حالی که کالسکه ای را هل می‌دهد و یک دختر تقریبا هفت ساله و یک پسر ۱۲ ساله دنبال او می‌روند. وقتی درباره چرایی این راهپیمایی با حضور کودکان می‌پرسم، می‌گوید که مادر خانواده در بیمارستان بستری است و فرزندان از او خواستند تا این روز را برای مادرشان پیاده‌روی کنند تا خداوند شفای او را بدهد.