به گزارش خبرنگار ایرنا، هر ساله با فرا رسیدن نیمه دوم شهریورماه اولین گروه از پرندگان مهاجر در آسمان این استان به پرواز درآمده و در تالاب ها و آب بندانهای مازندران فرود می آیند. آب‌بندان‌ها و تالاب‌های مازندران با توجه به موقعیت گذرگاهی این استان برای بخشی از گونه‌های پرندگان مهاجر و همچنین ورود دسته‌هایی از پرندگان زمستان‌گذران، از شهریور ماه میزبان پیش قراولان مهاجر هستند.
دسته‌های گونه‌های مختلف پرندگانی که در تالاب‌های سایر نقاط کشور جوجه‌آوری دارند و برای رسیدن به محل زمستان‌گذرانی از مازندران عبور می‌کنند در تالاب‌ها و آببندانهای مازندران اقامت موقت دارند که در شهریور ماه اولین گروه ها در تالاب میانکاله و تالاب های دیگر مازندران فرود می آیند.
گرمایش زمین و خشکسالی های سالهای اخیر سبب شد که زمان مهاجرت پرندگان دستخوش تغییر شود تا جایی که در سال گذشته ۱۶ شهریور اولین گروه پرندگان مهاجر خود را به مازندران رساندندو شرایط جوی سال گذشته این استان به گونه ای رقم خورد که پرندگان مهاجر ۲ هفته زودتر از سال های گذشته آسمان مازندران را به مقصد سیبری ترک کردند.
فرود پرندگان مهاجر و ماندگاری آنها در یک استان به شرایط تغذیه ای مناسب آنها بستگی داردکه بارش های اواخر تابستان و پاییز این شرایط مطلبوب را برای آنها فراهم خواهد کرد.
هر چند بارش های سیلابی پاییز سال گذشته در مازندران خسارت های را برای زیر ساخت های این استان به همراه داشت اما این امر سبب شد سطح آب میانکاله بالا بیاید و ده ها هکتار از ساحل این تالاب دوباره به زیر آب رود که این اقدام برای برخی از گونه های کنار آبزی بسیار شوق آفرین و مغذی بود.
بارش های پاییزی سال گذشته سبب شد در مجموع همانند دوسال قبل حدود ۲۵۰ هزار بال پرنده مهاجر به مازندران سفر کنند و در آمار این پرندگان در ۲ سال گذشته تغییری حاصل نشود.
در این پیوند رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست بابل گفت: ۲۰۷ تالاب و آب بندان مازندران همزمان با پایان برداشت ارقام برنج مهیای میزبانی از پرندگان مهاجر زمستان گذران شده است.
حسین حیدرپور روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگاران با بیان این که، همه ساله آب بندان های بابل میزبان گونه‌های مختلف پرندگان از جمله اردک‌سانان، قوها، چنگرها و مرغ‌های ماهی‌خوار است، افزود: البته شرایط مهاجرت پرندگان به شرایط آب و هوایی بستگی دارد که با سرد شدن هوا حضور تعداد بیشتری از پرندگان را خواهیم داشت.
وی اظهار کرد: کشت اول برنج و تداوم آن برای کشت دوم سبب شد بسیاری از آب بندانهای این استان ذخیره آبی آنها به شدت کاهشی و کم عمق شود.
این مقام مسوول ادامه داد: با توجه به این که برای کشت دوم برنج برداشت آب از چاه ها ممنوع شد و استفاده از روان آب و آب بندانها آزاد است این امر سبب کاهش بیش از اندازه آب در آب بندانهای مازندران می شود.
وی گفت: بارش های سنگین اواخر تابستان و پاییز سبب خواهد شد که آب بندانها و تالاب های این استان دوباره سیراب شده و این امر با استقبال پرندگان مهاجر مواجه خواهد شد.
حیدرپور با بیان این مطلب که در سال گذشته نگرانی های شدیدی در خصوص کم آبی آب بندانهای و تالاب های استان وجود داشت، اظهار کرد: هر چند سیلاب های پیاپی پاییز سال گذشته در شرق، مرکز و غرب مازندران خسارت های به بار آورد اما تالاب ها و آب بندانهای استان مملو از آب شد.
وی گفت: بدون تردید بارش های پاییزی در مازندران بیشترین اثر بخشی را برای تالاب میانکاله خواهد داشت چرا که پسروی های پی در پی آب خزر از گستره آبی این تالاب که به بهشت پرندگان شهرت دارد کاسته است.
این مقام مسوول ادامه داد: سیلاب پاییز سال گذشته در شرق مازندران نه تنها در تراز آب میانکاله تاثیر داشت بلکه دشت بزرگ تالاب هم توسط این سیلاب‌ها به همراه بارش شدید شست و شو شده و حجم زیادی از رطوبت به ۳۲ هزار هکتار از اراضی خشک شده میانکاله تزریق شد.
تالاب میانکاله به علت پسروی آب خزر این روزها حال و روز خوشی ندارد و ۳۲ هزار هکتار از سطح تالاب میانکاله کاهش پیدا کرد و از ۵۲ هزار هکتار گذشته به ۲۲ هزار هکتار فعلی رسیده که بر این اساس صاحبنظران ا سیلاب‌ها را برای تالاب میانکاله اثربخش می دانند.
در دنیا ۴۲ نوع تالاب وجود دارد که از این تعداد ایران دارای ۴۱ نوع آن است و تالاب های ساحلی همانند میانکاله از جمله آن است و تالاب‌های داخلی همانند ارومیه نوع دیگری از آنها محسوب می شود، در جهان یک نوع تالاب خاص هم وجود دارد که بی‌نظیر است و آن هم آببندانهای استان مازندران هستند که به دلیل اینکه کنوانسیون رامسر در مازندران ثبت شد این نوع تالاب نیز وارد لیست جهانی شده است و از جمله ۴۲ نوع تالاب ثبت شده جهانی هستند.
سیلاب‌ها در مازندران برای تمامی این آب بندانها به خصوص میانکاله که شرایط حادتری دارد مفید است و این بارش‌ها تراز آب تالاب را افزایش می‌دهند.
بر اساس بررسی هایی که چهره های علمی انجام داده اند وسعت میانکاله در حوزه مازندران در سال ۱۳۷۳ به میزان ۵۵ هزار هکتار بود و براساس آخرین برآوردهایی که در کارگروه احیای میانکاله انجام شد این وسعت به ۲۲ هزار هکتار یعنی کمتر از نصف کاهش یافته که این امر تاثیرات فراوانی در کاهش حضور پرندگان مهاجر در مازندران داشته است.
آمار مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر هم از کاهش ۲ متری سطح آب این دریا از سال ۱۳۷۵ تاکنون خبر می دهد و در سال های گذشته سطح آب این دریا ۲۶ سانتی‌متر کاهش یافته است.
نظر شما