حسن اسدی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: به تدریج از سینمای حقیقی خود دور میشویم؛ سینمایی داریم امروز که فقط یک قشر خاصی میروند و کارهایمان هم شده یک کار خاص، طنز و کمدیهای سطحی. حتی برخی از این کمدیها را نمیشود با اعضای خانواده نشست و دید.
اسدی ادامه داد: من خودم خیلی از سینمای جدی و هنری فاصله گرفتم. اما این سینما (سینمای گیشهای) هست و مخاطب و فروشهای میلیاردی هم دارند. ما با کمیت غالب بر کیفیت مواجه شدیم.
بازیگر «گاندو» تصریح کرد: اکنون بسیاری از کسانی که میخواهند دنبال بازیگری بروند بهویژه جوانان، تصورشان فقط این است که بشوند جزو سوپراستارهای ما و درآمدهای خیلی زیادی داشته باشند درحالیکه این برای هر کسی اتفاق نمیافتد.
اسدی همچنین در این باره که دلیل راه نیافتن بازیگران تئاتر به کارهای تصویری بهویژه سینمایی چیست؟ اظهار داشت: الان، درواقع، چینش بازیگران فیلمها و سریالها مخصوصا برای پلتفرمها و سینما تابع قوانین خاصی است که افراد خیلی حرفهای هم نمیتوانند به آن راه پیدا کنند، چه برسد به بازیگران خوب و توانمند.
آیا مافیای سنگینی در سینما برقرار است که شاهد حضور کم بچههای تئاتر هستیم؟
بازیگر فیلم سینمایی «مستانه» درباره این که آیا مافیای سنگینی در سینما برقرار است که شاهد حضور اندک بچههای تئاتر هستیم؟ خاطرنشان کرد: یک ضوابط پیچیدهای است که فقط یک عده ظاهرا امکان ورود دارند و این همه بازیگر با تجربه واقعا باید حسرت بخورند و مخصوصا در مورد فیلمنامههایی که گویی مانند یک کارت پانچ شده است و بر اساس آن فیلمنامهها نوشته و ساخته میشود و عده کاملا مشخصی ورود کرده و مرتب هم کار میکنند. عدهای هم که با وجود استعدادهای خوب، خیلی سخت است که بتوانند به سینما راه یابند.
اساسا با سینما شروع کردم
اسدی که بعد از چهار دهه فعالیت، همچنان در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون به کار خود ادامه میدهد در پاسخ به این پرسش که اکنون خود را در کجای سینمای ایران میبینید؟ گفت: من اساسا با سینما شروع کردم. البته از دوران دبستان، تئاتر کار میکردم؛ از محله و خانه فرهنگ محله تئاتر را از ۱۸ سالگی آغاز کردم. البته یک تجربه خیلی دوری در دوران دبستان دارم که ۱۰، ۱۱ ساله بودم و خودم را بیاختیار روی صحنه تئاتر دیدم. یک اجرایی انجام شد، ادامه نداشت تا دبیرستان و خانه فرهنگ محله و امثال اینها.
اولین کار جدیام یک کار سینمایی با ابراهیم حاتمیکیا بود
اسدی گفت: در این مسیر، کار کردم اما اولین کار جدیام یک کار سینمایی با ابراهیم حاتمیکیا بود که تجربه دوباره با این کارگردان برایم تکرار نشد. بلافاصله در فیلم سینمایی تا مرز دیدار به کارگردانی قاسمی جامی با مجید مجیدی همبازی بودم.
وی افزود: این که کجای سینما قرار دارم؟ خیلی جای خاصی نیستم. مخصوصا من که اساسا با دغدغه شروع کردم. ما تصور میکردیم هر کار هنری و فرهنگی باید پیامی داشته باشد. باید یک حرفی برای گفتن داشته باشد. فقط صرفا کار ساختن نیست. برای تراپی خوب است که بنشیند و بخندد. اما فکر نمیکردیم که به هر هجوی خندیدن، کار درستی است.
نظر شما