به گزارش ایرنا، برنامه اینترنتی اکران به میزبانی روزبه رحیمی‌نژاد و با حضور بابک خواجه پاشا کارگردان آغوش درخت، فرید حاجی کارگردان گوشت تلخ و احسان طهماسبی منتقد سینما از سکوی اینترنتی اکران مدیا پخش شد.
خواجه پاشا درباره ایده فیلم در آغوش درخت گفت: زمانی که شروع به فیلمسازی می‌کنی ایده های صادق‌‍تر، به فیلمنامه شریف منجر می‌شوند و در آغوش درخت از این جنس است. این فیلمنامه یک وظیفه و دغدغه من بود. برخی فیلمنامه می‌نویسند که فقط ساخته شود؛ برای همین تا این اندازه فیلمنامه دروغ داریم.
وی ادامه داد: مشکل از فیلمسازان نیست، شاید صداقتی نسبت به محتوا نیست و ماسک روی برخی فیلم‌ها وجود دارد. فیلمنامه‌نویس باید نسبت به مضمون صادق باشد. مهمانی برای ما آمده بود پسر بچه آنها گفت: کاری کن پدر و مادرم از هم جدا نشوند. احساس کردم او یک وظیفه بر دوش من گذاشت.
این کارگردان با اشاره به لزوم دغدغه‌مندبودن در تولید آثار توضیح داد: هرکسی دغدغه داشته باشد، فیلمش به اصطلاح فیلم می شود. سریال‌های دهه ۸۰ چرا خوب بود؟ زیرا دغدغه‌مند، شفاف و زلال بود. آثار عطاران و مدیری در این سال‌ها از این جنس هستند. این جنس نگرش در آثار تلویزیونی و سینمایی به مرور کمرنگ شد و دلیل این مهم، نگرانی سرمایه‌گذاران است.
وی تصریح کرد: فیلم به حوزه هنری فروخته شد و از ابتدا سرمایه‌گذار نبودند. در تولید فیلم دنبال چهره نبودم و دوست داشتم فیلم دیده شود.
کارگردان در آغوش درخت ضمن تاکید بر آینده‌نگری دولت در فروش فیلم‌های غیرکمدی تاکید کرد: نباید انتظار فروش عجیب از چنین آثاری داشته باشیم. اولویت سینماداران، کسب درآمد است؛ قطعا ما به اندازه تگزاس نمی‌فروشیم، زورمان نمی‌رسد و دولت باید به فکر این اتفاق باشد. من نگران سرانجام سینما هستم و باید بدانیم مضمون را چگونه کنار گیشه بگذاریم.
خواجه پاشا با بیان اینکه سینما در زمان جریان دارد توضیح داد: خیلی از آثار مجید مجیدی را در ادامه در تلویزیون یا جاهای دیگر دیدیم. فیلم باید اجتماع را نقد کند اما حق نداریم حال مخاطب را بد کنیم. مخاطب، اتمسفر تاریکی از آدم های بد را می بیند و هیچ اتفاقی نمی افتد و برخی فیلم های سینمایی ترسناک است؛ چرا یک آدم خوب در خیلی از فیلم ها وجود ندارد و این بین فیلمسازان تکثیر می‌شود. فیلم های کوتاهی که می بینم جز ناامیدی، فلاکت و یاس هیچ نیست.
طهماسبی نیز اظهار کرد: نگاه فیلمساز به سینما شخصی است و مخاطب مختار است فیلمساز را انتخاب کند. نمایش ندادن تلخی ها حاوی تفکر سانتیمانتالیسم نسبت به رخداد است. اگر بخواهیم ابد و یک روز بسازیم نمی‌توانیم نقطه روشن بسازیم، قصه تلخ و زننده است و برای همین برخورد متفاوتی از سوی مخاطبان با این فیلم در سینمای بالا و پایین شهر شد.
طهماسبی با اشاره به واژه سیاه‌نمایی گفت: نمی‌توانیم با سینمای اجتماعی به واسطه نشان‌دادن فلاکت مقابله کنیم به این بهانه که سینما را فانتزی ببینیم. جشنواره های خارجی، فیلم‌هایی با مضامین خاص مطالبه می‌کنند و اسکار نمونه بارز آن است. جشنواره‌های داخلی ما هم از خواجه پاشا می‌خواهند آبی روشن بسازد که فیلم بدی است و رد پای سفارش در آن دیده می‌شود. فیلمساز درآغوش درخت هم به سمتی می‌رود که آبی روشن می‌سازد.
خواجه پاشا نیز افزود: آبی روشن سفارشی نبود و طرح من را اغنا کرد اما در روند پرداخت، فیلمنامه به دغدغه های من نرسید.
این فیلمساز با تاکید بر اینکه باید سینمای ملی داشته باشیم، افزود: تمام قد به احترام خانه دوست کجاست می‌ایستم؛ زیرا این سینما ایرانی و انسانی است. باید شاخص سینمای ملی و سینمای بالنده داشته باشیم؛ چراکه سینمای ما تکراری است.
نظر شما