به گزارش خبرنگار ایرنا ؛ حدود ۴۰ خانوار در ۲ روستای «چم‌نوزده» و «چشمه‌مار» بخش سرفیروزآباد کرمانشاه از داشتن یک پل برای تردد بی‌بهره هستند و باید جان خود را به خطر انداخته و با تیوب وارد رودخانه سیمره برای عبور از عرض آن شوند.
بخش سرفیروزآباد تابعه شهرستان کرمانشاه با حدود ۲ هزار کیلومتر مربع وسعت و بیش از ۳۰ هزار نفر جمعیت در سطح ۲۲۴ روستا یکی از بزرگترین و در عین حال پرجمعیت در بین بخش های ایران است.
اما به اعتقاد اهالی سرفیروزآباد باوجود این توانمندی و مزیت های منطقه هنوز این بخش یکی از مناطق کم برخوردار محسوب می شود و روایت زندگی روستائیان چم نوزده و چشمه مار در همین راستا تعریف می شود.
باوجود تلاش های عمرانی صورت گرفته در سطح منطقه هنوز اهالی این روستاها مجبورند برای تردد از عرض رودخانه از تراکتور، لاستیک، تیوب و یا الاغ استفاده کنند که تاکنون موجب بروز برخی حوادث و حتی مرگ تعدادی از روستائیان شده است.
همچنین برخی تنگناها و کمبودهای رفاهی، بهداشتی، آموزشی و زیرساختی در سطح روستاهای سرفیروزآباد مخصوصا چم نوزده و چشمه مار جذابیت و میل زندگی روستایی را کم کرده است و باعث مهاجرت نسل جدید شده است.
رحیم صفری یکی از اهالی روستای چم نوزده معتقد است شرایط منطقه را برای هر کسی تعریف کنید باور نمی کند ما در چنین وضعیتی زندگی می کنیم.
او ضمن گلایه از وضعیت تردد مردم از رودخانه سیمره می‌گوید که تردد ما بسیار سخت است چراکه وقتی کمی باران ببارد مجبوریم با تیوب و تراکتور تردد کنیم و تا به امروز هم تعدادی از ساکنان این ۲ روستا و جوانان ما حین تردد از رودخانه جان خود را از دست داده اند.
صفری با بیان اینکه بارها برای احداث یک پل بر روی رودخانه سیمره مکاتبه و شکایت کردیم؛ گفت: نمایندگان مجلس و مدیران زیادی قول داده اند مشکل را حل کنند اما هیچ کاری برای مردم این ۲ روستا انجام ندادند.
وی می گوید که انواع و اقسام مشکلات در این ۲ روستا وجود دارد به عنوان نمونه جاده روستا به طول ۱۵ کیلومتر بسیار نامناسب است به نحوی که با موتور و تراکتور هم به سختی امکان تردد در آن وجود دارد.
صفری با بیان اینکه مردم این ۲ روستا از آب غیربهداشتی استفاده می‌کنند گفت که انتظار آبرسانی برای تامین آب شرب سالم خواسته زیادی نیست.
آنچنان که این جوان اهل روستای چم نوزده می‌گوید اهالی این ۲ روستا از نعمت گاز، برق و اینترنت هم بی بهره هستند و (به دلیل فقدان زیرساخت‌ها) تلفن های همراه هم به سختی آنتن دارد.
خدا کند باران نبارد
سایر روستائیان هم با طرح سخنان مشابه گفتند اینها تنها نمونه ای از مشکلات عدیده مردم سرفیروزآباد است؛ جاده کرمانشاه به هلشی که به جاده مرگ معروف است سالانه حدود ۱۰ نفر را به کام مرگ می کشاند که در تناسب با جمعیت منطقه عدد زیادی است ضمن اینکه تاکنون دهها نفر مصدوم و معلول شده اند لذا تعریض و استاندارد سازی جاده مطالبه عمومی مردم است.
علاوه بر جاده اصلی این بخش، آسفالت جاده های روستایی بخش سرفیروزآباد هم تعریف چندانی ندارد و در سه محور روستایی انارک -گلیل، انارک - پشتاله و بان ریوند - گدارپیر که هر کدام حدود ۱۵ کیلومتر است و مردم چند ده روستا از آن تردد می کنند به صورت سنگلاخی و سخت گذر است.
در کنار وضعیت نامناسب جاده ای، مردم حدود ۶۰ روستا در بخش سرفیروآباد کماکان تنش آبی دارند و آبرسانی برای آنها به صورت سیار انجام می شود و رفع این تنش آبی و قطعی مکرر موجب اعتراض و حتی تجمع مردم در فرمانداری کرمانشاه شده است.
اهالی منطقه همچنین گفتند معمولا بارش باران به عنوان یک نعمت بی بدیل خدادادی آرزوی همه است اما اهالی روستاهای چم‌نوزده و چشمه‌مار سرفیروزآباد دعا می کنند اگر هم باران ببارد در حدی باشد که باعث طغیان رودخانه سیمره نشود.
رسول رحیمی بخشدار سرفیروزآباد با تایید مشکلات اهالی منطقه خواستار توجه بیشتر و اختصاص بودجه کافی برای رسیدگی به نیازهای روستائیان منطقه شد.
باوجود تلاش و اصرار خبرنگار ایرنا؛ محمدرضا آمویی فرماندار کرمانشاه تمایلی به گفتگو درباره وضعیت روستائیان سرفیروزآباد نشان نداد.
شهرستان کرمانشاه با یک میلیون نفر جمعیت دارای پنج بخش مرکزی، سرفیروزآباد، کوزران، ماهیدشت و بیلوار است که در بخش سرفیروزآباد با ۲ هزار کیلومتر وسعت، ۲۲۴ روستا با ۳۰ هزار نفر جمعیت و ۶ هزار خانوار دهستان عثمانوند ۵۵ روستا، سرفیروزآباد ۱۱۵ روستا و جلالوند هم ۵۴ روستا دارد.
نظر شما