به گزارش ایرنا ، شهید طیب حاج‌رضایی ۱۱ آبان سال ۴۲ به دلیل مبارزه با رژیم پهلوی، اعدام و در صحن مصلای ضلع شرقی آستان مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) مدفون شد.
بنابر وصیت طیب پیکر او و حاج اسماعیل را در راهروی ورودی حضرت عبدالعظیم دفن کردند تا زائران از روی قبرش عبور کنند. او در وصیت‌نامه خود آورده‌است که هر کس پس از فوتش ادعای طلب داشتن پول از وی داشت، باید به او پرداخته شود و هر کس از بدهکاران اگر بدهی خودش را پرداخت نکرد او از طلب خود گذشت کرده است.
طیب حاج رضایی فرزند حسین علی متولد ۱۲۸۰ شمسی در میدان تره بار تهران به خرید و فروش میوه اشتغال داشت و از میدان داران مشهور سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۴ بوده است.
او با اینکه بارها در درگیری‌ها و نزاع‌ها شرکت داشته و به زندان رفته بود اما روزنه‌های نور ایمان و تعالیم آسمانی در وجود او بود که در اثر یک تحول روحی به نهضت اسلامی پیوست و از کسانی شد که در راه امام خمینی (ره) مبارزه کرد و به شهادت رسید.
در ایران سال‌های قبل و طی قرن‌های گذشته، عشق به اسلام و خصوصا سید الشهداء علیه السلام با خون مردم عجین شده و این عشق به امام حسین علیه السلام را ارزان از دست نمی‌دهند. در دوران رژیم شاهنشاهی نیز چنین بود و حتی مردمی که به ظاهر اخلاق حسنه‌ای نداشتند، روضه و گریه بر سیدالشهداء را یک اصل زندگی خویش می‌دانستند.
مرحوم طیب نیز این گونه بود. او نور حسین علیه السلام را در دل داشت و افتخار او خدمتگزاری در تکیه ها و حسینیه‌ها بود و در ایام عاشورای حسینی تکیه عظیمی به راه می‌انداخت و با دعوت از سخنرانان برجسته به سینه زنی و عزاداری برای امام حسین علیه السلام می‌پرداخت.او حتی با علماء و روحانیون نیز ارتباط داشته و در گزارشات ساواک آمده است که وی به منزل آیت الله کاشانی رفت و آمد داشته است.
در جریان ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شهید طیب به عنوان یکی از محرکهای اصلی شناخته شد و شاه برای تحریف مسیر حرکت مردمی ۱۵ خرداد، از قالب دین و اسلامیت، بسیار می‌کوشید که نهضت را به صورت یک آشوب هرج و مرج طلبانه، و براساس اغراض و هدف‌های مادی جلوه دهد، به همین منظور طیب را دستگیر و روانه زندان کرد و شرط آزادی او را این موضوع قرارداد که وی اعتراف کند برای ایجاد درگیری و تظاهرات و بوجود آوردن بلوا و کودتا، از مرجع تقلید امام خمینی(ره) پول دریافت داشته و اقدام به اغتشاش کرده است.
اما شهید طیب چنین ننگی را به دامن خود نپسندید و برسر ۲ راهی زندگی و مرگ، مرگ جوانمردانه و شرافتمندانه را انتخاب کرد و بارها به دوستانش گفته بود حاضر نیستم به خاطر چند صباحی بیشتر زیستن دامان مرجع تقلیدی را لکه‌دار سازم.
رهبر معظم انقلاب در دیدار با فرزندان شهید رضایی فرمودند «خیلی خوب است که یاد کنم از چهره دو نفر از شهدای عزیزی که حالا کمتر از ایشان یاد می‌شود: مرحوم طیّب و مرحوم رضائی که این دو نفر عزیزانی بودند که مبارزه کردند در این مبارزات نقش داشتند بعد هم شدیدترین انتقام را از اینها دستگاه گرفت و آنها را به شهادت رساند.» ۱۳۶۳/۰۳/۱۸
آیت الله سید علی خامنه ای بر مزار شهیدان حاج رضایی و حاج اسماعیل رضایی فرمود «یکی از بالاترین و با فضیلت‌ترین شهادت‌ها، شهادتی است که پدر شما و مرحوم طیب به آن شهید شدند؛ در دوران غربت، وحشت و اختناق؛ آن هم تنها. یک وقت انسان با هزار نفر به میدان جنگ می‌رود؛ یک وقت انسان، تنها در مقابل دشمن قرار می‌گیرد؛ این یک‌طور دیگر است. دوره اختناق واقعاً خیلی سخت بود؛ به خصوص نسبت به اینها که وضع عجیبی داشتند. خداوند ان‌شاءاللَّه درجاتشان را عالی کند.» ۱۳۷۵/۱۰/۱
سرانجام شهید طیب حاج رضایی و هم رزم شهیدش حاج اسماعیل رضایی که با وی در میدان میوه تره بار (امین السلطان) همکار بود به اعدام محکوم شدند و حکم صادره در تاریخ 11 ابان 42 به مرحله اجرا گذاشته شد.
این ۲ شهید گرانقدر را به شهرری منتقل و شهید طیب در صحن مصلی ضلع شرقی و شهید حاج اسماعیل رضایی را در رواق شهید حاج رضایی به خاک سپردند.
نظر شما