به گزارش ایرنا، در شصتمین یادواره شهیدان «طیب حاجرضایی» و «حاج اسماعیل رضایی» توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ برگزار شد، دبیر جامعه مبلغین تهران، گفت: طیب بر مسلک عیاران و فرهنگ لوطیگری از سجایای اخلاقی برخوردار بوده است، عاشقانه به امام حسین (علیهالسّلام) عشق میورزید و هر محرم دسته بزرگی تشکیل میداد.
حجت الاسلام ادیب یزدی افزود: اکثر کسانی که طیب را میشناختند، معتقدند که طیب بازگشتی همچون حر بن یزید ریاحی داشت.
طیب حاج رضایی (۱۲۸۰ در تهران - ۱۱ آبان ۱۳۴۲ در تهران) از عیاران و باستانی کارهای تهران در دوران سلطنت سلسله پهلوی و از جمله افرادی بود که در ادبیات محاورهای آن زمان به جاهل و یالوطی مشهور بودند.
طیب در محله صابون پز خانه (در اصطلاح عام صام پزخانه) تهران به دنیا آمد. پدر او حسینعلی حاج رضایی از اهالی سگمس آباد (ارتش آباد) از توابع خرقان قزوین بود که پس از مهاجرت به تهران به شغل جمع آوری بوتههای خشک برای نانواییها مشغول بود.
طیب سه برادر به نامهای حاجی مسیح، اکبر و طاهر داشت او از همان ابتدا به ورزش باستانی علاقهمند بود و پس از پایان یافتن دوره سربازی بود که نام او کم کم بر سر زبانها افتاد. طیب از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۲ از میدان داران به نام میوه و تره بار تهران بود و به کار خرید و فروش میوه و تره بار مشغول بود.
طیب پس از بازگشت از خدمت سربازی نامش بر سر زبانها افتاد. بارها به دلیل دعوا و درگیریهای جاهلانه دستگیر و به زندان رفت. وی در سالهای جوانی سابقه خوبی نداشت، از جمله اینکه در سال ۱۳۱۶ به اتهام درگیری و زد و خورد با پاسبان شهربانی به دو سال زندان انفرادی محکوم شد.
در سال ۱۳۱۹ نیز به اتهام نزاع، تحت تعقیب بوده که به قید کفیل آزاد شد. در سال ۱۳۲۲ نیز به پنج سال حبس با اعمال شاقه محکوم و سال ۱۳۲۳ نیز به بندرعباس تبعید شد. او در سال ۱۳۳۲ از کودتاچیان ۲۸ مرداد بود که تاجبخش شاه تلقی میشد. طیب انسانی جوانمرد با منش لوطی و مشتیگری بود و کارش بارفروشی بود. مرحوم طیب حاجرضایی به اتهام مشارکت و همکاری در قیام ۱۵ خرداد در تهران دستگیر و سرانجام به اعدام محکوم شد.
نظر شما