به گزارش ایرنا، هادی حق شناس روز دوشنبه در جلسه کارگروه ساماندهی تالاب بندرانزلی و مدیریت پسماند اظهار کرد: برای احیای تالاب بندرانزلی برنامه هفت ساله‌ای درنظر گرفته شد که هم اینک پنج سال از این طرح می‌گذرد اما راه حل‌های ارائه شده باعث بهبود وضعیت تالاب نشده است.
نماینده عالی دولت در گیلان افزود: به همین دلیل برای بهبود وضعیت تالاب بندرانزلی باید راه‌حل‌های مناسب تری ارائه شود و در نخستین گام باید جلوی ورود پسآب کشاورزی، خانگی و صنعتی گرفته شود تا این رسوبات به تالاب افزوده نشود و از سوی دیگر کار لایروبی نیز ادامه یابد.
وی ادامه داد: هم اینک حدود یک میلیارد مترمکعب رسوب در تالاب بندرانزلی انباشته شده که نمی‌توان این میزان رسوبات را در کوتاه مدت لایروبی کرد؛ اما با جلوگیری از ورود رسوبات جدید و از سوی دیگر ورود سالانه ۲ میلیارد مترمکعب آب ورودی از محل نزولات آسمانی می توان تالاب را احیا کند.
وی اضافه کرد: وضعیت کنونی تالاب انزلی مناسب نیست و با توجه به اضافه شدن پسماندهای خانگی شهرستانهای رشت و بندرانزلی، پسماند کشاورزی و همچنین پسماند شهر صنعتی رشت که آلوده نیز می باشد حدود ۳۶۹ نوع موجودات آبزی و پرندگانی که در این منطقه وجود دارند، در خطر انقراض قرار می گیرند.
استاندار گیلان بیان کرد: همچنین پیمانکاران بخش خصوصی می‌توانند برای انجام پروژه‌های ملی، رسوبات تله‌های رسوبگیر را جمع‌آوری کنند که این امر نیز باعث می‌شود تا رسوبات این تله‌ها کاهش چشمگیری یابد.
حق شناس خاطرنشان کرد: به هر حال برای احیای تالاب بندرانزلی فقط نباید به فکر لایروبی باشیم زیرا هزینه لایروبی بسیار زیاد است و از سوی دیگر ظرفیت برداشت لایروبی بسیار ناچیز است و به همین دلیل باید به فکر سرمنشا باشیم.
وی گفت: روزانه حدود ۸۰۰ هزار مترمکعب پسماندهای خانگی، صنعتی و کشاورزی وارد تالاب می‌شود که باید با راهکارهای عملی از ورود این میزان پسماند به تالاب جلوگیری کنیم تا این پسماندها به رسوبات موجود در این تالاب افزوده نشوند.
تالاب انزلی؛ زیستگاه گونه‌های زیادی از آبزیان، پرندگان و گیاهان و یکی از زیست بوم‌های ارزشمند جهان است که از سال ۱۳۵۴(۱۹۷۵میلادی) در کنوانسیون بین المللی رامسر به ثبت رسید اما نفسش روز به روز تنگ‌تر شد و زخم مدرن شدن بر پیکرش روز به روز عمیق تر گشت.ورود رسوبات و فاضلاب‌های صنعتی، خانگی، بیمارستانی، ضایعات کشتارگاهی، سموم کشاورزی، پسماندها و نخاله‌ها، گیاهان مهاجمی چون آزولا و سنبل آبی، تصرف اراضی و ساخت و سازها در حریم تالاب، آتش زدن نیزارها با هدف تصرف و انتقال آلودگی از دریا و کاهش میزان آب موجود تالاب زخم هایی است که هر بار پیکره تالابی را می خراشد.
زیست بوم طبیعی امروزه با دخالت و بهره وری نامعقول انسان‌ها به بحران دچار شده و محیط زیست گیلان نیز فارغ از این دغدغه نیست؛ چالشی که تنها راهکارش توسعه پایدار و حفظ زمین برای ما و آیندگان است و این انتخاب بیش از حرف نیازمند عمل است.
زیست بومی که قرن ها و از دیرباز گذشتگانمان در آن همدلانه زیسته اند، امروز بیش از همیشه درگیر بدخبرهای زیست محیطی است؛ نه از خشم طبیعت بلکه از زیاده خواهی انسان مدرن، انسانی که تیشه بر دست گرفته و آگاه و ناآگاه به جان ریشه طبیعت افتاده است.
هوا، آب، خاک، گونه‌های گیاهی، حیات وحش و هر آنچه که محیط زیست را می سازد امروز دچار چالش‌های فراوانی شده است و رفع آنها که برای ادامه حیات ضروری است در گرو بازنگری رفتارها و روش های توسعه و روی آوری به توسعه پایدار دور از تخریب، بازآفرینی و ترمیم طبیعت است.
نظر شما