الهه کاکاوند روز سه شنبه با حضور در استودیو خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) استان قزوین اظهار کرد: استان قزوین به واسطه شرایط جغرافیایی و توپوگرافی شامل یکسری رودخانه هایی است که در ۲ حوزه آبریز جریان دارد، بخشی از رودخانه های استان وارد دریاچه سفید رود و سپس دریای خزر شده و بخش دیگر وارد تالاب الله آباد و وارد دریاچه نمک قم می شود.
وی با بیان اینکه طول رودخانه‌های استان قزوین ۲ هزار و ۷۰۰ کیلومتر است، تصریح کرد: ۱۵۰ رشته رودخانه در استان وجود دارد که ۵۰ رشته به شکل پرآب در حوزه سفید رود بوده و مابقی در حوزه دریاچه نمک قرار دارد.
به گفته کاکاوند، رودخانه‌های قزوین نعمت بزرگی برای این استان محسوب می شوند که علاوه بر جاذبه های متنوع باید مورد حفاظت مستمر قرار گیرد تا در کنار جاری شدن سیلاب بتوانیم یک همسزیستی مسالمت آمیز داشته باشیم.
این مسوول بیان کرد: متاسفانه استان قزوین در سال‌های خشکسالی به سر می‌برد و کسانی که در نزدیکی رودخانه هستند می توانند به وضوح آثار آن را در جریانات آبی مشاهده کنند، این درحالی است که جاری شدن سیلاب در سال‌های خشکسالی به مراتب شدیدتر از شرایط طبیعی است و برخی به اشتباه تصور می کنند که سیلابی اتفاق نمی افتد و قادرند آزادانه به ساخت ساز و تغییر کاربری بستر آن اقدام کنند.
کاکاوند ادامه داد: بر اساس اطلاعات ثبت شده جهانی جاری شدن سیلاب در کشورهای خارجی مثل اسپانیا و شیراز و مشهد در کشورمان نشان دهنده اتفاقات ناگوار در شرایط خشکسالی است که می تواند خسارت‌های متعددی را ایجاد کند.
مولف کتاب اطلس رودخانه‌های استان قزوین خاطرنشان کرد: متاسفانه رودخانه‌های استان قزوین در سال‌های توسعه با تهدیدات متنوعی از جمله ساخت و سازهای غیرمجاز در حریم و بستر روبرو بوده است، این درحالی است که از سال ۹۸ تاکنون و پس از وقوع سیلاب در استان، با یک مدیریت جدید و جهشی در حوزه رودخانه‌ها روبرو هستیم که نگاه بهتری را پیش روی مسوولان و مدیران قرار داده است.
کاکاوند با بیان اینکه جلوگیری از دست درازی به رودخانه‌های استان قزوین همواره به عنوان یک اولویت در دستور کار شرکت آب منطقه‌ای قرار دارد، اظهار کرد: به صورت مستمر مسایل مربوط به جاری شدن سیلاب در روستاها و شهرها بررسی شده تا بتوانیم نقاط صنعتی و سکونت شهروندان را مخاطرات جانی و مالی محفوظ نگهداریم.
وی یادآور شد: متاسفانه یکی از مشکلات عدیده‌ای که رودخانه‌های استان قزوین با آن درگیر بوده، برداشت بی رویه شن و ماسه از بستر رودخانه است، درحالی که بهره برداران نباید به رودخانه به چشم معادن نگاه کنند.
نظر شما