حامد پویان در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، درباره «رویای منو بافتی؟» توضیح داد: فیلم روایتی مستند است درباره گروهی از عاشقان و مجموعه‌داران ادوات و لوازم سینمایی که در گذشته خود توقف کرده و حاضر به پذیرش تغییرات امروزی نیستند. این مستند با محوریت آپارات‌بازها در کشور، عشق و علاقه آنها به سینمای قدیمی را روایت می‌کند. داشتن این ادوات لذت خاص داد که درکش برای بقیه سخت است. این افراد مشاغل متفاوتی دارند؛ ولی همه عاشق سینما هستند.
وی افزود: این افراد در گذشته غوطه‌ور هستند و از حس رهایی خود به شدت لذت می‌برند. آنها علاقه دارند این حس خوب را با بقیه آدم‌ها به اشتراک بگذارند. یکی از همین دوستان می‌گفت بیشتر از داشتن این آپارات‌ها و فیلم‌ها من عاشق این هستم که دیگران هم مثل من فیلم تماشا کنند.
پویان مسافرت‌های زیاد بین شهرها و متقاعد کردن این افراد برای آمدن به جلوی دوربین را از چالش‌های اثرش خواند و گفت: این مستند با بودجه کاملا شخصی ساخته شده و از هیچ جا کمکی گرفته نشده است.
پویان که از فیلمسازان مشهدی است اظهار داشت: به نظر من مشهد پایخت مستند ایران است و جشنواره‌ای در کشور نیست که یکی از مشهدی ها در آن جایزه نبرده باشند. اما برخی از رسانه‌ها به آثار مستقلی که از شهرستان‌ها در جشنواره حضور دارد کم‌توجه هستند.
هجدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» ۱۸ تا ۲۵ آذرماه در پردیس سینمایی چارسو در حال برگزاری‌ست.
نظر شما