هند به دنبال تعادل قدرت با چین در میانمار

به گزارش روز دوشنبه ایرنا از تارنمای خبری روزنامه صبح جنوب چین، دخالت پکن در میانجی‌گری توافق صلح بین گروه‌های شورشی میانمار و حکومت نظامی حاکم، به این کشور اهرم فشاری برابر هند داده است زیرا هر دو قدرت برای تقویت منافع استراتژیک خود در میانمار تلاش می‌کنند.

ماه گذشته، دو عضو اصلی اتحاد ضد حکومت نظامی (ارتش آزادیبخش ملی تاانگ (TNLA) و ارتش اتحاد دموکراتیک ملی میانمار (MNDAA)) اعلام کردند مایل به برگزاری مذاکرات صلح با میانجیگری چین هستند. این اعلامیه مدت کوتاهی پس از سفر مین آنگ هلائینگ رهبر حکومت نظامی میانمار به پکن منتشر شد.

آنگ‌شومان چودری، مدرس دانشگاه ملی سنگاپور و کینگز کالج لندن و پژوهشگر مسائل میانمار، گفت: این اعلامیه بر اهرم فشار چین بر درگیری در میانمار تأکید دارد.

وی افزود: هند با نگرانی این موضوع را از نزدیک مشاهده خواهد کرد. تعجب آور نیست که در هفته های اخیر شاهد تعاملات سطح بالا بین هند و شورای اداری دولتی میانمار [SAC] بوده ایم.

چودری ادامه داد: دهلی نو نگران است که شورای اداری دولتی میانمار برای محافظت از خود به چین نزدیکتر شود. هند در حالت ایده آل می خواهد اهرمی مشابه بر شورای اداری دولتی میانمار و برخی گروه های قومی مانند ارتش آراکان و جبهه ملی چین داشته باشد.

ارتش استقلال کاچین (KIA)، یکی دیگر از گروه های مسلح قومی میانمار نیز هیاتی را برای گفت‌وگو به چین فرستاده است.

دهلی‌نو به دنبال حفظ منافع در میانمار

چودری با بیان این که هند نتوانسته با نفوذ چین در میانمار برابری کند، افزود: دهلی نو ممکن است بخواهد انرژی خود را بر ایجاد روابط استراتژیک قوی تر با سازمان های مسلح قومی متمرکز کند که بخش های وسیعی از غرب میانمار را کنترل می کنند؛ درست مانند کاری که چین در شمال انجام داده است.

چین بر پروژه ابتکاری کمربند و جاده در میانمار نظارت می کند که هدف آن اتصال استان یوننان به بندر کیاکفیو در ایالت راخین میانمار است. در دسامبر سال گذشته (آبان ۱۴۰۲)، چین و حکومت نظامی توافقنامه تکمیلی برای توسعه بندر امضا کردند.

هارش وی. پنت، متخصص سیاست خارجی در اندیشکده بنیاد تحقیقات آبزرور مستقر در دهلی، گفت: چین برای مدت طولانی با حکومت نظامی و گروه های شورشی درگیر بوده است. پکن دارای اهرم قدرت است زیرا آنها به شورشیان تسلیحات داده و به برخی از آنان پناه داده اند و از سوی دیگر با رهبری حکومت نظامی گفت‌وگو می‌کنند؛ در حالی که هند در امور داخلی میانمار دخالت نمی کند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه چین کنار هر دو طرف درگیری حضور دارد، فکر نمی‌کنم هند بتواند کاری در برابر پکن انجام دهد.

هند در حال مذاکره با میانمار برای پیشبرد پروژه های کلیدی خود در این کشور آسیای جنوب شرقی بوده است.

بر اساس گزارش رسانه ها، شورای امور جهانی هند (ICWA) ماه گذشته میلادی میزبان یک هیات از حکومت نظامی میانمار و دیگر گروه ها بود تا در مورد دموکراسی، فدرالیسم و چالش های امنیتی میانمار گفت‌وگو کنند.

راندیر جیسوال، سخنگوی وزارت امور خارجه هند، گفت: در یک دوره زمانی، تعاملاتی بین هند و ذی‌نفعان کلیدی در میانمار وجود داشت.

جیسوال ماه گذشته در یک نشست مطبوعاتی اظهار داشت: درک ما این است که چنین تعاملاتی به یافتن راه‌حل‌های کاربردی برای رسیدگی به چالش‌های کنونی میانمار کمک خواهد کرد.

لوکاس مایرز، یکی از همکاران ارشد آسیای جنوب شرقی در برنامه آسیایی مرکز ویلسون، گفت: در حالی که هند در حفاظت از منافع خود عملگرا بود، چین همیشه یک قدم جلوتر از دهلی قدم برداشته است.

وی ادامه داد: پکن هم در ارتش میانمار و هم در مقاومت ملی نفوذ بیشتری دارد. دهلی نو در تلاش است تا نفوذ بیشتری بر رویدادهای میانمار به دست آورد اما برای تبدیل شدن به یک بازیکن کلیدی در مقایسه با چین راه طولانی‌تری در پیش دارد.

پیشروی های شورشیان در میانمار پروژه حمل و نقل ترانزیت چند وجهی کالادان (KMMT) با بودجه ۴۸۴ میلیون دلاری دهلی را متوقف کرده است. (این پروژه ایالت راخین میانمار را از طریق دریا به بندر سیتوه و از طریق مسیر قایق، رودخانه کالادان را به پالتوا در ایالت چین و سپس از پالتوا از طریق جاده به ایالت میزورام در شمال شرقی هند متصل می کند. قرار بود این پروژه تا دسامبر ۲۰۲۳ یعنی آبان ۱۴۰۲۹ به طور کامل عملیاتی شود.)

مایرز خاطرنشان کرد: هند با توجه به موفقیت مخالفان در میدان جنگ با مقامات میانمار و گروه‌های ضد حکومت نظامی ارتباط برقرار کرده است.

نیروهای مقاومت، مناطق قابل توجهی را در نزدیکی مرزهای هند تصرف کرده اند و ارتش آراکان کنترل مناطق کلیدی پروژه حمل و نقل ترانزیت چند وجهی کالادان هند را در دست دارد.

مایرز گفت: این حقایق جدید در میدان، دستیابی هند به گروه های مقاومت و گفت‌وگو با آنان را ضروری می کند.

پنت نیز در این زمینه اظهار داشت: سیاست نگاه به شرق هند یک قانون همه جانبه است و در مورد میانمار، دهلی قصد دارد امنیت مرزی خود را افزایش دهد و در برنامه توسعه این کشور سهمی داشته باشد.

تشدید بحران پناهجویان

درخواست برای گفت‌وگوهای صلح در حالی مطرح می شود که سومین عضو اتحاد برادران - ارتش آراکان - به تازگی کنترل کامل مرز میانمار با بنگلادش را به دست آورده است. هند و بنگلادش از زمان آغاز جنگ داخلی میزبان بیشترین تعداد پناهجویان از میانمار بوده اند.

در سال ۲۰۱۷، بیش از ۷۵۰ هزار مسلمان روهینگیایی توسط نیروهای میانمار مجبور به فرار از کشور شدند. به گفته دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، نزدیک به ۷۹ هزار پناهجو از میانمار در هند زندگی می کنند که حدود ۲۲ هزار نفر از آنها روهینگیایی هستند.

محمد اشرف الزمان، فعال حقوق بشر مستقر در هنگ کنگ، گفت: در حالی که هند باید نقش بزرگ تری در حل مسائل منطقه ایفا کند، نباید جنایات علیه بشریت را که توسط حکومت نظامی میانمار مرتکب شده است، نادیده بگیرد.

وی ادامه داد: جهان می‌داند که همان دولت نظامی با حذف نمایندگان منتخب دموکراتیک میانمار، قدرت را به دست گرفته است.

پانت نیز در این زمینه گفت: هند باید با چندین ذی‌نفع از جمله میانمار و بنگلادش همکاری نزدیک داشته باشد تا اثرات سرریز منطقه ای بحران پناهجویان را مهار کند. هند نه تنها باید مشکلات پناهندگان خود را مدیریت کند، بلکه باید مشکلات منطقه را نیز مدیریت کند.

به گزارش ایرنا، میانمار از زمان کودتای ۲۰۲۱ در بحران گرفتار شده است و دست کم ۲ میلیون نفر به دلیل جنگ و آنچه که گروه‌های حقوق بشری آن را «استفاده بیش از حد از زور و جنایات گسترده علیه غیرنظامیان» توسط حکومت نظامی می‌خوانند، آواره شده‌اند.

از زمان کودتای نظامی سال ۲۰۲۱ میلادی (۱۴۰۰ شمسی) که به سرنگونی دولت آنگ سان سوچی منجر شد، میانمار دچار بی‌ثباتی شده و مقاومت‌های گسترده‌ای علیه حکومت نظامی این کشور به راه افتاده است.

بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، تاکنون بیش از پنج هزار و ۳۵۰ غیرنظامی در درگیری های این کشور کشته و سه میلیون و ۳۰۰ هزار نفر هم آواره شده‌اند. این گزارش می‌افزاید حدود ۲۷ هزار و ۴۰۰ نفر نیز از زمان روی کار آمدن دولت نظامی، دستگیر شده‌اند.