به گزارش روز سه‌شنبه ایرنا از باشگاه بین‌المللی والدای، نائومکین در نشست بررسی وضعیت سوریه در این مؤسسه مباحثه‌ای مطالعاتی روسیه در مسکو به پیامدهای تحولات سوریه اشاره کرد و گفت: یکی از پرسش‌ها درباره وضعیت کنونی این است که تکلیف نیروهای رزمی تانکی سوریه که عازم عراق شده اند و احتمالاً به حکومت قبلی دمشق وفادار هستند، چه می شود؟
وی ادامه داد: آیا (رژیم) اسرائیل تصمیم به حمله به آنها خواهد گرفت؟ در این صورت، عراق نیز به هرج و مرج منطقه ای کشیده خواهد شد که می تواند به «جنگ همه علیه همه» تبدیل شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به رخدادهای اخیر سوریه گفت: عنصر غافلگیری در آنچه اتفاق افتاد بسیار زیاد بود، اگرچه ترکیه و قطر به وضوح برای این وضعیت، آماده می شدند.
وی ضمن اشاره به پیامدها و طرح سوالاتی که هنوز پاسخی به آنها داده نشده است، خاطرنشان کرد: کُردها علاوه بر حامیان بشار اسد بیشترین آسیب را در وقایع اخیر سوریه متحمل شدند.
این شرق‌شناس برجسته معتقد است: نیروهای کرد سوریه به طور چشمگیری در حال تغییر جایگاه خود در موازنه قدرت هستند. سوال این است که آیا آمریکایی ها به حمایت از کردها ادامه می دهند یا خیر.
نائومکین افزود: ذینفعان اصلی آنچه در سوریه در حال رخ دادن است اسرائیل و ترکیه هستند، اما کاملاً مشخص نیست که آنها چه می خواهند و در این زمینه، مسأله مناطق حائل، به ویژه در بلندی های جولان، همچنان مهم است. آیا ایجاد آنها را باید گامی در جهت الحاق تلقی کرد یا صرفاً یک حرکت تاکتیکی است؟
مدیر علمی انستیتو شرق شناسی آکادمی علوم روسیه خاطرنشان کرد: در بررسی تحولات اخیر سوریه، ما نباید سرنوشت ایدئولوژی ناسیونالیسم عرب را فراموش کنیم و اینکه آیا فروپاشی آخرین رژیم مبتنی بر آن، فروپاشی این دیدگاه خواهد بود یا باری دیگر به عرصه سیاسی بازمی گردد؟
قدری جمیل که در این نشست به عنوان رهبر شاخه مسکو اپوزیسیون سوریه معرفی شد، نیز گفت: وقایع دمشق را باید با نگاهی به گذشته و تحلیل سیستماتیک ریشه‌های بحران بررسی کرد.
وی اظهار داشت: یکی از عوامل بحران در این واقعیت بود که سوریه ۷۵ سال است که در یک سیستم تک حزبی زندگی می کند و قدرت در دست نیروهای امنیتی است.
جمیل افزود: رهبران سوریه در ابتدا با توجه به توسعه نیافتگی نظام سیاسی، چاره دیگری جز سیستم تک حزبی نداشتند، اما این تغییری در مشکلات ناشی از این رویکرد ایجاد نمی کند.
این مخالف حکومت قبلی سوریه اظهار داشت: در دهه ۱۹۷۰، حکومت سوریه به لطف سیر ضد اسرائیلی و ضد امپریالیستی مورد تایید مردم و هم به لطف رشد اقتصادی همراه با افزایش سطح زندگی، توانست به اجماع خاصی در جامعه دست یابد. با این حال، پس از آن، رکود اقتصادی آغاز و نارضایتی در جامعه شروع شد.
این سیاستمدار سوری که تا سال ۲۰۱۳ در حکومت اسد دارای مسئولیت بود، ابرازعقیده کرد: تأثیر کاهش سطح زندگی و مشکلات مربوط به عدالت اجتماعی، رضایت از رویکرد سیاسی حاکم را تحت الشعاع قرار داد که منجر به موج اول نارضایتی مردم در سال ۲۰۱۱ شد. پس از آن، به دلیل فساد، وضعیت بدتر نیز شد. بشار اسد توصیه های روسیه برای برگزاری گفت و گوی سیاسی را نادیده گرفت. در نتیجه، بیش از ۸۰ درصد مردم سوریه از وی ناراضی بودند، که مستقیماً بر آمادگی ارتش برای جنگ تأثیر گذاشت.
طاها اُزهان مدیر تحقیقات موسسه آنکارا نیز در این نشست، پایان حکومت اسد در ۱۱ روز را نقطه اوج یک بحران طولانی‌مدت دانست.
این پژوهشگر ترکیه با اشاره به منافع این کشور در تحولات اخیر سوریه اظهار داشت: در حال حاضر، آینده سوریه نامشخص به نظر می رسد. سناریوهای پر هرج و مرج مرتبط با ادامه خشونت را نمی توان رد کرد. با این حال، اکنون همه بازیگران سوری، از جمله مخالفانی که به قدرت رسیده اند، از مبارزه خسته شده اند و نشان می دهند که تمایلی به ادامه جنگ داخلی ندارند.
به گزارش ایرنا، معارضان مسلح در سوریه از بامداد هفتم آذر ۱۴۰۳ برابر با ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ با هدف برکناری بشاراسد از قدرت؛ عملیات خود را در مناطق شمال غرب، غرب و جنوب غرب حلب آغاز کردند و سرانجام پس از یازده روز؛ روز یکشنبه ۱۸ آذرماه کنترل خود بر شهر دمشق و خروج «بشار اسد» از کشور را اعلام کردند.
نظر شما