به گزارش ایرنا از خانه هنرمندان ایران، شهرام اشرف‌ابیانه در نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی فریادها و نجواها به کارگردانی اینگمار برگمان (۱۹۷۲) اظهار داشت: در مورد برگمان دو یا سه کتاب ترجمه چاپ شده و به جز یکی دو مقاله پیش از انقلاب، هیچ مقاله تالیفی مهمی از او در ایران وجود ندارد. انگار هیچ شناختی نیست؛ در صورتی که برگمان فیلمساز بسیار بزرگی است و هر فیلمسازی را مثال بزنید، از او تاثیر گرفته است.
وی افزود: ما به عنوان منتقد و فیلم‌شناس باید به‌گونه‌ای با مخاطب خود صحبت کرده و ارتباط برقرار کنیم، که قصه‌ای برای او داشته باشیم تا مخاطب پای صحبت ما بنشیند و ببیند که چه می‌گوئیم.در مورد فیلمی که امروز دیدیم، برگمان بسیار به نماها تسلط پیدا کرده است. در صحنه‌ای از فیلم شاهد اتفاق جالبی هستیم؛ دوربین به سمت بازیگر آمده و انگار دوربین وارد بازی شده و نقش هم‌سرا را پیدا می‌کند که اتفاق بی‌نظیری است که توسط برگمان انجام شده است.
این منتقد سینما ادامه داد: این کارگردان نمایش‌های بسیار بزرگی را روی صحنه برده است. درد و رنجی که در این فیلم می‌بینید از کجا می‌آید؟ برگمان از نمایش‌های آگوست استریندبرگ بیرون آمده است. این سینما که درام درد و رنج بشری است، از دل این نمایشنامه‌ها بیرون آمده است.
وی ادامه داد: برگمان از داستان چهار زن در محیط بسته یک خانه مجلل قدیمی، یکی از نومیدانه‌ترین شاهکارهایش را خلق می‌کند. فیلمی که دل مشغولی‌های او اضطراب، مرگ و افول رابطه‌های انسانی را یکجا در برمی‌گیرد.
نمایش این فیلم، دومین نشست از برنامه نمایش و تحلیل آثار برگزیده داستانی، مستند و فیلم‌تئاترهای اینگمار برگمان است که با عنوان نور زمستانی دیماه جاری در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.
نظر شما