به گزارش ایرنا، بابل که دارای ۲۰۷ قطعه تالاب و آب بندان است برخی از تالاب های این شهرستان همانند تالاب لنگور ۷۰۰ هکتار وسعت دارد و این خطه بیشترین تالاب و آببندانهای استان را در خود جای داده است.
همه این ظرفیت ها سبب شد که بابل با همکاری سازمان حفاظت محیط زیست در سال ۲۰۲۴ عنوان جهانشهر تالابی را در کنوانسیون رامسر کسب کند.
در شرایط فعلی بیشترین تهدیدی که تالاب های این شهرستان با آن روبرو هستند خطر گسترش گیاه سمی سنبل آبی از آب بندان ۴۰ هکتاری روستای آغوزبن بابل به دیگر تالاب های موجود در شهرستان است که در صورت بروز این حادثه یک فاجعه زیست محیطی بسیار پرهزینه برای مازندران رقم خواهد خورد.
کمبود اعتبار از جمله علت های اصلی طولانی شدن لایروبی آب بندان ۴۰ هکتاری آغوزبن بابل مطرح می شود که اگر این گیاه سمی و تهاجمی به دیگر تالاب های بزرگ این شهرستان سرایت کند هزینه های لایروبی نجومی خواهد شد.
در شرایط فعلی صاحبنظران محیط زیست بر این باورند که به طور حتمی سنبل آبی باید از آب بندان روستای آغوزبن جمع آوری و در یک مکان مناسب دفن شود.
سنبل آبی در بهار و تابستان به صورت جهشی قلمرو خود را گسترش می دهد، تا جایی که در مدت ۲ هفته می تواند با جهشی چند برابری سطح آب بندان را در تسخیر کامل خود درآورد.
سنبل آبی در زمان حاضر دغدغه جدی شالیکاران منطقه برای سال زراعی جدید است، چون با فرا رسیدن بهار و جهش های سنگین شیطان آبی در این آب بندان، تامین آب برای اراضی پایین دست با مشکل جدی مواجه خواهد شد.
با توجه به این که قلمرو سنبل آبی از محدوده آب بندان ۴۰ هکتاری آغوزبن بابل عبور کرد و به رودخانه های منتهی به این آب بندان رسید در بهار پیش رور کل آب بندان و رودخانه های منتهی به این آب بندان در تسخیر سنبل آبی در خواهد آمد.
اگر لایروبی فنی این آب بندان تا قبل از آغاز سال زراعی جدید انجام نشود نه تنها ۲۰۰ هکتار از اراضی شالیزاری منطقه در معرض تهدید جدی قرار دارد بلکه خطر سرایت به تالاب دیگر بابل بیشتر ازط سالهای گذشته خواهد شد.
سنبل آبی، گیاهی آبزی با نام علمی Eichhornia crassipes بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی و آمازون است و خارج از محدوده بومی خود به عنوان گونهای مهاجم شناخته میشود. این گیاه آزادانه در آب شناور است و تا حدود یک متر بالاتر از سطح آب رشد میکند.
نظر شما