کفاشان که در گذشته به نام اُورُسی‌دوزها شهرت داشته اند یکی از مهمترین مشاغل بازار تهران به حساب می آیند که حرفه شان نسل به نسل منتقل شده است. بازار کفاش ها یکی از مهم ترین بخش های بازار تهران است که در حکومت صفویان بین سال‌های ۹۰۷ تا ۱۱۳۵ ( ه . ش ) بنا شده است.
این صنعت علاوه بر اینکه از نظر اقتصادی اهمیت بالایی دارد، از نظر تاریخی و صنایع دستی نیز از ارزش ویژه ای برخوردار است. برای ساخت کفش‌ها از دو روش صنعتی و دستی استفاده می‌شود. در حوزه کفش نیز مانند بسیاری دیگر از حرفه‌ها همچون قالی بافی، محصولات تولید شده با دست کیفیت و خواهان بیشتری دارد. تولید کفشِ دست دوز، به دلیل استفاده از محلول های شستشوی شیمیایی و انواع چسب ها یکی از مشاغل سخت و زیان آور است و کارگاه ها به دلیل استفاده از مواد شیمیایی و بنزین همواره در معرض اشتعال و آتش سوزی هستند. کارگران در این شغل ناچارند برای پیشگیری از احتراق همیشه نکات ایمنی را رعایت کنند همچنین در بعضی موارد ممکن است سروکار داشتن با این مواد مشکلات تنفسی برای کارگران ایجاد کند. برای تولید هرجفت کفش اقلام و ابزارهای زیادی از قبیل نخ، میخ، چرم، چسب آهن، قیچی ، سمبه ، درفش، چرخ خیاطی ، چاقو و... به کار می رود. تولید کفش از مراحل مختلفی مانند طراحی الگو، کاربُری، پسایی سازی و پیش کاری تشکیل شده است . کارگران روزانه ۱۲ ساعت یا بیشتر در کارگاه ها مشغول تولید هستند. فعالان این حرفه آخرین نسل در تولید کفش های دست دوزند.
نظر شما