فریاد کردستانی‌ها بر سرآمریکا

به گزارش خبرنگار ایرنا، دانش آموزان دهه ۵۰ امروز دیگر پدر بزرگ و مادربزرگانی هستند که دست در دست نوه هایشان آمده بودند تا یاد و خاطره روزهایی را تداعی کنند که از میان آتش و خون مثل ققنوس سر برآوردند و بزرگترین انقلاب مردمی دنیا را به نظاره نشستند.

در روزهایی که انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) به لحظات سرنوشت ساز خود نزدیک می شود همه مردم ایران از زن و مرد و پیر و جوان در صدد بودند تا نقش تاریخی خود را در پیروزی این انقلاب ایفا کنند.

۱۳ آبان سال ۱۳۵۷ در میان دانش آموزان و نوجوانان پرشور که سرشار از شور انقلاب بودند، تعدادی مدارس خود را تعطیل کرده و به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند و با دانشجویان و گرووهای مردمی همراه شدند تا صدای اعتراض خود به دوران ستم شاهی را به گوش جهان برسانند.

با زیاد شدن جمعیت ماموران پهلوی به دانشگاه آمدند و صدای رسای "الله اکبر" راهپیمایان را با گلوله و خون پاسخ دادند و نوجوانان بی گناه یکی پس از دیگری در خون خود غلطیدند.
 

دانش آموزان به عنوان یکی از آگاه‌ترین اقشار در مبارزه با استکبار جهانی همواره نقش آفرین بوده اند و در ۱۳ آبان ۱۳۵۷، غبار از آیینه احساس و شعور مردم مسلمان ایران زدودند و هویت مسلمانی، خود اتکایی و مبارزه با استکبار را به همگان آموختند و امروز بعد از ۴۴ سال از آن روز، دانش آموزان و دانشجویان همچنان پای این هدف ایستاده‌اند و هر سال با آمدن به خیابان و برپایی راهپیمایی بر تداوم راه همکلاسی های شهیدشان تاکید می کنند.

امسال اما حضور آنان متفاوت و معنادار بود، در روزهایی که کشور در غبار فتنه ای دیگر قرار گرفته، دانش آموزان و نوجوانان کردستانی که از همان روزهای آشوب و ناامنی راه خود را از دشمنان جدا کرده بودند، با حضوری سرشار از بصیرت و آگاهی همه فریادشان را بر سر آمریکا کشیدند.

از روزها قبل دشمن در قالب شبکه های اجتماعی با شایعه پراکنی سعی داشت تا به خانواده ها القا کند، خطر، فرزندان آنها را در روز ۱۳ آبان تهدید می کند ولی خانواده های کردستانی همراه با فرزندان خود آمدند تا بگویند هرآنچه دارند را فدای ارزشهایی می کنند که ارزش و اعتبار خود را از آن دارند.
 

امروز کودکان و نوجوانان، مردان و زنان بزرگی بودند که نه شعارهای جنسیتی سردادند و نه با هتک حرمت به کسی تاختند، آنها نشان دادند که آزادی را در پرتو اسلام دنبال می کنند و جز راه اسلام، هیچ صراط مستقیم دیگری را نمی شناسند.

کودکانی که در طلوع انقلاب نبودند ولی در روزهای بالیدن آن احساس وظیفه کرده و با دست نوشته هایی به میدان آمدند تا بگویند از دانش آموزان سال ۱۳۵۷ هیچ چیز هم ندارند.

محمد با تمام وجود شعارها را تکرار می کند، به او نزدیک می شوم می پرسم چرا آمده ای؟ جواب می دهد چرا نیایم؟ امروز روز ما دانش آموزان است و باید نشان دهیم که آمریکا غلط می کند فکر کند می تواند در قبال من و ملت من غلطی بکند.

خنده اش می گیرد و ادامه می دهد: اینجا فقط یک راهپیمایی عادی است ما در سنگر کلاس و درس، درس خوبی به آمریکا و اسراییل می دهیم، محمد برادر کوچکترش را هم با خودش آورده و مادر و پدرش هم پشت سرشان در حرکت هستند.

از پدرش می پرسم صبح جمعه لازم بود همراه با هم به راهپیمایی بیایید؟ جواب می دهد: لازم نبود که نمی آمدیم ... و من به پاسخ اول پدر و پسر فکر می کنم که چقدر شبیه هم بود تا بر ضرب المثل «پسر کو ندارد نشان از پدر» صحه بگذارد.

ادامه می دهد: سال ۱۳۵۷ نبودم ولی من نسل انقلابم و می دانم پدرانمان و مادرانمان برای این کشور چقدر خون دل خورده اند و حالا اجازه نمی دهیم با آشوب و فتنه دلمان را خون کنند.
 

جمعیت به راه می افتد و از آزادی به انقلاب در حال حرکت است، شعار این روزهای اغتشاشاگران به ذهنم می آید که از آزادی می گویند ولی هیچ آزاده ای با آنان همراه نیست ولی اینجا خیل آزادگان آمده اند تا از شهدای اخیر هم بگویند و خون‌خواه آنها باشند.

نرگس دختر دبستانی است و روی نوشته ای که به دست دارد، نوشته برای آرتین... می پرسم آرتین را می شناسی؟ می گوید: آره پدر و مادرش در شاهچراغ شهید شدند و خودش زخمی شد.

چرا برای آرتین؟ این سوال را که می پرسم دختر نگاهی به مادرش می کند و می گوید: آخر او مادر ندارد تا همراه با مادرش به راهپیمایی برود، اشک در چشم مادرش می نشیند و فریادش رساتر می شد.

مرد میانسال پرچم ایران را به دست دارد و می گوید: آمده ایم تا خدا به حق قرآن (قسمی که کردها زیاد از آن یاد می کنند) این استکبار را نابود کند و این فتنه خاموش شود.

جوانی هم می گوید: این فتنه ها نشانه ضعف دشمن است و خود را ضعیف تر نشان می دهد و وظیفه خود را ایستادگی در برابر دشمن می دانیم و ترسی از فتنه نداریم چون سلاح ما بصیرت است.

یوم‌الله ۱۳ آبان، یادآور حماسه، ایثار و فداکاریهای دانش آموزان است. این روز باشکوه بدین سبب روز «دانش آموز» نامیده شد، تا خاطره فرزندان دلیر انقلاب برای همیشه جاودان بماند و درسی فراموش ناشدنی برای تمام دانش آموزان در سراسر گیتی باشد که با ابرقدرت های چپاول گر به مبارزه بی امان بپردازند و عزت را بر زندگی ذلت بار ترجیح دهند. روز ۱۳ آبان به همه مستضعفان جهان آموخت که بر ضد مستکبران قیام کنند و حقوق از دست رفته خویش را از چنگال استکبار و استعمار بیرون کشند.