تركيه دومين نيروگاه هسته اي خود را با مشاركت شرق آسيا مي سازد

به گزارش ایرنا، قرارداد ساخت اولین نیروگاه هسته ای تركیه با روسیه امضا شد و به موجب این طرح كه در دست اقدام است، نیروگاهی در منطقه 'آك كویو' واقع در بندر مرسین در جنوب تركیه احداث خواهد شد.

یلدیز به دنبال شركت در سفر های اخیر 'رجب طیب اردوغان' نخست وزیر تركیه به كره جنوبی، ایران و چین، با برگزاری یك كنفرانس مطبوعاتی در آنكارا توضیحاتی در خصوص فرایند سیاستهای انرژی آنكارا و فعالیتهای وزارتخانه متبوع خود در زمینه انرژی داد.

وی گفت: دستاوردهای سفر به چین دور از انتظارات پیش بینی شده بود ، تركیه پیش از این مذاكرات برای ساخت نیروگاه هسته ای را با یك كشور دنبال می كرد، ولی اكنون با سه كشور چین، ژاپن و كره جنوبی دنبال می كند و پیشنهاد كشوری كه متناسب با منافع تركیه باشد، ترجیح داده خواهد شد.

وزیر انرژی تركیه با تاكید بر اینكه اگر كشورش با چین در این زمینه به توافق برسد، نیروگاهی مطابق با استانداردهای سازمان بین المللی انرژی اتمی و اتحادیه اروپا ساخته خواهد شد، گفت: قرارداد تركیه با روسیه نیز در این چارچوب منعقد شده است.

تركیه در نظر دارد دومین نیروگاه هسته ای خود را در بندر' سینوپ 'واقع در كنار دریای سیاه احداث كند.

قرارداد بین تركیه و فدراسیون روسیه در 12 مه سال 2010 میلادی در خصوص احداث نیروگاه هسته ای در منطقه آك كویو به امضا رسید و این قرارداد در اكتبر سال 2010 میلادی اجرایی شد.

تركیه به رغم اینكه خود را در اردوگاه غرب می بیند و به عنوان عضو ناتو هم پیمان غرب است، تاكنون نتوانسته است نظر مساعد غرب را در این زمینه جلب كند و در نهایت نیز با روسیه بر سر میز مذاكره نشست تا عزم خود را برای دسترسی به انرژی هسته ای در میان بگذارد.

تركیه می خواهد تا سال 2020 میلادی 10 درصد نیاز برق خود را از نیروگاه های هسته ای تامین كند و این رقم را تا سال 2023 به 20 درصد برساند.

تركیه نزدیك به 50 سال است كه در زمینه بدست آوردن فناوری هسته ای و احداث نیروگاه هسته ای در این كشور تلاش می كند.

استفاده از انرژی هسته ای در سال 1962 وارد دستور كار دولت تركیه شد. درآن سال در ناحیه 'كوچك چكمجه' استانبول از سوی مركز تحقیقات و آموزش هسته ای یك راكتور آزمایشی با قدرت یك مگا وات به نام TR-1 راه اندازی شد.

در دومین برنامه پنج ساله توسعه تركیه، تاسیس یك نیروگاه هسته ای با قدرت 300 تا 400 مگاوات با هدف راه اندازی در سال 1977 پیش بینی شد ولی به دلیل بروز مشكلات در انتخاب زمین و دیگر تحولات كه گفته می شود سیاسی است، پروژه تحقق نیافت.

در سال 1976 اك كویو به عنوان محل احداث نیروگاه انتخاب شد. در همان سال طرح و شرایط مربوط به شركت در مناقصه تهیه شد ولی مذاكرات با شركتها شكل قانونی به خود نگرفت. در اوایل 1980 منطقه 'اینجه بورون' سینوپ به عنوان دومین محل تاسیس نیروگاه انتخاب شد و تحقیقات مقدماتی آن نیز انجام گرفت. ولی به دلیل خطر زمین لرزه فعالیتها درسینوپ متوقف شد.

در سال 1983 برای سینوپ و آك كویو پیشنهادهای جدیدی ارایه شد و مذاكراتی با شركت های كانادایی ، آلمانی و آمریكایی صورت گرفت كه بی نتیجه ماند.

انفجار در نیروگاه هسته ای چرنوبیل اوكراین و تبلیغات شدیدی كه در زمینه كاستی های امنیتی استفاده از انرژی هسته ای در این كشور صورت گرفت، به بروز جو منفی در افكار عمومی تركیه و در نهایت متوقف ماندن موضوع نیروگاه هسته ای در این كشور منجرشد.

پروژه مشتركی كه در سال 1989 میلادی با آرژانتین شروع شده بود، نیز به دلایل حقوقی، مالی و تكنولوژیكی ناكام ماند.

بعداز روی كار آمدن حزب عدالت و توسعه ( آك ) در اواخر سال 2002 میلادی، موضوع كاهش وابستگی تركیه به خارج در زمینه انرژی به عنوان یك مساله راهبردی مهم در دستور كار دولت اردوغان قرار گرفت.

دولت آنكارا به ویژه شخص اردوغان همواره در مجامع بین المللی از حق كشورها در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای حمایت كرده و در این راستا بارها به برنامه صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران اشاره كرده و گفته است: آیا اگر فردا تركیه نیز بخواهد از این انرژی در مقاصد صلح آمیز استفاده كند، نیز با ممانعت خارجی روبه رو خواهد شد؟!.

دولت آنكارا به صراحت در این زمینه موضع خود را اعلام و تاكید كرده است مصمم است در یك دوره بلندمدت حداقل 20 درصد انرژی برق این كشور را از طریق نیروگاه های هسته ای تامین كند.

در شرایط فعلی توان تولید برق تركیه 44 هزار مگاوات است كه نزدیك به 33 درصد آن از نیروگاههای آبی، نزدیك به 31 درصد از نیروگاههای حرارتی با سوخت گاز طبیعی، 27 درصد از نیروگاههای حرارتی با سوخت زغال سنگ و نزدیك به 9 درصد نیز از نیروگاههای حرارتی با سوخت های دیگر و یا قدرت آب رودخانه و منابع دیگر تامین می شود.

تركیه دربین كشورهایی قرار دارد كه درزمینه انرژی به خارج وابستگی دارند. این كشور در حال حاضر بیش از 70 درصد انرژی خود را از خارج تامین می كند.

خاورم/2011**230