'...جناب حجت الاسلام دانشمند محترم آقای مفتح و دو نفر از پاسداران عزیز اسلام رحمة الله علیهم به فیض شهادت رسیدند و به بارگاه ابدیت راه یافتند و در دل ملت و جوانان آگاه ما حماسه آفریدند و آتش نهضت اسلامی را افروخته تر و جنبش قیام ملت را متحرك تر كردند... من شهادت را بر این مردان برومند اسلام تبریك و به بازماندگان آنان و ملت اسلام تسلیت می دهم...' این بخشی از سخنان معمار بزرگ انقلاب امام خمینی(ره) به مناسبت شهادت محمد مفتح در 27 آذر 1358 هجری خورشیدی است.
محمد مفتح اندیشمند فرهیخته و توانمند در 1307 هجری خورشیدی در همدان دیده به جهان گشود. وی در خانواده ای مذهبی، اهل تقوا و دیانت رشد و پرورش یافت و با اسلام ناب محمدی آشنا شد. او دروس مقدماتی را در زادگاهش گذراند و سپس به منظور گسترش علم و دانش خویش به شهر قم رفت.
این انسان وارسته در آنجا از وجود استادان بزرگی همچون آیات عظام علامه طباطبایی، داماد، حجت و امام خمینی بهره برد.
محمد مفتح با تلاش و كوشش بسیار موفق به دریافت درجه اجتهاد شد، وی پس از پایان تحصیل، به تدریس در حوزه پرداخت. این مرد عرصه سیاست در كنار تحصیل در حوزه با ایده گسترش فعالیت دینی و مذهبی خود در سنگر دانشگاه، با حضور در این مكان موفق به گرفتن درجه دكترای فلسفه از دانشگاه تهران شد.
وی به لحاظ رسالتی كه بر دوش خویش حس میكرد، با روشنگری دانش پژوهان در سنگر دبیرستان و حوزه، كلاسهای خویش را مركزی برای مبارزه با رژیم قرار داد و در این راه با همیاری شهید محمد حسینی بهشتی به تشكیل انجمن اسلامی دانش آموزان، همت گمارد.
آیت الله مفتح به منظور شناساندن چهره واقعی اسلام، مجمعی به نام 'جلسات علمی اسلام شناسی' تشكیل داد. ساواك كه از نقش موثر این مجمع در آگاهی بخشی جامعه اطلاع یافته بود، آن را تعطیل كرد.
او با هدف روشن ساختن مواضع نهضت اسلامی در افشای چهره رژیم پهلوی در شهرهای گوناگون به سخنرانی پرداخت.
سخنرانی های افشاگرانه مفتح، بارها سبب دستگیری و تبعید وی شد. این معلم دلسوز را در 1347 هجری خورشیدی به صورت رسمی از آموزش و پرورش اخراج و به جنوب ایران تبعید كردند.
آیت الله مفتح پس از اقامه نماز عید فطر با تاكید بر رهبری امام خمینی، 16 شهریور 1357 هجری خورشیدی را به عنوان روز تجلیل از شهدای ماه رمضان تعطیل اعلام كرد.
مردم مسلمان ایران در این روز راهپیمایی بزرگی علیه رژیم انجام دادند كه زمینه ساز قیام 17 شهریور شد.
محمد مفتح در سوم آذر 1353 هجری خورشیدی در مسجد جاوید به وسیله ساواك دستگیر و زندانی شد. با آزادی از زندان به مسجد قبا رفت و امامت جماعت این مسجد را بر عهده گرفت.
پس از پیروزی بزرگ انقلاب اسلامی ایران وی به فعالیت های علمی و فرهنگی خود در شورای انقلاب ادامه داد و در جهت رسیدن به وحدت حوزه و دانشگاه تمام توان خود را به كار گرفت.
آیت الله مفتح آثار با ارزشی همچون حاشیه بر اسفار ملاصدرا، روش اندیشه، حكمت الهی و نهج البلاغه، آیات اصول اعتقادی قرآن، نقش دانشمندان در پیشرفت علوم اسلامی، ویژگی های زعامت و رهبری و مكتب اخلاقی و تربیتی امام صادق(ع)را از خود به یادگار گذاشته است.
سرانجام در 27 آذر 1358 هجری خورشیدی، دشمنان اسلام و انقلاب وجود گوهربار این بزرگمرد راه آزادی را برنتافتند و هنگام ورود محمد مفتح به دانشكده الهیات دانشگاه تهران، وی را هدف گلوله قرار دادند و به شهادت رساندند.
با الهام از: آثار مركز اسناد انقلاب اسلامی
بنیاد شهید و امور ایثارگران
اطلاع**2002**2059**9131
تهران-ایرنا-گروه اسناد و اطلاع رسانی- 27 آذر ماه به مناسبت شهادت آیت الله محمد مفتح روز وحدت حوزه و دانشگاه نام گرفت؛ انسان وارسته ای كه در راه تحقق وحدت این نهادهای اثرگذار مجاهدت های بسیاری كرد و ردای زیبای شهادت برازنده قامت رعنای او شد.