به گزارش ايرنا، ايويتسا داچيچ معاون اول نخست وزير و وزير امور خارجه صربستان روز يكشنبه به تلويزيون خصوصي «پينك» اين كشور گفت كه صربستان با ورود كوزوو به سازمان هاي بين المللي مخالف است و تمامي امكانات سياسي خود را براي انجام نشدن اين اقدام به كار مي گيرد.
وي با اشاره به اينكه اگر ورود كوزوو به سازمان ملل آسان بود تاكنون كشورهايي كه آن را به رسميت شناخته اند چنين كاري را انجام مي دادند، تاكيد كرد كه صربستان از امكانات خود استفاده مي كند تا كوزوو به عضويت سازمان هاي بين المللي كه از اهميت خاصي برخوردارند، در نيايد.
وزير خارجه صربستان به درخواست كوزوو در سال گذشته براي عضويت در سازمان فرهنگي و علمي سازمان ملل (يونسكو) اشاره كرد و گفت كه پريشتينا بدون هيچ توافقي با بلگراد براي عضويت در اين سازمان اقدام كرده بود.
داچيچ عضويت در اتحاديه اروپا را از اولويت هاي صربستان دانست و گفت: مسير الحاق اروپايي به معناي چشم پوشي از مسئله بسيار مهم مانند كوزوو نيست. ما هرگز هيچ سندي را كه صحبت از توافق صربستان با كوزوو براي عضويت در يك سازمان بين المللي باشد، امضا نكرده ايم.
وي افزود: صربستان مذاكرات با پريشتينا را به عنوان موضع بي طرفانه نگاه مي كند و اتحاديه اروپا نمي تواند موضع متفاوتي در رابطه با اين مذاكرات داشته باشد و از طرف ديگر تمامي كشورهاي اتحاديه اروپا كوزوو را به عنوان كشوري مستقل به رسميت نشناخته اند.
يونان، اسپانيا، روماني، بلغارستان و اسلواكي از اعضاي اتحاديه اروپا هستند كه اعلام يكجانبه استقلال كوزوو را به رسميت نشناخته اند.
درخواست عضويت كوزوو در يونسكو در پاريس در نهم نوامبر سال 2015 مورد قبول واقع نشد، زيرا كه اين پيشنهاد نتوانست آراي دو سوم از اعضاي حاضر در مجمع عمومي اين سازمان كه براي عضويت نياز است را كسب كند.
توميسلا نيكوليچ رييس جمهور صربستان پيشتر با ارسال پيامي نپذيرفتن درخواست كوزوو براي عضويت در يونسكو را يك پيروزي اخلاقي و عادلانه در شرايط تقريبا غير ممكن خواند.
صربستان در رابطه با حل و فصل مساله كوزوو از اكتبر سال 2012 با وساطت « كاترين اشتون» مسئول وقت سياست خارجي اتحاديه اروپا، مذاكراتي را در سطح نخست وزيري با كوزوو شروع كرد و حاصل اين مذاكرات، امضاي توافق نامه 15 ماده اي براي عادي سازي روابط بلگراد و پريشتينا است.
مقامات بلندپايه صربستان بارها تاكيد كرده اند كه حكومت بلگراد هرگز استقلال كوزوو را به رسميت نمي شناسد و دولت صربستان هميشه در كنار صرب هاي كوزوو قرار دارد.
كوزوو منطقه اي در جنوب اروپا و در شبه جزيره بالكان، در سال 2008 از صربستان اعلام استقلال كرد.
اعلام استقلال اين سرزمين باعث اختلاف و دو دستگي كشورها شده است.
تاكنون 108 كشور از جمله آلمان، آمريكا و انگليس استقلال كوزوو را به رسميت شناخته اند و برخي ديگر مانند روسيه، يونان، چين و اسپانيا از به رسميت شناختن كوزوو به عنوان كشوري مستقل خودداري كرده اند.
بلگراد با ادعاي اين كه كوزوو استان جنوبي صربستان است، اعلام يك جانبه استقلال آن را به رسميت نمي شناسد و خواهان باطل كردن سند استقلال كوزوو از راه هاي ديپلماتيك و صلح آميز است.
بر اساس قطعنامه 1244 شوراي امنيت سازمان ملل متحد در ژوئن سال 1999 ميلادي، هيات غيرنظامي سازمان ملل قيموميت كوزوو را بر عهده گرفته و نيروهاي ناتو موسوم به نيروهاي كي فور با هدف برقراري امنيت در اين منطقه مستقر هستند.
صربستان به مفاد قطعنامه 1244 شوراي امنيت سازمان ملل كه در آن كوزوو بخشي از سرزمين صربستان شناحته شده است، تاكيد دارد و در اين رابطه از حمايت روسيه و چين به عنوان دو عضو دائم در شوراي امنيت سازمان ملل برخوردار است.
كوزوو در سال 2014 ميلادي با عضويت دائم در كميسيون اروپا در آستانه عضويت در شوراي اروپا قرار گرفت و در اواخر سال 2015 توافق نامه پيوستن و ثبات را كه از مراحل اوليه عضويت در اتحاديه ار وپا است به امضا رساند.
كوزوو تلاش دارد كه در نشست آتي مجمع عمومي سازمان ملل متحد از وضعيت ناظر در اين سازمان جهاني برخوردار شود.
صربستان با شروع مذاكرات عادي سازي روابط بلگراد و پريشتينا با وساطت اتحاديه اروپا تلاش دارد كه از يك سو به مراحل عضويت در اتحاديه اروپا سرعت داده و از سوي ديگر اين مساله را در چارچوب قانون اساسي صربستان كه در آن كوزوو بخشي از قلمرو اين كشور است، حل و فصل كند.
اروپام**436**1144
بلگراد-ايرنا- صربستان پس از موفقيت در ناكامي كوزوو براي عضويت در سازمان علمي و فرهنگي سازمان ملل (يونسكو)، از تلاش ديگر در جهت ممانعت براي ورود كوزوو به سازمان ملل خبر داده است.
